Bardzo polecam. Rozpoczętą książkę trudno odłożyć na bok i nie sposób jej nie dokończyć w ekspresowym tempie. Wciągająca opowieść napisana w mistrzowski sposób przez Autorkę obdarzoną niep­rawd­opod­obny­m, godnym poza­zdro­szcz­enia­ talentem. Mnóstwo ciekawych obserwacji, przezabawnych sytuacji, przeplatających się z tymi skłaniającymi do refleksji i poruszającymi do łez. Warto przeżyć tę przygodę z bohaterami, aby zrozumieć złożoność ludzkiej natury przedstawioną w sposób przystępny, ultralekki i z niezwykłym poszanowaniem dla czytelnika.

Lektura nie jest wskazana dla osób wrażliwych. Nie polecam, ponieważ raz przeczytanych treści nie da się wymazać z pamięci, a są niestety na tyle wyraziste, pozbawione subtelności i jakiegokolwiek filtra, że trudno o nich zapomnieć. Jako osoba sięgająca po każdy rodzaj literatury, a także zawodowo zajmująca się pisaniem, odkładam tę lekturę na półkę tych, do których nie wrócę już nigdy, a jako rodzic kilkuletniej dziewczynki uczciwie ostrzegam przed scenami niepokojącymi do tego stopnia, że stanowią koszmar każdej, absolutnie każdej osoby wychowującej dziecko w obecnych czasach. Na rzeczonej półce "Wyspa" poleży w towarzystwie m. in. "Osiedla ŻNiW" Remigiusza Mroza czy "Pogromcy Lwów" Camili Laeckberg. Proszę oszczędzić sobie nieprzyjemności i sięgnąć po lekturę wprawiającą w lepszy nastrój, wzbogacającą lub skłaniającą do refleksji. "Wyspa", w moim odczuciu, do takich nie należy.