Robert Małecki to obecnie jeden z najpopularniejszych autorów • kryminałów. Tym razem stworzył niesamowity thriller psychologiczny oparty na prawdziwych wydarzeniach. Inspiracją do napisania powieści stała się bowiem sprawa zaginięcia Mateusza Żukowskiego z Ujazdowa, • który zniknął w tajemniczych okolicznościach 26 maja 2007 roku. • Główną bohaterką książki jest dziennikarka – Kama Kossowska. Poznajemy ją w momencie, kiedy na skutek życiowych zawirowań zostaje zmuszona do powrotu w rodzinne strony. Nieoczekiwanie dla siebie samej wplątuje się w wydarzenia doprowadzające do zaskakujących odkryć na temat bliskich jej osób. W powieści występują dwa plany czasowe. Obok teraźniejszości autor odkrywa przed nami również przeszłość bohaterki. Przenosi nas do 1986 roku, w czasy dzieciństwa – z jednej strony sielankowego, pełnego radości i nieskrępowanej zabawy, z drugiej • – naznaczonego przemocą (tu Małecki zwraca uwagę na ważne kwestie społeczne). Z powodu dwutorowości narracji nie sposób się oderwać od przedstawionej historii, a znakomicie utkane tło obyczajowe sprawia, że książkę można polecić każdemu – nie tylko fanom gatunku. Robert Małecki ponownie stworzył misternie skonstruowaną powieść, w której dozuje, ale jednocześnie nie oszczędza emocji zarówno swoim bohaterom, jak i czytelnikom. A wszystko po to, by na koniec zrzucić na wszystkich prawdziwą bombę. Polecam! • Anna Ochenkowska

Ktoś ukradł harfę! Do premiery komedii Kto udusił Mazurka struną od harfy, niech się natychmiast przyzna w lokalnym domu kultury zostały cztery godziny, a głównego rekwizytu nie ma! Na dodatek harfa była pożyczona z muzeum! Co się z nią stało? W jaki sposób ktoś wyniósł niepostrzeżenie tak duży instrument i jaki miał powód? Na pomoc zostaje wezwana policja, ale prywatne śledztwo rozpoczynają też Ignacy i Mela – sprytne rodzeństwo, które uwielbia rozwiązywać zagadki. Dzieci analizują, zaglądają w każdy kąt i zastanawiają się nad motywem kradzieży. Czy uda im się rozwiązać tajemnicę i odnaleźć harfę przed premierą? Tego nie zdradzę, ale zachęcam do sięgnięcia po Zagadkę teatru, zwłaszcza że w środku czeka niespodzianka od autorki: czytelnik, w zależności od swoich podejrzeń, może wybrać jedno z dwóch dostępnych zakończeń. Książka Zofii Staniszewskiej została przygotowana przez Wydawnictwo Debit. Prawie na każdej rozkładówce • znajdziemy czarno-białe ilustracje autorstwa Artura Nowickiego. Pozycję mogę polecić dzieciom powyżej ósmego roku życia. Mimo że wygląd i tematyka książek z serii Ignacy i Mela na tropie złodzieja przypomina popularną serię Martina Widmarka o Lassem i Mai, mogą być one trudniejsze w odbiorze, choćby ze względu na większą liczbę • bohaterów. Warto jednak podsunąć ją zarówno molikom książkowym, które • połknęły całą serię szwedzkiego pisarza, jak i początkującym detektywom. • Anna Szczerbowska

Historia teatru inspiruje i stanowi ciekawy przedmiot dociekań • badaczy. Wśród licznych publikacji Stanisława Dziedzica szczególne • miejsce zajmuje książka napisana we współpracy z Tadeuszem Skoczkiem • – Teatr 38. Jest to interesująca monografia dotycząca studenckiego życia teatralnego. Autorzy: Stanisław Dziedzic – historyk literatury, publicysta, kulturoznawca, oraz Tadeusz Skoczek – medioznawca, wydawca, publicysta i krytyk literacki, w przejrzysty sposób • ukazują początki działalności teatru akademickiego w Krakowie po politycznej odwilży w połowie lat 50. XX w. W środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego po II wojnie światowej istniał Zespół Dramatyczny. Irena Wollen stworzyła w kręgach krakowskich Mały Teatr Akademicki, który wraz z Waldemarem Krygierem przekształciła w międzyuczelniany Teatr 38. Od pierwszej premiery (Wszyscy przeciw wszystkim Adamova, styczeń 1957) zespół jako jedyny w skali kraju sięgał po nieznaną w Polsce współczesną literaturę zachodnią. Okres świetności Teatru 38 przypadł na lata 1959–1968. W roku 1974 zawiesił działalność. Następnie został reaktywowany w 1979 roku premierą Becketta. Zamknięty w 1981 roku na okres stanu wojennego, Ponownie wznowił działalność pod patronatem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Grupa zmieniała się wraz ze zmianą pokoleniową jej twórców. Wielu znanych aktorów, reżyserów, scenografów wywodzi się właśnie z Teatru 38. W 1992 roku kierownik zespołu Piotr Szczerski otrzymał propozycję objęcia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i jesienią tegoż roku Teatr 38 zaprzestał działalności. Książka składa się z kilku części: pierwsza to historia Teatru 38, druga to wykaz premier, trzecia – wspomnienia 22 twórców z zespołu i ostatnia – biogramy 39 artystów związanych z teatrem studenckim. Dowodem rzetelności publikacji jest obszerna baza • źródłowa i bogata literatura przedmiotu. Autorzy wykorzystali liczne źródła drukowane, kilkanaście tytułów prasowych i wiele opracowań. • Halina Biniek

Czy serce można złamać jak np. rękę czy nogę? Czy istnieje jakieś • miejsce, do którego można by się udać z tak poważnym problemem? Otóż mam dobrą wiadomość: w pewnym mieście pani Aurora prowadzi warsztat naprawy złamanych serc, niegdyś pełen klientów, dziś już podupadający. Niestety większość tradycyjnych zakładów rzemieślniczych: zegarmistrz czy parasolnik, mieszczących się przy ulicy Rzemieślników, musiała zamknąć swoje podwoje, gdyż została wyparta przez nowoczesne sklepy i restauracje. Tylko ten malutki warsztat naprawy serc jeszcze walczył o przetrwanie. Pewnego dnia Aurora postanawia definitywnie zamknąć interes, lecz jej rozmyślania na ten temat przerywa pojawienie się nieoczekiwanego gościa. W drzwiach zakładu staje mała dziewczynka, która jest ciekawa, co dzieje się w tym miejscu. Właścicielka wyjaśnia zdumionemu dziecku, że naprawia złamane serca, z którymi należy postępować inaczej niż z nogą czy ręką, które nierzadko wkładane są w gips. Czy w ogóle da się poskładać złamane serce? Tego wszystkiego dowiecie się, czytając niezwykłą, wzruszającą i piękną historię. Zachęcam do przeczytania Pracowni Aurory Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel, książki skłaniającej do refleksji nad sprawami, które powinny być najważniejsze – bliskość i uczucia. Pamiętajmy, że nawet gdy jest naprawdę źle, zawsze pozostaje NADZIEJA na lepsze jutro. • Anna Jędrzejowska

Książka Anny Czerwińskiej-Rydel "Gen i już! Opowieść o Stefanie Banachu", pięknie zilustrowana przez Marcina Minora, w tym roku • znalazła się wśród nominowanych do Nagrody Żółtej Ciżemki. Z lektury można się dowiedzieć, dlaczego nazwisko polskiego geniusza przywoływane jest w świecie matematyki zaraz po Euklidesie, kim byli Hugo Steinhaus czy Rudolf Weigl, co zapisywano w Księdze Szkockiej albo jak za sprawą skrupulatnej pani sprzątającej zginęło kilka • twierdzeń naukowych. Autorka wyjaśnia, czym różni się problem od problematu, co więcej – nie unika problematycznych tematów w życiorysie Stefana Banacha: poszukiwanie matki, nieobecny ojciec, trudne decyzje w okresie wojny, kłopoty ze zdrowiem. Anna Czerwińska-Rydel ukazała wielkiego matematyka nie tylko jako genialnego naukowca, ale przede wszystkim jako człowieka o niezwykle ciekawej osobowości: wytrwałego, umiejącego dobrze wykorzystać każde okoliczności i wiernego – zarówno swym celom, wyznawanym wartościom, jak i ludziom, którzy odegrali w jego życiu istotną rolę. Opowieść "Gen i już!" pomaga zbudować przekonanie, że to od nas samych zależy, jak wykorzystamy dany nam czas, nasze pasje i umiejętności. Cenną częścią publikacji jest kalendarium z życia Stefana Banacha wzbogacone o fotografie, notki dotyczące ważnych wydarzeń historycznych, a także krótkie biogramy wymienionych w tekście autentycznych postaci. • Agata lesiak