Przyznam, że nie oczekiwałam od tej książki zbyt wiele, ale nie sądziłam, że będzie aż tak źle. Książka opowiada o młodej kobiecie Abby, która zostaje obdarzona "Feniksem". Do tej pory myślała ona, że nadprzyrodzone istoty istnieją tylko w książkach i filmach. Jakże bardzo się ona myliła. Muszę przyznać, że jej postać mnie nie zachwyciła, wręcz przeciwnie, bardzo mnie denerwowała. Jest płytka i bez wyrazu. Podobnie zresztą jak i Dante, czyli przystojny wampir, który jej towarzyszy. Autorka książki, co chwilę powtarzała, jaki to on nie jest przystojny i seksowny, czego nie mogłam znieść, no bo ile można czytać o tym samym. Już bardziej zaintrygowała mnie drugoplanowa postać, czyli Viper. • Akcja książki dzieje się bardzo szybko. Można powiedzieć, że wręcz przeskakuje z jednej sceny do drugiej. Wydawać by się mogło, iż autorka nie ma zbyt dużego pomysłu na książkę i chce ją jak najszybciej skończyć. W dodatku miłość między postaciami także pojawia się w oka mgnieniu. Nim się obejrzałam już wylądowali w łóżku. Brakowało mi trochę tej rozwijającej się miłości między dwojgiem bohaterów. Tych wszystkich ukradkowych spojrzeń. Strasznie się zawiodłam, bo historia miała w sobie potencjał, niestety niewykorzystany. • Alexandra Ivy pisze bardzo prostym językiem. Każdy by sobie z nim poradził. Nic nadmiar skomplikowanego. Z jednej strony dobrze, bo książkę się czyta bardzo szybko. Z drugiej znowu, mam wrażenie, że jest napisana dla dzieci a nie dla starszych osób. W dodatku historia jest bardzo przewidywalna. Zawsze wiedziałam co się stanie. Trzeba jednak przyznać, że książka zawiera w sobie swego rodzaju humor i to mi się nawet podobało. Jest to lektura na nudne wieczory, kiedy ma się ochotę na coś lekkiego i szybkiego do przeczytania, chodź osobiście nie polecam się za nią zabierać, bo nie ma za co.

Już dawno nie czytałam książki w której postacie są nakreślone wręcz idealnie. Mam wrażenie, że nie da się ich nie polubić. Każdy bohater ma inny charakter i do każdego mnie przyciągało. Lou jest bardzo char­akte­ryst­yczn­ą postacią, i to nie tylko przez jej dziwaczny styl ubierania się. W gruncie rzeczy jest osobą skrytą, która żyje w cieniu siostry. Mimo to jest wesoła i uśmiechnięta. Uwielbia swoją prace i spotkania z chłopakiem. Niestety właściciel zamyka kawiarnie a ona musi szukać pracy, co nie okazuje się takie łatwe. I tak zostaje opiekunką niep­ełno­spra­wneg­o mężczyzny. Will to jej całkowite przeciwieństwo. Przed wypadkiem korzystał z życia ile tylko mógł. Zamożny, przystojny i utalentowany. Uwielbiał spędzać aktywnie czas i spotykać się ze znajomymi. Niestety nieszczęsny wypadek po którym musi jeździć na wózku, zmienia jego nastawienie do życia. Pragnie śmierci. Wierzy, że tylko ona może mu przynieść ukojenie. Nie znosi tego, że nic nie może zrobić sam i jest uzależniony od pomocy innych. Nie takiego chciał dla siebie życia. • Autorka podjęła się bardzo trudnego tematu jakim jest niep­ełno­spra­wnoś­ć jednego z bohaterów. Do tego dochodzi próba samobójstwa i jak najszybsze dążenie do śmierci. Nie są to tematy łatwe, ale autorka sprostała zadaniu. Wiedziała jak zabrać się za temat i zrobiła to fenomenalnie. Widać, że pisząc książkę zbierała wiele informacji o ludziach z paraliżem kończyn. I wyszło jej to na dobre. • Niektórzy mogą pomyśleć, że jest to banalna historia miłosna, w której nie będzie nic ciekawego. Ja na początku też tak myślałam i nawet nie wiecie jak się myliłam. Pokazuje, że nawet dwa całkiem odmienne światy mogą stworzyć jeden, własny. Tylko niestety nie zawsze obie strony chcą tego samego. Lou chce życia, a Will śmierci. Tutaj nie da się spotkać w połowie. Główna bohaterka na wszelkie sposoby chce odciągnąć Willa od myślenia o samobójstwie. Czy jej się to uda? Musicie sięgnąć po książkę. • Książkę polecam wszystkim, którzy lubią życiowe historie. Takim, którzy lubią raz się śmiać a raz płakać. Bo taka właśnie jest ta książka. Łączy jedno i drugie. Na pewno na długo jej nie zapomnę. Po kilku dniach od jej przeczytania wciąż jestem rozemocjonowana psychicznie. Tak więc jak najbardziej zachęcam do tej lektury.

Postacie, które stworzyła Pani Fitzpatrick są wręcz idealne. Zacznijmy może od Britt. Mimo, że z początku może ona nas denerwować swoją naiwnością, później znajduje miejsca w naszych sercach. Na początku książki jest ona obsesyjnie zakochana w swoim byłym chłopaku. Chce zrobić wszystko by do niej wrócił mimo, że przed wszystkimi udaje, że tak nie jest. Jednakże gdy niewinna wyprawa z góry przybiera nieoczekiwany obrót Britt przeobraża się w zdeterminowaną osobę. Zrobi wszystko żeby uratować swoją najlepszą przyjaciółkę. Nawet jeśli będzie musiała poświęcić siebie. Jude/Mason jest bardzo tajemniczy. Od samego początku nie wiemy dokładnie co mu chodzi po głowie. Pomaga Britt mimo, że wcale jej nie zna. Nigdy nie mogłam przewidzieć jaki następny krok wykona. Z początku wydaje nam się miłym chłopakiem jednakże pozory mogą mylić. Jakie tajemnice skrywa Jude i czy Britt uda się je odkryć? Postacie drugoplanowe także są skonstruowane z wielką dokładnością. • Akcja napędza akcje. Czytając tą książkę nie mogłam się od niej oderwać. Kiedy myślałam, że wszystko już wiem Pani Fitzpatrick zaskakiwała mnie kolejnym zwrotem akcji. Prawie do samego końca nie mogłam zgadnąć kto jest tajemniczym mordercą. Kiedy się już o tym dowiedziałam nie mogłam wyjść z szoku i niedowierzania. Jest to zdecydowanie jedna z tych książek, w których nigdy nie wiesz co się wydarzy. • Kolejna rzecz, która zasługuje na pochwałę to piękne opisy gór. Dzięki nim miałam wrażenie, że razem z bohaterami przenoszę się w ich okolice. Mogłam w głowie idealnie odwzorować to co Pani Becca opisuje. Nie mogłam wyjść z zachwytu. Muszę także wspomnieć o wątku miłosnych, który pojawia się nieoczekiwanie. Okładka także przyciąga wzrok. Jest minimalistyczna ale jedno orzechowe spojrzenie sprawia, że przepadamy na zawsze. Książkę polecam wszystkim, którzy lubią dobrą akcję połączoną z lekką historią miłosną. Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych takich pozycji. Czytając tą historię jesteśmy przerażeni, aby za chwilę śmiać się do rozpuku. Jak najbardziej polecam.