Jeden z najlepszych pajęczych komiksów jakie w życiu czytałem ! Nie tylko ma świeży pomysł na siebie ( co by było gdyby Spider-Man normalnie się starzał od lat 60 ) ale i napisany jest swietnie, przedstawiając nam bardziej spójną , mniej pogmatwaną historię Człowieka Pająka od 1966 do 2019 z zachowanym przemijającym czasem. Plus rysunki Marka Bagleya którego niezbyt lubię , tutaj sprawdzają się bardzo dobrze . Choć niektóre miny postaci są zbyt prze­dram­atyz­owan­e . Jednak nie polecam tego komiksu komuś kto nie zna historii Spidera. Może być dla takiej osoby zbyt przytłaczająca ilość postaci , wątków czy motywacji które zrozumie tylko ktoś kto zna te postacie od dłuższego czasu . Nie mniej , komiks genialny . 10/10 Plus wydanie prześliczne.

Dosyć nierówny tom. Pierwsza dwu-zeszytowa historia Bat-Mana i Spectre'a jest dość średnia. Za to drugi zeszyt z Jokerem z którego okładkę wzięta na tomik jest ... fantastyczny. Klasyczny , psychopatyczny Joker rodem z wybitnej kreskówki z lat 90-tych , robiący typowo Jokerowe rzeczy. I znowu ostatnia historia dwu-zeszytowa jest dosyć średnia , ale lepsza od pierwszej. Opowiada o pojedynku Bruce'a z Deadshotem ( tak to ten z Suicide Squad ) na zapomnianej wyspie. czyta sie to przyjemnie i naprawdę fajnie. Niemniej seria Petera Tomasiego to kawał świetnej , klasycznej serii o Mrocznym Rycerzu. Polecam z całego serca. Oczywiście dopiero jak pojawi się wreszcie pierwszy tom.

Mimo że fabularnie słabsza od ,,Studium”( znaczy słabsza , mniej zniuansowana ale nie jakaś rozczarowująca) to i tak wspaniałe się czytało. Klasyka i must-read.

Spadek po pierwszej części . Pierwsza ćwiartka książki wciąga ale druga i trzecia - strasznie mnie nużyły. Kiedy jednak zaczynają (spoiler) sie kolejne igrzyska jest to powtórka z tomu 1. Ale nie jeden do jeden. Nie wiem , pewnie jestem zbyt krytyczny . I tak super super się czytało.

Fantastyczna książka ! Wciągnąłem w 5 dni i od razu wziąłem tom drugi. Autorka niezwykle wciągająco opisuje psychikę i odczucia bochaterki oraz wydarzenia wokół niej - nic nie jest czarno-białe , banalne czy sztampowe. Jednak właśnie tym przede wszystkim stoją Igrzyska. Sam świat przedstawiony nie jest odtwórczy ale tez nie jest niczym nowym. Ot połączenie wszystkich rzeczy jakie znamy z post-apo ,sci-fi czy innych gatunków. Ale to nieważne . I tak warta swojej kultowosci !