Ta książka to przykład na to jak może być myląca okładka... • Część pierwsza to historia współczesna. Pani architekt przybywa na wyspę w celu zaprojektowania nowej wersji starego ogrodu. Ale chyba nie wszyscy chcą zmian... Jakaś tajemnica wisi w powietrzu... • Ale część druga...Mhmm... To co lubię najbardziej: druga wojna światowa, francuski ruch oporu, alianci w samolotach, kolaboranci, dziewczyna pracująca w perfumerii, piękne opisy zapachów i widoków Prowansji, okrutny okupant i francuska milicja. Mieszanka wyśmienita. Jak dobry drink. • Marthe jest pracownicą perfumerii. I jest niewidoma. Ale ma za to ponadprzeciętny węch. Tworzy nowe zapachy, czuje więcej niż inni, np. zapach strachu. • "Zwykły zapach potrafi zatrzymać w sobie chwilę. Perfumy opowiadają historie na skórze". • Zapachy lawendy, piżma, skórki pomarańczowej, cytrusów, pinii, leśnych fiołków. A w tle krzyki, zapach spalenizny, odgłosy strzałów i wybuchów, tupot podkutych butów. • Cześć trzecia to już coś zupełnie innego Iris i Rose spotykają się w Londynie. Są szkolone. Wszystko tajne. Kręcą się piloci RAF-u, słuchać różne języki. Jest wojna i są tajemnice. Jest zaciemniony Londyn i angielski wywiad. • Trzy części i trzy historie. Ale co je łączy? • Wiecej na izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com • Polecam szczerze.

Polecam. Świetna historia. • I co dla mnie zaskakujące nasze miasto, Piotrków Trybunalski, występuję na kartach książki. • Książka z cyklu: czy warto odkrywać rodzinne sekrety? • Polecam. • więcej na: izawlabiryncieksiazek.blogspot.com

Czy w kwestii thrillerów można coś jeszcze napisać ciekawego? Można porwać czytelnika i wywołać w nim dreszcz emocji? Po przeczytaniu tej książki doszłam do wniosku, że tak. W trakcie czytania moje myśli kręciły się niczym na karuzeli ... • Gdybym chciała przedstawić fabułę w skrócie, to napisałabym tak: z więzienia ucieka groźny przestępca i jednocześnie ojciec Helen. Córka postanawia odnaleźć tatę zanim on odnajdzie ją. W trakcie poszukiwań do Helen wracają wspomnienia z dzieciństwa. A lata dorastania nie były różowe, oj nie... • Ten thriller wywołał u mnie bardzo dużo emocji na kilku płaszczyznach. • Matka Helen została porwana jako nastolatka i przetrzymana w chacie gdzieś w głuszy. Była maltretowana psychicznie i fizycznie na wszelkie możliwe sposoby. Nie mogłam tego spokojnie czytać. Jakim trzeba być człowiekiem aby porwać dziewczynę i przetrzymywać ją przez kilkanaście lat, tak aby nikt nie mógł wpaść na trop dziewczyny? • Dorastanie Helen w rodzinie terroryzowanej przez psychopatę z zastraszoną matką. Wspomnienia, teraz już, dorosłej Helen przyprawiały mnie o dreszcz rozpaczy. Znęcanie się psychiczne i bicie to naprawdę nie są jedyne kary jakie wymyślał ojciec. Nie napiszę nic więcej..., przeczytacie sami. • Uzależnienie psychiczne od rodzica i radzenie sobie z trauma z przeszłości. Świetnie autorka to pokazała. Od uwielbienia córki dla ojca aż do nienawiści i wyzwolenia iście morderczych instynktów. • Ukrywanie przed swoją rodziną przeszłości. Helen nie opowiedziała mężowi historii swojego życia . Małżonek nie wiedział nic o tym, co przeszła córka Króla Moczarów. Dopiero w momencie kiedy rodzina jest zagrożona nasza bohaterka postanawia wyjawić prawdę. I co robi mąż? • Polecam! • więcej na blogu: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com

"Absolutna petarda." • "Porywający, pełen napięcia thriller" • Tak czytamy na okładce. • Ale czy to tylko reklama, czy tak jest w rzeczywistości? • Callie umarła. Jenna dostała jej serce. • Związek Jenny i Toma rozpadł się po przeszczepie. • A rodzice Jenny postanowili żyć w separacji. • Powodów do stresu jest wiele... • Jenna dostaje od życia drugą szansę. Dostaje serce od zmarłej dziewczyny. I choć fizycznie nic jej nie jest, bo serce pracuje bez zarzutu, to jednak Jenna jest niespokojna. Nawiedzają ją wspomnienia, ale nie należą one do niej. Ma omany, czuję się śledzona i ma poczucie winy. Postanawia odnaleźć rodziców dawczyni i im podziękować. I tu zaczynają się "schody". Nasza bohaterka dziwnie się czuje... Coś jej nie pasuje w tej rodzinie. Postanawia sprawdzić jak zginęła Callie. • Polecam! • wiecej na blogu: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspo.com

Taaa... I ja mam uwierzyć, że to jest debiut. Yhy. Czuję, że ktoś mnie wkręca... • Uwielbiam thrillery. I kryminały. Kocham to napięcie, niepokój, zagadkę, trupy, krew i inteligentnego zabójcę. I to wszystko zawsze znajduję w książkach z Robertem Hunterem Chrisa Cartera, a z polskiego podwórka- w trylogii o Kubie Sobańskim autorstwa Adriana Bednarka. Tym dwóm panom udało się mnie wciągnąć zawsze w pokręconą intrygę i spowodować przyspieszone bicie serca. I teraz do nich dołącza debiutant, Max Czornyj. Jak kiedyś zejdę na zawał, to śmiało możecie podejrzewać któregoś z wyżej wymienionych mężczyzn. • Fabuła, w pierwszej chwili, może nie jest jakaś szczególna. Polska, Lublin, giną kobiety, policja szuka zabójcy. Albo zabójców. I jak to bywa w tego typu sprawach, to im więcej faktów w śledztwie zostaje odkrytych, to tym bardziej nic nie wiadomo. Niby nic odkrywczego, ale... I jest to Ale przez duże A. • Autor użył zabiegu zwanego cliffhanger. Czyli w najbardziej emocjonującym momencie kończył rozdział. Nie mogłam skończyć czytania, dopóki nie dowiedziałam się co będzie dalej. I tak rozdział za rozdziałem. I książka skończyła się za szybko. Bardzo to lubię, ten sposób pisania. I do tego krótkie rozdziały. Czyli podobnie jak u Cartera. • Polecam wszystkim fanom Chrisa Cartera. • wiecej na blogu: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com