Czwórka wspaniałych. Czwórka przyjaciół, znajomych, wspó­łpra­cown­ików­- Olivia, Mette, Tom i Abbas. Olivia,absolwentka szkoły policyjnej staje na życiowym zakręcie. Dziewczyna, gdy odkrywa swoje prawdziwe pochodzenie, i prawdę o tragedii, która dotknęły jej biologicznych rodziców, to postanawia zmienić nazwisko, by bardziej utożsamić się ze swoją zamordowaną matką. Kobieta na ostrzu noża także stawia swoją pracę zawodową, w policji. Rozważa studiowanie historii sztuki i zaczęcie nowego etapu, z dala od zabójstw, zdrad i notorycznego stresu. Jej decyzja może ulec zmianie, gdy zostaje zamordowany Bengt Shlman, ojciec nastolatki, która mieszka w sąsiedztwie domu rodzinnego Olivii. Matka adopcyjna bohaterki była opiekunką zrozpaczonej dziewczyny. Początkowo wydaje się policji, że Bengt popełnił samobójstwo, poprzez powieszenie. Mette zleca sekcje. Wychodzi na jaw, że to było zabójstwo. Mette zaczyna śledztwo, kto by chciał skrzywdzić denata. Poszlaki prowadzą do pracy denata i afery zaginięcia sporej dawki narkotyków, skonfiskowanej przez służby celne... Natomiast w tym samym czasie Tom Stilton przestaje być bezdomnym i wynajmuje kajutę na barce. I już ma odpocząć, zastanowić się nad życiem, gdy przychodzi do niego Abbas el Fassi i pyta się przyjaciela czy pojedzie z nim do Masylii. Oczywiście w typie pilnym. Mężczyźni udają się do Marsylii, by wyjaśnić brutalne zamordowanie kobiety, która pracowała kiedyś w cyrku i była "tarczą" dla rzucającego nożami.... Jak widzicie fabuła jest wielowątkowa. Czwórkę głównych bohaterów czytelnicy mogą już znać. Występują oni w pierwszej powieści, autorstwa małżeństwa Rolf i Cilli Börjlind- "Przypływ". Jeśli nie znacie "Przypływu", to nie martwcie się, gdyż większość wątków zostało pozamykanych. W "Trzecim głosie" autorka za pomocą retrospekcji, licznych przemyśleń, refleksji bohaterów naświetla ich przeszłość. Wielką zaletą tego kryminału są motywy, ale i sposób rozwiązania zagadkowych zbrodni. Jak zwykle, to bywa sprawy w zgrabny sposób przeplatają się ze sobą. A tym samym tworzą skomplikowaną sieć wzajemnych powiązań i zależności. Także charakterystyka, osobowość, przeszłość, ale i niesprecyzowane plany na przyszłość bohaterów zachwycają mnie jako czytelniczkę. Bardzo cenię różnorodność postaci. Nie lubię, gdy kontakty, które łączą bohaterów są nijakie i mdłe. Autorzy oszczędzili mi nudy. Widać, że potrafią przenieść talent, ale i wieloletnie doświadczenie w kreowaniu ciekawych fabuł (dawniej w postaci scenariuszy filmowych) na grunt literatury kryminalnej. Za tym stwierdzeniem niech świadczy fakt, iż liczne dialogi, opisy są bardzo realistycznie przestawione i mogę sobie je wyobrazić w życiu realnym Także moją tezę poprę samą postawą Olivii, Mette, Toma oraz Abbasa. "Trzeci głos" jest bardzo dobrym, skrojonym w detalach kryminałem. Liczę na kolejną, fascynującą kontynuacje. Ciekawi mnie, cóż pisarze mogą wymyślić.

Mówić o miłości jest stosunkowo łatwo. Pisać, ubierać w słowa emocje, uczucia czy porywy serca jest już znacznie trudniej. Tak się składa, że domeną kobiet jest tworzenie powieści, w których uczucie miłości gra pierwsze skrzypce. Pisarki często są posądzane o zbytnia infantylność, kreacje zbyt mdłych bohaterów, a tym samym płaczliwych historii. Owszem takowe książki, którym fabuła mrozi krew żyłach czytelnika (i bynajmniej nie są to emocje oczekiwane) stale pojawiają się na rynku czytelniczym. Dlatego jeśli o literaturę stricte kobiecą lubię sięgać po autorów sprawdzonych. Cecelia Ahern do nich jak najbardziej należy. Lubie jej książki za to, że tematycznie są różnorodne. Owszem podszyte zawsze miłością, lecz zawsze innej, pełnej nadziei, wiary w coś dobrego, co tylko czyha, by nas odnaleźć i zagościć już na stałe w naszym życiu. W przypadku "Zakochać się" miłość przebija się na pierwszy plan, forsując resztki życia, które zostawiają za sobą głowni bohaterowie. Christine Rose pracownica znudzona swoją pracą (socjalną), znudzona mężem (postanawia go zostawić), zaczytana w poradnikach wszelkiej maści. Pewnego wieczora na moście spostrzega mężczyznę, który próbuje popełnić samobójstwo. Impuls każe jej porozmawiać z potencjalnym samobójca i przekonać go, że warto żyć. Mężczyzna nie bez oporu opuszcza podest mostu i zgadza się na układ, który musi przyjąć Christine. Adam Basil, nie skacze jednak uprzedza bohaterkę, że jeśli ta do jego 35-tych urodzin ( a zegar tyka) nie przekona go, że warto żyć ten i tak popełni samobójstwo. Christine posiłkując się oczywiście i swoimi doświadczeniami, poradami książkowymi próbuje rozgryźć Adama. Ten opowiada jej o swoim chorym ojcu, o powinności, która na nim ciąży, o narzeczonej, której chciał się oświadczyć a ta zdradziła go z jego najlepszym przyjacielem. Sprawa nie jest prosta. Tym bardziej, że kobieta też nie należy do tych "poukładanych". Zostawiony mąż nęka ją telefonami, obnażając swoją złość i żal do Christine. Ale to nie wszystko rozżalony małżonek próbuje zniszczyć jej wszelkie przyjaźnie i punkty zrozumienia. Wszystko wskazuje, że Adam i Christine mają ze sobą więcej wspólnego niż się tej dwójce wydaje.... "Zakochać się" jest powieścią, która czyta się płynnie i błyskawicznie. Oboje bohaterów nie da się nie lubić. Choć Adama można bardziej zrozumieć. On załamał się pod ciężarem zdrady ukochanej kobiety. A Christine? Co właściwie ją tak nudzi? Może za dużo naczytała się sprzecznych ze sobą poradników? MOże i więź, która połączy bohaterów jest do przewidzenia. Jednak nie zapominajmy, że to książka o miłości. Nadzieja jest także ważna. Nadzieja, że żadna z sytuacji życiowych nie jest decydująca. Zawsze życie toczy się dalej. Może nas los zaskoczyć i niejednokrotnie pozytywnie. Pisarka potrafi tę nadzieje wykrzesać ze swoich pomysłów na powieść. Potrafi wtłoczyć ją w czytelnika, który napawa się nią podczas czytania. Tak więc i ja mam ogromną nadzieję, że ta książka wam się spodoba. Czego wam szczerze życzę.

Spełnienie w sferze zawodowej oraz prywatnej jest celem każdego. Pragnęła tego także bohaterka najnowszej powieści irlandzkiej pisarki, Cecelii Ahern. Kitty Logan, młoda, atrakcyjna trzy­dzie­stol­atka­, która z zawodu jest dziennikarką teraz musi zmierzyć się z nową, koszmarną rzeczywistością. Pracuje w gazecie, którą wiele lat temu założyła jej najlepsza przyjaciółka oraz mentorka- Constance. Teraz Constance powoli umiera, a Kitti boryka się z wyrzutami sumienia, że zbyt zajęta swoją nową pracą w telewizji, gonieniem za zwiększeniem popularności i rozp­ozna­waln­ości­ swojego dzie­nnik­arsk­iego­ nazwiska, za mało uwagi i zainteresowania poświęcała borykającej się z wyniszczającym nowotworem przyjaciółce. Kitty przytłacza nie tylko choroba Constance, ale również skutki jej błędu dzie­nnik­arsk­iego­. Jak nowicjuszka dała się podejść dwóm zawistnym kobietom i oszkalowała na antenie lokalnego nauczyciela. Zniszczyła mu życie, karierę, życie osobiste i teraz przyjdzie jej za swój brak profesjonalizmu słono zapłacić. Bohater nies­praw­iedl­iweg­o reportażu ma zamiar wyegzekwować solidne odszkodowanie, a Kitty zostaje wyrzucona z pracy. Do tego sama Kitty zaczyna być napastowana przez tajemniczą osobę, która próbuje jej udowodnić, jak się czuje ktoś kogo się poniża, zastrasza i uprzykrza życie. Lokal, w którym Kitty wynajmuje mieszkanie przejdzie wiele, np. wybuch fajerwerków, zwierzęce odchody, niewybredne napisy itp. Bohaterka się załamuje. Nie wie na kogo może liczyć. Ale to właśnie Constance wyciąga do niej pomocną dłoń. W ostatniej rozmowie z przyjaciółką wyjawia, że w jej posiadaniu jest lista stu nazwisk, o których nie zdążyła napisać przejmującego artykułu i zleca, by Kitty przyniosła listę do szpitala, a ta podzieli się z nią założeniami swojego reportażu. Jednak Constance umiera i "zabiera" do grobu tajemnicę stu osób. Teraz to Kitty czując, że tak trzeba próbuje odszukać osoby z listy i dojść do powiązań między nimi, ale i pragnie się dowiedzieć, czemu akurat te osoby tak interesowały Constance? Czas nagli, a Kitty staje przed nie lada wyzwaniem.... Cieszę się, że pisarka stworzyła tę słodko-gorzką opowieść. Opowieść, która ma wiele przesłań. I choć Kitty jest dominującą postacią, to jej duchowa przemiana nie jest tak istotna, jak losy osób z listy. to oni tworzą tę powieść i scalają wszystko. To dzięki nim egocentryczna, skupiona tylko na sobie bohaterka zaczyna widzieć coś więcej niż czubek własnego nosa. Autorka uczy, że nie można oceniać kogoś zbyt pochopnie, po pozorach, gdyż nasza negatywna, niesprawiedliwa opinia może odwrócić się przeciwko nam. A dojście do duchowej równowagi może nie być takie łatwe, o ile w ogóle jest to możliwe. Powieść mogłaby się wydawać mocno kobieca, ale określiłabym ją jako życiową. Dobrze, że pisarka poruszyła zwyczajne, codziennie sprawy, a nie "zamula" umysł czytelnika kolejną miłosną opowiastką. Ta książka to obnażenie tego, co nas otacza, próba by każdy z nas się zrehabilitował i dostrzegał więcej. Jest to także książka o poszukiwaniu spokoju, przebaczenia, zmiany wewnętrznej ale i nadziei, że jutro może przynieść radość, miłość i pogodę ducha.