Po przeczytaniu takiej powieści jak ta, zwykle nie sięgam po żadną inną książkę. Potrzebuję kilku dni na przemyślenia. I nie znaczy to, że siedzę i rozmyślam, ale gdzieś w podświadomości mam głęboko wyryty ślad losów bohaterów. • Opowieść o miłości, w czasach gdy świat podzielił się na tych złych i tych jedynych...

"Filary ziemi" mnie zniechęciły do Folleta całkiem. A taka byłam zachęcona... Tutaj autor odleciał całkiem w stronę czarno-białej fabuły, która nijak ma się do czasów owczesnych. Pomimo, że początek zapowiada się bardzo ciekawie, im dalej w tekst, tym bardziej nudno, przewidywalnie i nawet niesmacznie. • Bohaterowie są albo bardzo źli, sadystyczni i zboczeni, albo bardzo dobrzy, pokorni i pełni cierpliwości. • Wydaje się, że przed napisaniem powieści historycznej, Follet nie zadał sobie trudu, aby zgłębić zwyczaje panujące w średniowieczu. Czytając "Filary..." dowiemy się, że ksiązki były ogólnodostępne, kobiety chodziły w mini tunikach, samotna czarownice mieszkające w lesie umiały czytać, pisać (w kilku językach), polować i nikt ich nie niepokoił. Wystraczyło, że popatrzyły na bandytę, a bandyta uciekał przestraszony. • Całości dopełnia jakiś problem autora z seksualnością. Opisy obfitych, sterczących piersi i wstrętne opisy gwałtów pojawiają się co kilkadzisiąt stron. • Po następne części na pewno nie sięgnę.

utorka przedstawia życie śreniowiecznych krakowian obiektywnie, spokojnie i zgodnie z historycznymi notami. Po przeczytaniu innej książki, opisującej podobny temat, "Jak przetrwać w średniowiecznym Krakowie" czyta się bardziej optymistycznie :)

Pomimo iż przez 3/4 powieści główna bohaterka mnie strasznie irytowała, książka wciąga i bardzo chętnie sięgnę po kolejne tomy :)

I wszystko dobre, co się dobrze kończy :)