Bardzo przyjemna bajka muzyczna o nie tak do końca przyjemnym kotku Pimpusiu, którego droga do samodzielności nie jest usłana różami. Ewa Serwa w roli Pimpusia Sadełko sprawia, że nawet czasem współczujemy temu łobuzowi i kibicujemy jego poprawie, a wpadające w ucho piosenki bardzo nam w tym pomagają.

Bardzo słaba, czyta się ciężko, napisana monotonnie, nie jest w stanie zaciekawić czytelnika.

Nie wiem jak to jest, że za każdym razem dając kolejną szansę twórczości Grażyny Bąkiewicz, tak sromotnie się rozczarowuję. Po słabych 'Sześciu palcach Warneńczyka', spróbowaliśmy rodzinnie przeanalizować 'Jadwigę kontra Jagiełło'. Aż zacieraliśmy ręce na samą myśl o tym co zastaniemy na stronach książki, przecież okres wspólnego panowania tych dwóch królów jest przecież tak ciekawy i przełomowy, nic tylko cofnąć się w czasie do końca czternastego wieku. A do tego jakie są świetne towarzyszące rysunki Artura Nowickiego! I dla młodszych i dla starszych, trochę karykatury, trochę prześmiewcze komiksy, wygląda to wszystko obłędnie, a już na pewno mistrzowska jest sama okładka - Jadwiga i Jagiełło niby postacie z kart, trzymają się za ręce podkreślając to jak grają w jednej drużynie - Jagiełło głównie mieczem, Jadwiga głównie kulturą, sztuką i dyplomacją, genialnie się uzupełniając i czerpiąc od siebie nawzajem. Nawet wątek futurystyczno-młodzieżowo-szkolny zaczyna się obiecująco, możemy się utożsamiać z paczką Grubego i ich poszukiwaniami historii. Ale co się potem dzieje? Lekko 2/3 książki zajmują dywagacje o bitwie pod Grunwaldem, nomen omen, bardzo ważnym momencie historii, ale czy główną osią książki nie miało być porównanie Jadwigi i Jagiełły podczas ich wspólnego panowania, które przecież obfitowało w deszcz zdarzeń politycznych, tutaj kompletnie przemilczanych? To przecież nie jest tak, że dzieci zrozumieją jedynie proste formy, jak koronacja, chrzest, bitwa itd. Wielka szkoda, że odstąpiono od przedstawienia tego okresu w historii, skupiając się głównie na Grunwaldzie, który przecież miał miejsce 11 lat po śmierci Jadwigi, a o niej samej informacji w książce jest zatrważająco mało - wiemy tylko, że 'miała mniej zasług niż Jagiełło, dołożyła cegiełkę do Akademii Krakowskiej, negocjowała z krzyżakami i lubiła słodycze' - co jest co najmniej krzywdzącym stwierdzeniem. Jeden z lepszych momentów książki to końcowy dialog Jagiełły z paczką Grubego. Liczyłam na więcej takich konferencji (może z Jadwigą, byłoby miło), ale kolejny raz się rozczarowałam. Czasem odnoszę wrażenie, że współcześni autorzy wręcz boją się 'ruszyć postać Jadwigi', a to wielka szkoda. Cóż, moje poszukiwania wartościowej pozycji o królowej Jadwidze - czas kontynuować.

Wciągająca książka polecam

Rejs na Alaskę z rodziną brzmi jak spełnienie marzeń, jeśli bierze się w nim udział dobrowolnie. Savannah jednak zostaje zmuszona do wzięcia udziału w służbowym rejsie organizowanym przez firmę mamy, na którym przebywać ma też jej największy wróg. Nastolatka, która niedawno została porzucona przez chłopaka na oczach niemal całej szkoły i przegrała wybory na przewodniczącą koła naukowego, musi teraz użerać się z Tannerem. Chłopak lubi się z nią przekomarzać i stanowi jej całkowite przeciwieństwo. Młodzi, skazani przez rodziców na swoje towarzystwo, odnajdują wspólny język i pomimo różnic zaprzyjaźniają się. Tanner pomaga nastolatce wyjść ze swojej strefy komfortu i odnaleźć nową drogę w życiu, dzięki czemu Savannah zyskuje większą pewność siebie i nowego najlepszego przyjaciela.