Piotr Górski po raz kolejny wprowadza nas w brutalny, bezwzględny świat komisarza Kruka. Ten cykl porwał moje serce, a oryginalna postać Kruka ani na sekundę nie pozwoliła odetchnąć od niesamowitych wydarzeń, jak tym razem oceniam najnowsze przygody wyrazistego policjanta? • "Krewni" to już trzeci tom cyklu o wspomnianym już funkcjonariuszu policji, Sławomirze Kruku. W tej części autor nie zwalnia tempa, czytamy o poplątanym śledztwie, trudnym do rozwikłania morderstwie młodej kobiety, której ciało po zabójstwie zostało precyzyjnie upozowane. Z każdym rozdziałem sprawa okazuje się coraz bardziej skomplikowana, a tajemnice rodziny wcale nie ułatwiają pracy nad tym śledztwem. Do głosu dochodzą bliscy ofiary, którzy również nie do końca żyją w zgodzie z ogólnymi przepisami prawa. Kruk odkrywa możliwe połączenia jednego z członków rodziny, starej sprawy i najświeższego zabójstwa, które jego zdaniem są ściśle ze sobą powiązane. Nie jest dla mnie zaskoczeniem to, że Piotr Górski po raz kolejny daje nam, czytelnikom kawał niezłej lektury, bo tego się właśnie spodziewałam. Dopracowana akcja, zagmatwana intryga, realistyczni bohaterowie, którzy wprowadzają do powieści niesamowity prawdziwy klimat. Książka zaspokoi czytelniczy apetyt nawet bardzo wymagającego czytelnika, napięcie, które wraz z każdą przekręcaną stroną narasta i rekompensuje wszelkie niedoskonałości. Fabuła wciąga czytelnika i nie pozwala mu wyrwać się ze szponów lekko nerwowej, strasznej i sekretnej tajemnicy. Historia dodatkowo naładowana jest niesamowitymi emocjami, które są nieodłącznym elementem każdego wydarzenia, możemy na własnej skórze poczuć to, co w danej chwili odczuwają bohaterowie. To trudne do uzyskania, a jednak Górskiemu się to udało. Czujemy strach pomieszany z bólem straty bliskiej osoby, a zarazem niezwykłą ciekawość tego co się jeszcze wydarzy. Nieprzewidywalna akcja dodatkowo podkręca i tak napiętą już atmosferę. Jednak nie mam zamiaru narzekać. Z niecierpliwością czekam na kolejne sprawy prowadzone przez Kruka, bo nikt jak on nie potrafi uszanować ofiary i szukać winnego. Dobrym rozwiązaniem jest również to, że brakuje tu mocnego związania aktualnej akcji z poprzednimi tomami, co pozwala czytelnikom na czytanie jako osobnej historii, jednak ja, w stu procentach zachęcam Was do poznania poprzednich części, jeśli jeszcze ich nie znacie. • Świetny kryminał, który wielu z Was przypadnie do gustu. Gwarantuję sporo dobrej lektury, niesamowitych zwrotów akcji i poplątanych zawirowań, które skutecznie pomieszają nam w obwinianiu i osądzaniu coraz to innych bohaterów.

Thomas Harris pozostaje niezmiennie w czołówce moich ulubionych autorów. Cyklem z Hannibalem Lecterem skradł moje serce i zmroził moją krew w żyłach. Tym razem możemy dosłownie zagłębić się w umyśle tej kultowej postaci i choć w części zrozumieć co sprawiło, że stał się takim człowiekiem. • Po raz kolejny wkraczamy w brutalny świat Hannibala Lectera. Jednak tym razem możemy patrzeć na świat jego oczami. Gwarantuję, że zdarzenia widziane po drugiej stronie maski mają całkowicie inne znaczenie i wygląd. Początkowe rozdziały tej książki mogą wydawać się dziwne, niezwiązane z tematem poprzednich tomów, jednak każdy następny rozdział ujawnia przed nami niesamowitą historię. Tutaj nic nie dzieje się przypadkiem, a każda sytuacja ma swoje poważne konsekwencje. Thomas Harris przedstawia nam postać Lectera od dzieciństwa po czas dorosłości, zgłębiamy jego pochodzenie, losy i poznajemy jego rodzinę. I uwierzcie mi, daje to całkowicie odmienny obraz niż ten, który wykreowany został w poprzednich tomach. Autor w pewnym sensie daje nam dosadnie do zrozumienia, że to co spotyka nas w dzieciństwie, z całą pewnością odbije się w późniejszym życiu. Niezastąpiony klimat nie odpuszcza ani na sekundę co sprawia, że trudno rozstać się z tym tytułem. Mroczne tajemnice, brudne sekrety wylewają się na powierzchnię i pozwalają nam na poszerzenie obrazu i opinii o znanej każdemu sylwetce Hannibala Lectera. Pokuszę się o stwierdzenie, że w pewnym sensie ta książka jest swego rodzaju lekiem łagodzącym naszą odrazę do tej postaci, bo sami zaczynami usprawiedliwiać jego straszne działania. Myślę, że jest to dobre zwieńczenie całej tej historii. Nie brakuje elementów grozy, lęki i niepewności, mamy genialną atmosferę, w której tworzeniu jest mistrzem Thomas Harris i cóż, znamy już wszystkie okrutne i te mniej przerażające fakty dotyczące życia kultowego doktora. Autor w doskonały sposób ukazuje wszelkie psychologiczne aspekty, które mnie osobiście bardzo interesują. Książka przez to staje się nie tylko ciekawa, ale pozwala również wyciągnąć sporą ilość wniosków odnoszących się do naszego codziennego życia. Myślę, że fani Harrisa będą zachwyceni, a jeśli jeszcze nie czytaliście tego tytułu to nie wahajcie się ani chwili. • Jeśli macie ochotę na niesamowicie klimatyczną książkę, która wyjawi Wam najskrytsze sekrety najgroźniejszego i najbardziej inteligentnego zabójcy w literaturze to ten tytuł czeka na Was.

Książki autorstwa duetu Vi Keeland i Penelope Ward pochłaniam i wybieram w ciemno, ale nie miałam jeszcze okazji poznać stylu samej Penelope Ward. Jedno mogę Wam zagwarantować, nie będziecie żałować, że poznaliście historię ''Daddy cool''. • Uwielbiam romanse, ich dynamiczna akcja, wciągające wydarzenia i cudowny obraz wymarzonych mężczyzn sprawia, że strony przelatują zbyt szybko. Podobnie było w przypadku tej powieści. "Daddy cool" to opowieść o drugiej szansie, o okazji na nowe życie, zmiany i odnalezienie siebie. Cała książka kojarzy mi się głównie z powiedzeniem "stara miłość nie rdzewieje" i sądzę, że słusznie, bo fabuła oparta jest głównie na tym właśnie motywie. Rudowłosa Francesca w młodości borykała się z lekkimi zaburzeniami psychicznymi, nie lubiła mieć kontaktu z ludźmi, ale kiedy na studiach zmuszona była wynająć pokój w mieszkaniu swojego przyjaciela, wiedziała, że będzie musiała pokonać swój lęk i otworzyć się na ludzi. Współlokatorem okazał się Mackenzie, syn wysoko postawionych rodziców, który miał niesamowicie pozytywny wpływ na dziewczynę. Wiele sytuacji stanęło na ich drodze, ale pomimo wszystko ich przyjaźń ciągle trwała. Do czasu. Po latach jednak los ponownie krzyżuje ich drogi, ale o tym co z tego wyniknie, musicie przeczytać i przekonać się sami! Świetnie skonstruowana historia, która wzrusza, łamie serce i otwiera oczy na wiele ważnych, ale nie zauważalnych na co dzień spraw. Wszystko wzbogacone postacią Macka, który jest wykreowany na tak cudownego mężczyznę i wspaniałego tatę, że rzeczywiście, można się rozpłynąć. Oczywiście, jak to w przypadku tej autorki bywa, nie brakuje zabawnych dialogów i zdarzeń, które w połączeniu z niecodziennymi problemami naszych bohaterów powodują, że od tej książki nie można się po prostu oderwać. Nie mało jest również zwrotów akcji, o których byśmy nawet przez sekundę nie pomyśleli, że mogą się wydarzyć. Autorka zwraca naszą uwagę na siłę uczucia i moc wspólnej przeszłości. Nie ma nic piękniejszego niż miłość, która zwycięża nawet po latach rozłąki, i czego byśmy nie pragnęli, to i tak jest silniejsze od nas. Pokazuje nam też obraz rodziny, która z pozoru wydaje się idealna, godna naśladowania i pełna miłości, w głębi okazuje się strasznym bagnem, z którego ciężko się wydostać. Penelope Ward ma tendencję do wprowadzania w książki takich głębszych przemyśleń, które na pierwszy rzut oka nie są widoczne. Dopiero po kilku dniach od skończenia książki pojawiają się w mojej głowie myśli, które dają się poukładać i pozwalają wyciągnąć ważne dla mnie życiowe wnioski. Przepadłam w tym stworzonym świecie i nawet się nie zorientowałam kiedy dotarłam do końca tej historii, która moim zdaniem warta jest kontynuacji. • Moja opinia jest mocno stronnicza bo uwielbiam twórczość tej autorki, ale sądzę, że wielu z Was przypadnie ona do gustu. Mamy tu wszystko, czego można oczekiwać od dobrej, letniej książki, która ma nam sprawić masę przyjemności. Ja przeczytałam i nie żałuję, a Wam gwarantuję świetną przygodę z Francescą i Mackiem!

CD Reiss do tej pory szokowała mnie mocnymi, kontrowersyjnymi książkami jak "Małżeńska gra". Teraz po lekturze "Shuttergirl" uważam, że jednak tamta tematyka była bardziej emocjonalna, poruszająca i wstrząsająca. Nowość jaką jest ta książka nie wywołała u mnie wielkiego zachwytu. • Zakazany i skazany na porażkę romans. To główne zdanie, które od początku do końca utrzymywało się w mojej głowie odnośnie tej książki. Bo czy może wypalić związek dwojga ludzi, którzy działają w jednej branży, ale po przeciwnych stronach barykady? On, Michael, przystojny, niesamowity aktor stroniący od wszelkich afer i pomówień, a ona, Laine - najsłynniejsza fotoreporterka, paparazzi, która w sekundę potrafi zrobić zdjęcie niszczące i degradujące lata kariery. Wiele ich dzieli, jednak mają małą cechę wspólną. Jest nią przeszłość, która po latach postanowi o sobie przypomnieć. Książkę czyta się przyjemnie, ale brakowało mi jakiegoś specyficznego wyrazu w tej lekturze. Jakbym nie wyczuwała pazura autorki, do którego byłam przyzwyczajona. Dodatkowo CD Reiss postanowiła wzbogacić tę powieść o wiele wątków pobocznych, które miały na celu rozbudować fabułę by za mocno nie znużyć czytelnika. Bolesna, buntownicza i smutna przeszłość głównej bohaterki daje nam dużo do myślenia. Pokazuje, że pochodząc nawet z najgorszego środowiska jesteśmy w stanie osiągnąć sukces. Myślę, że pod tym względem to na prawdę wartościowa historia. Może gdybym nie nastawiła się tak mocno na zwykły romans, jej odbiór byłby całkiem inny, co nie zmienia faktu, że książka przypadnie do gustu wielu z Was, opowiada historię zakazanej miłości, która pomimo wszelkich przeciwności losu i wbrew opinii ludzi nadal istnieje i rozwija się. "Shuttergirl" to dobra książka do relaksu. Nie ma w niej zawrotnego tempa, które mogłoby przytłoczyć czytelnika, a za to jest przyjemna, momentami mocno wciągająca akcja, która do końca nie jest przewidywalna. Dzięki temu tytułowi mamy okazję poznać życie aktorów, z czym muszą się zmagać i dlaczego jest to tak mocno obciążające psychicznie, a zarazem widzimy jak wygląda zawód paparazziego. Kiedy nawet w środku nocy musi być dyspozycyjny tylko po to by zrobić zdjęcie pijanej sławie. CD Reiss wprowadza nas w wielki specyficzny świat, który do mnie nigdy nie przemawiał, a jednocześnie czasem bardzo ciekawił. Sądzę, że tytuł ten wielu z Was sprawi sporo radości. Jeśli chcecie zagłębić się w tej niecodzienny, niezwykły świat to jest to książka dla Was. CD Reiss nie jednym Was zaskoczy. • "Shuttergirl" to książka idealna na lato. Nie nastawiajcie się na niezapomnianą przygodę, bo jest to tylko powieść, którą czyta się miło i przyjemnie. Z całą pewnością sprawi, że będziecie w stanie oderwać myśli od problemów dnia codziennego.

Po miażdżącym serce tomie drugim nadszedł czas na kwintesencję tej trylogii. "Lovely trigger" to zwieńczenie losów Tristana i Daniki. Czy pokonali już wszystkie przeciwności, czy dane im będzie być razem po latach rozłąki, czy jednak przeszłość jest zbyt bolesna by raz jeszcze próbować? • Mijają lata od poznanych już wydarzeń. Rany się zagoiły, pamięć i wspomnienia lekko przygasły. Nie są tak bolesne jak kiedyś i pozwalają normalnie funkcjonować. Jednak kiedy dwie, dawniej nierozłączne dusze, spotkają się ponownie, wszystkie uczucia i emocje powracają szybciej, niż zniknęły. Tak jak byłam niesamowicie wstrząśnięta wydarzeniami z poprzedniego tomu, tak trzecia część mnie lekko rozczarowała. I nie chodzi tu o wydarzenia, a o tempo akcji i postać Daniki, która teraz została przedstawiona w mniej korzystnym świetle. O ile w poprzednich częściach wiedziała czego chce od życia, tak teraz również twardo stąpała po ziemi, ale jej ciągłe niezdecydowanie względem Tristana było męczące i nużące, kiedy przez pół książki on obchodzi się z nią jak z jajkiem, a ona do końca nie jest pewna co czuje i bawią się tak w kotka i myszkę sprawiając, że połowa książki staje się niestety nudna. To główny minus, który znacząco wpłynął na ostateczną ocenę. Dobrze, ponarzekałam teraz czas na pozytywy. Dzięki "Lovely Trigger" poznajemy już wszystkie fakty dotyczące przeszłości i przyszłości wszystkich bohaterów, co było świetnym zabiegiem, bo autorka odniosła się również do wydarzeń z cyklu, w którym poznawaliśmy Biankę i Jamesa Cavendishów. Miło było wrócić do tamtych wydarzeń. Cała akcja stała się klarowna i teraz z czystym sumieniem mogę spokojnie odłożyć tę serię na półkę. Tristan i Danika wiele przeszli, zdecydowanie może nawet zbyt dużo, ale to sprawiło, że autorka umocniła mnie w przekonaniu, że miłość to nie tylko ciepłe słowa skierowane do ukochanej osoby, to też gorzkie, niewybredne sytuacje, które sprawiają, że miłość gaśnie w oczach, a jednak nieustannie istnieje w głębi serca. I co by się nie działo, ona będzie tam wciąż się tlić. To powieść o sile przeznaczenia oraz woli walki o siebie, własne życie, a także los ukochanej osoby. Jestem zadowolona z zakończenia, które stworzyła R.K. Lilley, myślę, że lepiej być nie mogło, ale brakowało mi w tej części tej emocjonalnej karuzeli, ale w sumie, kiedy w tomie drugim tyle się dzieje, trudno oczekiwać, że każda kolejna książka będzie jeszcze bardziej naładowana ładunkiem miażdżących czytelnika uczuć. Seria godna uwagi, skupia się na wątkach trudnych, czasem bolesnych i niewyobrażalnych, ale z pewnością jest to jeden z moich ulubionych cykli książkowych. • Jeśli jeszcze nie poznaliście losów Tristana i Daniki, nie zwlekajcie dłużej. Gwarantuję, że będzie to niezapomniana podróż po świecie brutalnym, okrutnym, ale pełnym refleksji i gwałtownej miłości.