Przeczytałam w swoim życiu sporo książek, ta jednak mnie pokonała. • GRAFOMANIA podniesiona do potęgi entej. • Po opisie spodziewałam się książki, która będzie wywoływała dreszcz niepokoju, zawiodłam się na całej linii. Emocji w tym nie ma za grosz. • Dodatkowo całość napisana w stylu opowiadani drugoklasisty, który dostał zdanie domowe pt. opisz swoje wakacje. • Albo autorka miała w trakcie pisana bardzo obniżoną formę, albo za napisaniem tej książki stoi kiepskiej jakości sztuczna inteligencja. • Jeśli ktoś ma w planach czytanie tej powieści, to moim skromnym zdaniem będzie to czas stracony. Lepiej iść na spacer, albo się dobrze wyspać.

Czyta się szybko, ale po kolejne tomy sięgam już bardziej z rozpędu i ciekawości co jeszcze można "spłodzić" w tym cyklu. • Po raz kolejny w trakcie czytania Chyłkowo-Zordonowych perypetii dochodzę do wniosku, że autor powinien mieć całkowity zakaz opisywania scen damsko-męskich, no nie wychodzi mu to ani troszkę, styl z harlequina nie pasuje do powieści kryminalnych ni w ząb.

Chyłka - odsłona dziesiąta. • Czytam niejako z rozpędu, bo ciekawa jestem cóż jeszcze można w tym temacie wymyślić. Niestety z każdym kolejnym tomem odnoszę wrażenie, że im dalej w las, tym bardziej tego lasu szkoda na papier pod kolejne linijki tekstów o Chyłce i Oryńskim. • Autor powinien zacząć się zastanawiać czy nie czas przejść z ilości na jakość.