Zapraszamy do obejrzenia wystawy – 100. rocznica śmierci Kazimierza Lutosławskiego, przygotowanej przez Dział Informacyjno-Bibliograficzny Miejskiej Biblioteki Publicznej w Łomży.

Kazimierz Lutosławski urodził się 4 marca 1880 w rodzinnym Drozdowie koło Łomży. Należał do słynnego rodu Lutosławskich. Był brat filozofa Wincentego i działaczy politycznych Mariana i Józefa oraz stryjem kompozytora Witolda. Po zdaniu matury w Rydze, studiował medycynę na Uniwersytecie w Zurychu (1898-1903), gdzie stał się prominentnym członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Organizacji Młodzieży Narodowej, a także komendantem gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1903 r. został członkiem tajnej Ligi Narodowej, a następnie Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Po odbyciu praktyki w warszawskich szpitalach wyjechał do Londynu, podejmując studia z zakresu fizyki i nauk politycznych. Zafascynowany poznaną tam ideą ruchu skautowego, starał się ją rozkrzewić po powrocie do kraju stając się mentorem Andrzeja Małkowskiego i Olgi Drahonowskiej, poznanych w założonym przez brata Wincentego stowarzyszeniu Eleusis. Utworzył w 1907 roku w dobrach Maurycego Zamoyskiego w Starej Wsi pod Nowomińskiem (Mińskiem Mazowieckim) czteroletnie elitarne Ognisko Wychowawcze Wiejskie. Organizował drużyny i zastępy. W 1909 r., po traumatycznym doświadczeniu (utonięciu trzech swoich uczniów) postanowił zostać księdzem i wyjechał na studia do seminarium we Fryburgu, które w 1912 r. uwieńczył przyjęciem święceń kapłańskich z rąk kardynała Merciera, a następnie doktoratem z teologii. Powróciwszy do Warszawy został prefektem szkół warszawskich i z wielką energią oddał się pracy w Naczelnej Komendzie Skautowej jako instruktor i kapelan. Jego wpływ na polskie harcerstwo był bardzo znaczący. Był twórcą projektu krzyża harcerskiego (1913), jednym z głównych autorów statutu ZHP oraz tekstów prawa i przyrzeczenia, a także jednym z ideologów organizacji.
Po wybuchu wojny był krytykowany za popieranie porozumienia z Rosją, ustąpił z Naczelnej Komendy Skautowej, do której powrócił na krótko u schyłku wojny pracując dla zjednoczenia polskiego harcerstwa. Wojnę spędził w Moskwie, gdzie był jednym z liderów polskiej emigracji, założycielem gimnazjum, kapelanem ośmiotysięcznej Brygady Strzelców Polskich, a od lipca 1917 r. działaczem Rady Polskiej Zjednoczenia Międ­zypa­rtyj­nego­ odpowiedzialnym – wraz braćmi Marianem i Józefem – za przerzut żołnierzy polskich do Murmańska. Rozwinął także działalność dziennikarską, redagował pisma „Polak-Katolik” i „Wygnaniec” oraz blisko współpracował z endecką „Gazetą Polską”.
Po powrocie do kraju został członkiem Zarządu Głównego Związku Ludowo-Narodowego (ZLN). Wybierany posłem do Sejmu Ustawodawczego (1919) oraz do Sejmu I kadencji (1922), przewodniczył komisjom konstytucyjnej, oświatowej i spraw zagranicznych. Był twórcą wielu ustaw, głównym autorem preambuły konstytucji marcowej, roty przysięgi prezydenta i ślubowania poselskiego. W czasie wojny polsko-rosyjskiej służył jako kapelan wojskowy. Krytykował politykę Piłsudskiego i zaraz po Bitwie Warszawskiej na łamach „Myśli Polskiej” oskarżał go o zdradę. W 1923 r. wraz z prof. Władysławem Konopczyńskim zgłosił pierwszy projekt ustawy „numerus clausus”, postulującej ograniczenie w szkołach wyższych liczby studentów żydowskich do procentu Żydów w kraju. Poza działalnością polityczną ks. Lutosławski był aktywny jako warszawski duszpasterz i społecznik. Redagował również tygodnik „Sprawa”.
Zmarł w wieku 44 lat w Drozdowie po ciężkiej chorobie – szkarlatynie. Został pochowany w krypcie rodzinnej na miejscowym cmentarzu.
Źródło: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej, historialomzy.pl

Od od trzech lat Miejska Biblioteka Publiczna w Łomży prowadzi ranking ph. Czytelnik Miesiąca, w którym nagradzamy naja­ktyw­niej­szyc­h czytelników.

Tworząc zestawienia, bierzemy pod uwagę wypożyczenia we wszystkich placówkach na terenie miasta.

Podsumowując wszystkie comiesięczne rankingi wyłoniliśmy CZYTELNIKA ROKU 2023 i miło nam poinformować, że laureatką została

Pani HALINA URBAN

Pani Halina Urban jest obecnie czytelniczką Oddziału Zbiorów Specjalnych przy ul. 3 Maja 6A i słucha audiobooków. Przez długie lata wypożyczała tradycyjne książki drukowane w Wypożyczalni Głównej przy Długiej 13. Jednak odkąd wzrok Pani Haliny zaczął się systematycznie pogarszać (od 2 lat) pozostały już tylko książki do słuchania na płytach CD i to dzięki nim świat pani Halinki jest dzisiaj nieco bardziej żywy, pełen barw, emanujący pozytywną energią.

Czytanie książek Pani Halina rozpoczęła w wieku dziecięcym, od „Elementarza” Mariana Falskiego. Poznawała daną literkę, a potem odszukiwała ją w dziecięcych książeczkach i w ten sposób uczyła się czytać. Dziś czyta cała rodzina, a szczególnie z wnuczką Seniorka uwielbia prowadzić rozmowy o literaturze i przeczytanych książkach.

Pani Halina uwielbia czytać beletrystykę: kryminały Lee Childa, Jo Nesbo, Agaty Christie, Remigiusza Mroza czy Marka Krajewskiego. Chętnie sięga też po książki biograficzne, żeby poznać życie ciekawych i nietuzinkowych ludzi. Wciąż chce poznawać nowych bohaterów, przeżywać ich emocje, rozterki i przyjaźnie. Słuchając, wyobraża sobie bohaterów, utożsamia się z nimi przeżywając życiowe dramaty i chwile szczęścia, rozwiązuje zagadki i cieszy się ze szczęśliwych zakończeń. Literatura nastraja Czytelniczkę Roku 2023 (mimo niep­ełno­spra­wnoś­ci wzroku) optymistycznie do życia; sprawia, że jest otwarta na ludzi, empatyczna i życzliwa. Pani Halinka wciąż jest żądna wiedzy i ma apetyt na życie, a niep­ełno­spra­wnoś­ć wzroku nie jest w tym żadną przeszkodą. Dzięki dostępności Biblioteki dla osób niep­ełno­spra­wnyc­h może z zapałem oddawać się swojej pasji czytelniczej.

Seniorka zapewnia, że swą czytelniczą pasję zamierza kontynuować i zarażać nią wszystkich: sąsiadów, znajomych, przyjaciół polecając książki, które warto przeczytać. Jedną z nich jest „Ogród Leoty” Francine Rivers – niezwykle wartościowa książka, która wywarła na Czytelniczce ogromne wrażenie.

Jak twierdzi Pani Halinka bez książek nie potrafiłaby żyć. To one umilają bezsenne noce, wypełniają radością samotne dni, angażują umysł do działania i wspomagają rozwój intelektualny. Seniorka daje najlepszy przykład, że mimo przeszkód (utrata wzroku) z każdej sytuacji znajdzie się jakiejś pozytywne wyjście, a optymizm i pogoda ducha zjednują ludzi wokół i sprawiają, że mimo wszystko można patrzeć na świat optymistycznie i z nadzieją. Czytelniczce Roku 2023 życzymy przeczytania jeszcze wielu wspaniałych i mądrych książek oraz ekscytujących wypraw w świat dobrych i pięknych wartości.