Piękna katastrofa, jedna z moich ulubionych powieści o miłości, która doczekała się kontynuacji. Na całe szczęście pierwsza część nie okazała się zwyczajną katastrofą! • Abby Abernathy i jej pokręcony sposób rozumowania sytuacji. Kiedy ona uświadomiła sobie, że jej związek z Travisem Maddoxem, zawodnikiem walczącym w nielegalnych walkach organizowanych przez Adama w przeróżnych miejscach, począwszy od starych budynków, zakończywszy na piwnicach uczelni, nie ma prawa istnieć, wtedy on stara się jeszcze bardziej aby ona od niego nie odeszła. Szczerze mogę przyznać, że nie polubiłam głównej bohaterki, Abby. W zasadzie nie potrafię podać konkretnego powodu, może dlatego, jak traktowała Travisa. Po tym, kiedy odchodziła tyle razy od niego, miałam ochotę złapać ją za ramiona i potrząsnąć tak, aby zrozumiała co traci. Najbardziej absurdalną rzeczą jaką zrobiła, było ukrycie swoich uczuć w święto Dziękczynienia, kiedy była u rodziny Maddox. No przecież myślałam, że wyjdę z siebie przy czytaniu! Pomimo tego wszystkiego, relacja Travisa i Abby naprawdę mi się podobała i z ogromną przyjemnością czytałam ich dalsze losy, które miały czasem tak ostre zakręty, że bałam się wypadnięcia z trasy. Kiedy sięgałam po Piękną katastrofę nie sądziłam, że ta książka aż tak mnie porwie. Pozycja ta może nie należy do nie wiadomo jak wyszukanej literatury, aczkolwiek czytanie jej sprawia ogromną przyjemność, niestety krótką, bo jeśli rzeczywiście wciągnie, na pewno się od niej nie oderwiesz i skończysz w jeden dzień lub noc. Podobał mi się również wątek dotyczący przeszłości dziewczyny, która była nazywana „Szczęśliwą trzynastką”, dlaczego takie przezwisko, już pewnie wiecie lub jeśli nie to doczytacie sami. Hazard i długi to część nierozłączna, co też dobrze wplotła w swoją akcję Jamie McGuire. • Z niecierpliwością czekam na kolejne, polskie, wydania serii Pięknej katastrofy.

„Twój głos w mojej głowie”, książka ta stworzona przez Emmę Forrest, jest jej autobiografią. Dawno nie czytałam czegoś tak... wstrząsającego a zarazem zabawnego i dającego do myślenia nad sobą, życiem i innymi ludźmi. Z początku, po przeczytaniu opisu, gdzie bohaterka nazwana jest imieniem i nazwiskiem autorki nie wiedziałam co o tym myśleć, czy to rzeczywiście życiorys, czy postać wymyślona. Z biegiem czasu i coraz to mniejszą ilością stron do końca, nie mogłam uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Smutek przeplatany radością i niewypowiedzianym szczęściem, zakończony tragedią. Poplątane prawda? Tak mogę z pewnością nazwać ciężką młodość i dalsze życie Emmy Forrest. Przyznam się szczerze, że postanowiłam nie oceniać tej książki. Bo kim ja jestem, aby oceniać czyjeś życie? Jeśli już, to z pewnością byłaby to 10, za styl pisania i pisanie prosto z mostu, bez zbędnego owijania, przez co skończenie jej zajęło mi dwa dni. • Emma, już jako nastolatka miała problemy natury psychicznej. „Chlastała” się tak, aby nikt nie widział. Trafiła do szpitala psychiatrycznego, który pomógł jej dojść do siebie, lecz nie na długo i pozostawił po sobie jedynie ogromne długi do spłacenia przez Emmę i jej rodzinę. Pochodzi z Anglii, później mieszka w Los Angeles, poznaje swoją miłość, Simona, który, jak odniosłam wrażenie, jest równie niezrównoważony psychicznie jak ona sama, przez co próbują zabić się razem. Tutaj mogę z pełną odpowiedzialnością posunąć się o stwierdzenie, że jeśli ktoś, w tym przypadku Emma Forrest, szuka miłości, na pewno ją znajdzie, jednak nie w takim wymiarze jakby chciał. Nie jestem psychologiem ani psychiatrą, ale po przeczytaniu, dokładnym przeczytaniu opowieści życia Emmy, można stwierdzić, że jej problemy rozpoczęły się, albo całkowicie zakorzeniły się w jej mózgu po pewnym zdarzeniu z dwudziestokilku letnim mężem jej ówczesnej najlepszej przyjaciółki - czterdziestoletniej kobiety. To wydarzenie już na zawsze zmienia jej życie. Poznajemy również postać Doktora R., który pomaga Emmie i przeprowadza z nią psychoterapie. Dla niej jest on całym światem, bez niego nie wyobraża sobie życia, jednak po jego śmierci, kobieta nie załamuje się, a bierze życie w swoje ręce. Tytułowy „Twój głos w mojej głowie” moim zdaniem odnosi się właśnie do postaci doktora R, który nawet po śmierci pojawia się w głowie dziewczyny wtedy, gdy ma myśli samobójcze. Przed śmiercią doktora R. Poznaje CM – Cygańskiego Męża, którego tożsamości nie ujawnia, co samo w sobie mnie zaciekawiło, i kiedy rozpoczęłam swoje poszukiwania w Internecie zaszokowała mnie informacja kim był CM. Szczerze mogę przyznać, że podziwiam Emme Forrest. Pomimo choroby, tylu przeszkód życiowych i porażek miłosnych, po których myślała, że już się nie podniesie, jednak ten „głos w jej głowie” utrzymywał ją przy życiu, aż wreszcie w wieku prawie czterdziestu lat stwierdza, że „jest naprawdę cholernie szczęśliwa”. Dziennikarka, pisarka, scenarzystka, wszystkie te zawody zawdzięcza tylko i wyłącznie sobie, swojej silnej woli i chęci do życia, pomimo wielu prób samobójczych. Czytając tą książkę wzruszałam się i śmiałam jednocześnie. Aż trudno uwierzyć, że tyle zdarzeń, nieszczęśliwych i wesołych może spotkać jedną osobę, która po tym wszystkim będzie żyła dalej i cieszyła się z każdego dnia. Podziwiam Emmę za to, że przetrwała to wszystko, że jest silna, że nie bała się opisać całego swojego intymnego życia, które prowadziła po to, aby wreszcie znaleźć miłość. Zaskoczyły mnie również słowa, o tym, że każdy samobójca, niezależnie od pobudek jakie nim kierują, zawsze przed śmiercią myśli o miłości. A czym tak naprawdę jest miłość? Czy warto za nią aż tak tęsknić, marzyć i tracić życie? Według mnie miłość to czysta chemia, związki chemiczne wytwarzane w organizmie, bo sama nauka etyki mówi, że małżeństwo (które uważane jest za związek dwojga ludzi z miłości) tak naprawdę jest tylko i wyłącznie aktem woli, aktem dobrowolnego poddania się drugiej osobie i oddania jej siebie. • Polecam tą książkę każdemu. Ma w sobie tyle pasji, tyle przemyśleń o życiu, śmierci i nie tylko. Pokazuje wszystkie złe i dobre strony człowieka oraz ukazuje jego słabe strony, w tym psychika, która jest taka krucha...

Piękne tytuły, okładki, styl pisania autorki, opisy Wenecji, Rzymu i ogólnie Włoch, które mnie zauroczyły oraz... nic więcej. Taka szkoda! Uwielbiam Włochy, od zawsze chciałam tam pojechać i dzięki Irene Cao prawie mi się to udało. • Niestety zawiodłam się na tym tytule. Główny bohater, Leonardo, który wyjątkowo nie szanuje Eleny, próbuje na siłę ją zmienić oraz ona, kobieta porządna, z zasadami, poukładanym życiem, którego wyrzeka się dla mężczyzny, którego praktycznie w ogóle nie zna... Rozumiem szalone uczucie, miłość czy obsesję na punkcie drugiej osoby jednak tego, na co godziła się Elena nie potrafię pojąć. Wydaje mi się, że abyśmy się dobrze zrozumieli, sami musicie sięgnąć po tą książkę. Inaczej się to nie uda. Ogólny zarys historii można przedstawić w tych dwóch urywkach tekstu: • "Jeśli szukasz miłości romantycznej, nie jestem właściwą osobą. Jeśli miałabyś ochotę na odskocznię od codziennej rutyny, cóż, też nie trafiłaś pod właściwy adres. Ja proponuje ci podróż, doświadczenie, które odmieni cię na zawsze." • "Nie jesteś jedyne, Eleno, jeśli to chcesz wiedzieć. Nie spodziewaj się, że będę ci wierny." • ... • [Link]

Książka zaskakuje, wciąga i każe myśleć nad sobą, swoim zachowaniem i pokazuje jaki wpływ mają na nas ci, którzy znajdują się najbliżej nas. Mnie osobiście ta pozycja zauroczyła, uwielbiam styl pisania Jay Crownover, może nie każdemu przypadnie do gustu, jednak ja tą powieść odebrałam w bardzo dobry i pozytywny sposób, dlatego chętnie czytałam kolejne wydania tej autorki. • [Link]