Czy oranżada i kokosanki mogą być lekarstwem na całe zło? Być może nie… Ale można nieco pokombinować, by je zdobyć w łatwy sposób, gdy ma się na nie zwyczajnie ogromną ochotę. Skoro krowa daje tego typu smakołyki tylko podczas chorowania, to dla Prosiaczka i Liska żaden problem. Wystarczy jeden czerwony mazak i po sprawie. W oka mgnieniu Prosiaczek zostaje zainfekowany chorobą o tajemniczo brzmiącej nazwie - kropkoza. Lisek wciela się w leśnego lekarza, przepisując nietypowe formy leczenia na konkretne dolegliwości swych pacjentów. Szybko zyskuje uznanie wśród zwierząt. Kolejka do doktora Lisa nie ma wprost końca. Jaki jednak ta historia ma swój finał? Zabawny, rzecz oczywista i pouczający… To naprawdę szalona historyjka, ale nie próbujcie wykorzystywać pomysłu bohaterów w domu, bo rodzice się na takie chwyty z pewnością nie dadzą nabrać ;P

Na pozór tacy sami, a w rzeczywistości całkowicie różni. Mowa o bliźniakach, Rządku i Bałaganie. • Jeden z nich uwielbia wszelki ład, szanuję porządek związany z harmonogramem swojego dnia, jest kulturalny, ułożony, żyje w harmonii ze światem. Taki właśnie jest Rządek. • Drugi z braci Bałagan jak samo imię wskazuje jest ogromnym fanem chaosu. Zupełnie nic mu nie przeszkadza. Nigdy się nie spieszy, do wszystkiego podchodzi z ogromnym dystansem, żyje na zupełnym luzie i niestety nie grzeszy grzecznością. • A może jednak coś braci łączy? Wspólny bałaganiarski sekrecik? Hmmm... intrygujące, prawda? Polecam tą krótką historię pełną dobrego humoru i wymownych ilustracji. Udanej lekturki 😉

Tym razem Lisek w pogawędce ze swym przyjacielem Prosiaczkiem opowiada mu o swoim nowym hobby. Okazuje się, że lis kolekcjonuje pióra z ptasich ogonów. Prezentuje mu nawet swój album. Prosiaczka zaskakuje fakt, że zbiór ten składa się zaledwie z dwóch okazów i to na dodatek kurzych. Lis uważa, że ich zdobywanie wcale nie należy do prostych zadań. Po chwili jednak wpada na wprost genialny plan, jak pozyskać więcej piór do swej kolekcji. Angażuje do jego realizacji również Prosiaczka i już po chwili na polanie przed dębem wspólnie uruchamiają Kawiarenkę pod Ptasim Ogonem. Na czym polega sprytny lisi pomysł i czy przyniesie zamierzony efekt przekonajcie się sami... • Książka z zawadiackimi przygodami pary przyjaciół zaskakuje pomysłowością, bawi do łez i niewątpliwie posiada także walor edukacyjny. To prosta w przekazie, lecz bardzo mądra i inteligentna lektura dla dzieci. Z czystym sercem polecam. I te fenomenalne, klimatyczne ilustracje... Hmmm... Wprost radują sarce.

Co tym razem słychać u Liska i Prosiaczka o prostym ogonku? A no tragedia wielka. Prosiaczek padł ofiarą komara. Dziabnął go w najgorsze z możliwych miejsc, w samiutki środek jego gładkich, różowych plecków. I jak tu się samemu podrapać raciczką, gdy tak piekielnie swędzi? Udaje się więc po radę do swego przyjaciela Liska. Ten w mig pomaga śwince. Wspólnymi siłami udaje im się stworzyć miksturę odstraszającą komary. Miał być to niby sprej, ale wyszła pasta. Cóż, w sumie to bez większego znaczenia. Przyjaciele wysmarowani "śmierdzidłem" od stóp do głów udają się nad brzeg strumienia, by przetestować swój specyfik. Efekt jest wprost zabójczy. Dla komarów rzecz jasna. Ma on jednak jeszcze jedną specyficzną właściwość... Jesteście ciekawi jaką? Sprawdźcie koniecznie sami. Opowiadanie bawi do łez i przy okazji udowadnia, że czasami lepiej jednak nie experymentować ;) Bo może być jeszcze gorzej niż było... Ot co...

Główną bohaterką książki Wakatake jest Mamoko. Mamoko jest panią po sied­emdz­iesi­ątce­, która swoje w życiu przeszła. Jest spełnioną żoną, matką, a nawet pracownikiem. Nie ma już męża i w chwili obecnej stojąc raczej na krawędzi ziemskiego bytowania snuje rozważania na temat własnych doświadczeń i przeszłości. W swej refleksji dochodzi do wniosku, że bardzo wiele rzeczy ją ominęło. Po młodości pozostały jej jedynie niespełnione marzenia i dojmująca samotność. Twierdzi, że na przestrzeni tych wielu lat zbyt mocno dawała siebie innym, a tak naprawdę bardzo niewiele czasu poświęcała samej sobie, własnym pragnieniom, pasjom. Wszyscy wokół dla niej byli ważniejsi, niż dbanie o swoje potrzeby. Spotkanie z wnuczką jest dla niej swego rodzaju impulsem, dzięki któremu Mamoko od tej chwili chce wykorzystać każdą sekundę czasu, jaki je pozostał na zadbanie wyłącznie o siebie, na czerpanie z niego pełnymi garściami. • Ta krótka, subtelna, filozoficzna i bardzo wysublimowana opowieść podejmuje bardzo ważne tematy egzystencjalne. Opowiada także o procesie wyzwolenia się spod własnego jarzma powinności. Jest piękną, a zarazem nieco wstrząsającą historią. Myślę, że jest także lekturą bardzo potrzebną wielu osobom, które czasami jednak zbyt wiele poświęcają innym, pomimo bezgranicznej do nich miłości. Zrobienie sobie pauzy na samorealizację własnych planów nie jest przecież przejawem egoizmu. Piszę o tym dlatego, bo właśnie tego mi w tej książce zabrakło. Mianowicie odpowiedzi na pytanie, co motywowało bohaterkę, w takim postępowaniu przez aż tak długi okres jej życia. I dlaczego tak późno doszła do wniosków, do których doszła…