Szesnastoletnia Julka Kielecka nie ma lekko. W rodzinie nieustające kłótnie — dzień w dzień Julka kłóci się z matką, ale nie uważa, żeby to była jej wina, skoro matka kłóci się z wszystkimi. Ojciec się wyprowadził, aby czasowo załagodzić nieporozumienia, jednak najwyraźniej jest coraz gorzej. Z chłopakiem, Kamilem, Julka też coraz mniej się rozumie. Kamil najwyraźniej nie ma już do niej cierpliwości, bo wcale nie rozpacza, że spędzą osobno wakacje. Zresztą Julka na wszystko narzeka, wszystkich obarcza winą za swoje beznadziejne samopoczucie, a prawda jest taka, że nie potrafi ponosić konsekwencji własnych wyborów i działań. Dociera to do niej dopiero, gdy na wakacjach nad morzem zaprzyjaźnia się z Wiktorią — bezpośrednią, żywiołową i bardzo konkretną dziewczyną. Wiktoria wciąga ją też w świat surferów, nies­komp­liko­wany­ch imprezowych chłopaków, z których jeden wyraźnie interesuje się Julką. • Pod wpływem nowej przyjaźni, która przetrwała wakacje, Julka wyraźnie, choć z trudem, dojrzewa. Powoli prze­wart­ości­owuj­e swoje życie i stara się wyjść na prostą. • Dość ciekawa powieść o dorastaniu, dojrzewaniu, pierwszych miłościach, choć jak dla mnie, zupełnie zbędne, a wręcz rażące są w niej wulgaryzmy. To, że młodzież (i nie tylko) dookoła klnie jak szewcy, to nie znaczy, że to samo musimy jeszcze czytać. Wszak powieść zalicza się do literatury pięknej, która, nie wiedzieć czemu, też się zwulgaryzowała, i nikt się już temu nie dziwi.

Jarosław Wróblewski opracował wspaniałą książkę. Przeprowadził długie rozmowy z Henrykiem Kończykowskim, pseudonim „Halicz”, jednym z niewielu już dziś żyjących żołnierzy Harcerskiego Batalionu Armii Krajowej „Zośka”. • Przeczytamy tu o rodzinie Henryka Kończykowskiego i miłości do Ojczyzny w niej kultywowanej. O radości z odrodzenia Polski w 1918 roku i szczęśliwym dzieciństwie w wolnym kraju. O wojnie, udziale w konspiracji i przede wszystkim o Powstaniu Warszawskim, a także o prze­ślad­owan­iach­ i ciężkich latach powojennych. • Książka rzetelnie zredagowana, pełna fotografii, fragmentów dokumentów epoki, wywiadów.

Po dwustronicowym wstępie Miziołka o swej zwariowanej rodzince następuje właściwy słownik. Trudne słówka (w rodzaju: atawizm, czempion, eremita, inkasować, korumpować, ostentacja, somnambulik, ultimatum), wytłuszczone i wyjaśnione na żółtym marginesie, ilustrowane są krótkimi historyjkami z życia rodzinki. W drugiej części książki do każdego słowa przypisane są zagadki – trzeba z trzech tekścików wybrać ten, w którym dane słowo zostało użyte poprawnie. • Bardzo ciekawie to podane, ładnie zilustrowane, w przyjemnej oprawie graficznej. Trudne słówka same wchodzą do głowy. Wielbicielom Miziołków w szczególności przypadną do gustu. • Jest tylko jeden drobny minus tego ładnego wydania — książka sugestywnie udaje szytą — a jest klejona! Dwie kartki wyleciały od razu po szerszym rozłożeniu.

„Ostatnia przygoda…” jest tak naprawdę pierwszą z cyklu o emerytowanym detektywie Nosku. • Ambroży Nosek mieszka sobie spokojnie w rodzinnym Miasteczku, relaksując się po długim i pełnym sukcesów życiu zawodowym niczym innym tylko… uprawianiem rzodkiewek. Ma też wiernego przyjaciela, inteligentnego kundelka Kubę, który potrafi… mówić. Na spokojnej egzystencji mija im dzień za dniem, aż tu zegarmistrz prosi starego detektywa o dyskretną pomoc. Z zakładu skradziono pozytywkę, którą niedawno aptekarz oddał do naprawy. Nie zginęło natomiast nic tak naprawdę cennego. Detektyw Nosek z werwą zabrał się za dochodzenie. Odnalezienie złodzieja zajęło mu niej niż dwa dni. Kuba z całych sił pomagał swemu panu, jednak tym razem intuicja go zawiodła, bo w podejrzanym indywiduum z czarną brodą nie rozpoznał prawdziwego wielbiciela psów. • Sympatyczna i bardzo ładnie wydana (w mojej ulubionej serii „Mistrzowie ilustracji” Wydawnictwa Dwie Siostry) książka dete­ktyw­isty­czna­ dla dzieci.

Milena Kindziuk porwała się na bardzo trudne zadanie. Napisała biografię Emilii Wojtyłowej, matki papieża Jana Pawła II, młodo zmarłej, po której zostało naprawdę niewiele dokumentów czy pamiątek. Opierała się również na wspomnieniach rodziny, przyjaciół, sąsiadów – ale też już w kolejnym pokoleniu. W efekcie przedstawiła czytelnikowi sylwetkę pełną miłości i ciepła – ideału kobiety – żony i matki. Przeczytamy tutaj również o rodzinie Emilii z Kaczorowskich, szczególnie o jej licznym rodzeństwie. Dołączone są drzewa genealogiczne rodzin Kaczorowskich i Wojtyłów oraz zdjęcia rodziny i miejsc z nią związanych.