Zyta Rudzka w najnowszej swej publikacji po raz kolejny czyni główną bohaterkę niezwykle charyzmatyczną kobietą. Tym razem jest nią Lida. Lida, która od zawsze wiedziała czego chce i wbrew wszystkim i wszystkiemu ma zamiar żyć po swojemu. I robi to. Robi to, co kocha. Porzuciła miasto, żyje gdzieś w zaciszu, na uboczy, dba o swą tężyznę cielesną. W końcu jest nauczycielką wychowania fizycznego. Nie jest człowiekiem bez skazy. Mieszka w jednym domu z dwoma mężczyznami i nie stroni od „używania życia”. Tworzy jednak wraz z Rochem i Ziutem zgraną, na swój sposób szczęśliwą, szanującą i rozumiejącą się paczkę. Kluczowe jest dla nich obcowanie w zgodzie z naturą i odczuwanie przyjemności oraz spełnienia. Wspólnie starają się również wychodzić na przekór losowi. Bohaterowie stworzeni przez Zytę Rudzką są bardzo wyraziści, charakterni i mimo swych licznych wad oraz niedoskonałości przyciągają do siebie czytelnika, niczym magnes. Nie da się ich nie lubić. Budujące w ich postawach jest to, że zawsze starają się zwalczyć pojawiające się w ich pobliżu zło. Są niby zwyczajni, ale na pewien sposób intrygujący. Kompletnie przypadli mi do gustu. Czytałam z zapartym tchem i jestem pełna podziwu dla talentu i kunsztu literackiego autorki. Polecam bez dwóch zdań lekturę, bo tak naprawdę „Tylko durnie żyją do końca.”

I znów spotykamy się z przezabawną Kapibarą Barbarą i jej równie niesamowitą rodzinką. Jak zwykle z kapibarami nuda nam niestraszna. To zwierzęta o wręcz ułańskiej fantazji i bardzo dużym poczuciu humory. Wraz z nowymi wspó­łtow­arzy­szam­i takimi jak pancernik Tatu, bóbr Valdemar, patyczakami, piraniami, a nawet małpami podejmują nowe wyzwania, przeżywając kolejne przygody. A wydawać by się mogło, że tak wiele ich różni, że wspólny ich byt jest raczej mało prawdopodobny. Świat zwierząt jest jednak zaskakujący i to stara się nam udowodnić kapibara Barbara. Organizuje sambodrom karnawałowy z udziałem wszystkich zwierząt z okolicy, dając tym samym nam do zrozumienia, że nie ma rzeczy niemożliwych. Ważne są szczere chęci do podjęcia pewnych działań, odrobina kreatywności i niewielki zmysł kapibarowego geniuszu orga­niza­tors­kieg­o. Serdecznie zachęcam Was do lektury. Kapibara Barbara to naprawdę godna uwagi bohaterka. Polecam ;)

"Jania i Iwo" to bardzo dobra alternatywa dla fanów słynnych "Dzieci z Bullerbyn" Astrid Lindgren. Opowiada o niesamowitej przyjaźni dwojga sąsiadujących ze sobą dzieci. Jania i Iwo niemalże wszystko robią wspólnie. Dzień bez siebie nawzajem, to dzień stracony, zupełnie nieudany. Dzieci wspólnie się bawią, razem jadają, bywa że od czasu do czasu spędzają też dni w oddaleniu od domu. Mają wspólne sekrety i wiedzą o sobie nawzajem naprawdę bardzo wiele. Każdy z nich ma również młodsze rodzeństwo. Ich wzajemna relacja jest pełna ciepła, empatii, szacunku, zrozumienia, czasami towarzyszy jej także tęsknota i smutek. Ale dzieje się tak raczej bardzo rzadko. Historia przedstawiona przez autorkę jest godna polecenia. To bardzo dobrze opowiedziana, urzekająca rzecz, z której emanuje niesamowite dobro i miłość. Są to cechy, które wyróżniają ją na tle pozostałych książek dla dzieci o podobnej tematyce. Zatem polecam.

„Psie troski” to przepiękna, wzruszająca historia o niesamowitej przyjaźni. Jej główną bohaterką jest Betty. To pies rasy bernardyn. Niestety jej były właściciel postąpił z nią w bardzo okrutny sposób, przez co trafiła do schroniska. Ale los się do Betty uśmiechnął i została adoptowana przez rodziców dzie­sięc­iole­tnie­go Adasia. Adaś od zawsze marzył o własnym pupilu. Niestety zawiązanie relacji z psem po przejściach nigdy nie jest łatwe. Ale Adaś się nie poddawał. Z całego serca wierzył, że jemu i Betty się uda i że na zawsze będą razem. I taki rzeczywiście ma finał historia opisana przez Toma Justyniarskiego. Ale o tym, co się wydarzyło w szczegółach najlepiej dowiedzcie się sami, bo zwyczajnie warto. Polecam.

Książka ta przedstawia tajemnice związane z miejscem na Ziemi, na którego temat posiadamy bardzo mało informacji. W dużej mierze jest ono niezbadane i takim zdaje się pozostanie jeszcze przez jakiś zapewne dłuższy czas. Mowa tu o podmorskiej głębinie, gdzie panuje całkowita ciemność, bardzo wysokie ciśnienie oraz niska temperatura, pozwalająca przeżyć tylko wybranym organizmom. To tu żyją najdziwniejsze, często przerażające stworzenia morskie. Niektóre z nich są imponujące, inne z kolei zaskakują nas swym dziwacznym, wręcz „kosmicznym” wyglądem. Ale żyje tu także mnóstwo niebezpiecznych bestii, które w kilka sekund potrafią zabić napotkanego wroga. Myślę, że publikacja ta stanowi idealne źródło wiedzy dla fana podmorskiego świata. Sięgnijcie więc po nią koniecznie. Udanej lektury.