Książka jest kontynuacją "Policji". I tak jak "Policja" trzyma w napięciu do ostatniej strony. A ostatnia strona, to zapowiedź, że jednak będzie jeszcze coś... Choć powiem szczerze, to "coś" wydało mi się już trochę naciągane.

Według mnie, Robin Cook w tej książce zupełnie odleciał. • Trudno mi opisać co mnie irytowało, ponieważ musiałabym zdradzić całą tajemnicę akcji. Ale jest też kilka innych aspektów. Bez sensu wydaje mi się wątek o przeciętym kablu telefonicznym i braku możliwości wezwania pomocy, skoro na oststnich stronach książki, główny bohater nagle wyciąga z kieszeni komórkę, żeby zawiadomić policję stanową. Matka ciągnie ze sobą ośmioletnią córkę, szukając męża, który najprawdopodobniej wpadł w ręce mordercy... • Pacjenci umierają na niezidentyfikowanw choroby i to seriami, a rodziny są wdzięczne za opiekę... • Nie polecam.

Od początku do końca tej książki nie można się nudzić, a słowo ogród, nabiera nowego znaczenia...

Oparta na szekspirowskim dramacie powieść zmęczyła mnie okropnie. Akcja wpisana w mroczne, deszczowe, brudne miasteczko, gdzie nie ma nadziei na lepszą przyszłość... • Zdecydowanie nie dla osób optymistycznie patrzących na świat.

Ludwik XIV, król Słońce, buduje Wersal, aby pokazać światu swoją wielkość. Jednak tam, gdzie mocno świeci słońce, jest również cień. Cieniem na wersalskiej budowie kładzie się nędza, głod, chciwość. Wśród tego światło-cienia dwoje ludzi, wyprzedzających swoją epokę marzeniamii determinacją, próbuje znaleźć własne miejsce w życiu.