Pozycja bardzo specyficzna, powiem, trudna, jak dla mnie ciekawsza niż Mengele , nie jest to książka dla każdego, ja przeczytałam ją w ciągu 2 dni, choć nie porwała mnie, książka napisana w stylu pamiętnika.

Opracowanie, jak opracowanie.... Badania, statystyki, tabele, wnioski ... momentami nawet ciekawie, w innych miejscach sucho. Pewien wycinek o NH, dla mnie - nic o czym bym nie wiedziała, ale ja tu od urodzenia :)

To drugi tom podwodnego cyklu Hydropolis autorstwa Zygmunta Miłoszewskiego. Ta fantastyczna powieść opowiada o dzieciach żyjących w świecie po zagładzie klimatycznej, które zeszły pod wodę. Tutaj uczą się, mają rządzących oraz system kar i nagród. Nie jest to jednak świat bez dorosłych – ci nazywani są Starszymi i nadzorują życie kolonii z innego jej miejsca. Jedną z głównych bohaterek tej historii jest nastoletnia Emma. Mieszka ona w tak zwanej Czwartej Kolonii Hydropolis i marzy o jednej rzeczy, chce dla wszystkich pozostać kimś zupełnie niewidzialnym. Aby jednak móc to osiągnąć będzie musiała zmierzyć się z własnymi niepewnościami i słabościami. A to nie lada wyzwanie. Emma musi wyjść z cienia, skonfrontować się ze swymi rówieśnikami, a także z rządzącymi kolonią Starszymi i brutalnym rytuałem Czterech Śmierci. Czy dziewczynie wystarczy sił i odwagi, żeby podjąć tyle trudnych wyzwań? Czy mimo własnych słabości zdoła podjąć największe ryzyko, by ratować z opresji swoich przyjaciół? I najważniejsze, czy w końcu wspólnymi siłami uda się dzieciakom z Hydropolis odkryć mroczny sekret podwodnego świata, w którym przyszło im żyć? • Książka ta,, przynajmniej w mojej ocenie, jest bardzo brutalna, mnóstwo w niej agresji między rówieśniczej. Jej bohaterowie nie doświadczają niczego dobrego. W zasadzie można śmiało powiedzieć, że doświadczają znęcania się nad nimi i to przez osoby dorosłe. Jest to lektura dla nastolatka o bardzo silnych nerwach. Choć osobiście nie dałabym jej przeczytać swojemu dziecku. Nie ma w niej absolutnie nic pozytywnego. Zapewne autor powiedziałby, że właśnie taki był jego zamiar. Cóż... Jestem skołowana nieco po tej lekturze. Nie takiego obrotu sprawy się spodziewałam po przeczytaniu pierwszej części. Druga jest pełna przemocy i kłamstw. Nawet jej zakończenie pozostawia wiele wątpliwości... Najlepiej oceńcie sami...

Tym razem u Henryka i Bzyka oj dzieje się, dzieje… Do ich pajęczyny kurier przynosi pewną paczkę. Nic by nie było w tym dziwnego, gdyby nie to, że przyjaciele nie oczekiwali na żadną przesyłkę. Nadawca jej jest nieznany, a w środku znajduje się tajemnicze jajko. Z jajka niespodzianki wkrótce wykluwa się pewien osobnik, a właściwie osobniczka i staje się członkiem ich małej, pajęczo-muszej rodziny. Adoptowana pociecha dostarcza im mnóstwa radości, ale także równie wiele trosk. Mia czuje się muchą, ale wyglądem przypomina nieco pająka i to z pewnością nie krzyżaka… Kim zatem tak naprawdę jest? Czy zostanie u Henryka i Bzyka na zawsze? Najlepiej przekonajcie się sami. Książka o przygodach pająka krzyżaka i muchy jest pełna dobrego humoru, zaskakująca i intrygująca. Serdecznie polecam.

Każdy ma jakieś hobby. Dla nastoletniej Akari sens istnienia stanowi śledzenie życia jej idola muzycznego – Masakiego. Całe dnie i noce spędza w mediach społ­eczn­ości­owyc­h wyszukując kolejnych doniesień o muzyku i wszystko skrupulatnie opisuje na swoim blogu, poświęconym w całości Masakiemu. Fascynacja jednak zmienia się w obsesję, kiedy jej idol napada na jedną z fanek, a Akari musi zmierzyć się z hejterami i oczyścić dobre imię wokalisty. Fanatyczna miłość do gwiazdy muzyki to dla nastolatki ucieczka od problemów dnia codziennego, a prowadzony przez nią blog, to jedyne miejsce, w którym czuje, że ma nad czymś kontrolę i jest rozumiana. Książka porusza istotny problem obsesji na punkcie sławnych osób i uzależnienia od mediów społ­eczn­ości­owyc­h. To także opowieść o strachu przed dorastaniem i samotności w świecie pełnym ludzi.