Każda rodzina ma swoje tajemnice, a jedna zła decyzja powoduje lawinę nieszczęść… • "Obsesja Lydii" autorstwa irlandzkiej pisarki Liz Nugent to mroczny thriller psychologiczny. Fabuła skupia się na rodzinie Fitzsimonsów zamieszkujących Avalon, meandrów ich wzajemnych relacji z morderstwem w tle. Tytułowa Lydia to matka Laurenca, żona Adrew. Kobieta dobrze sytuowana, dystyngowana, dla której macierzyństwo staje się wartością nadrzędną. Wartością dla której zdolna jest posunąć się do różnych rzeczy... Czy Lydia jest wyrachowaną manipulatorką? Praktyczną, beznamiętną osobą dążącą po trupach do celu? A może jest kobietą, której wydarzenia dzieciństwa odbiły znaczący ślad na psychice? Lydia jest matką kochającą bardzo? Czy za bardzo? Kiedy miłość przeradza się w zaburzenie? Gdzie jest cienka granica, po przekroczeniu której dążenie do macierzyństwa a także relacja matki z synem staje się relacją chorą, zaborczą, niszczącą. Czy taka właśnie jest Lydia? A może to jej mroczne alterego? • Na takie i wiele innych pytań czytelnik musi sobie odpowiadać wędrując po stronach powieści. Autorka dużo czasu poświęca również synowi Lydii – Laurencowi. Poznajemy go jako dorastającego chłopca, cierpiącego z powodu kompleksów i usiłującego odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Jednak wydarzenia pewnej nocy burzą jego dotychczas poukładane życie i rzutują na jego postrzeganie rodziny. Zasiana w głowie niepewność, zwątpienie doprowadzają do szeregu reakcji i podejmowanych przez młodego mężczyznę decyzji. Czy każda z nich jest właściwa? Następujące lawinowo po sobie wydarzenia i wyzwania zmuszają Laurenca do rozliczeń, bo przeszłość skrywa wiele sekretów. Narracja prowadzona jest naprzemiennie. Patrzymy na wydarzenia oczami Lydii, jej syna Laurenc'a oraz Karen - siostry zaginionej dziewczyny. Książkę uważam za godną uwagi. Autorce udaje się przez całość powieści utrzymać czytelnika w mrocznym napięciu. Zakończenie niespodziewane, bulwersujące pozostawiające czytelnika z dużą dawką różnych emocji i nasuwającym się pytaniem…czy można kochać za bardzo?