Ostatni pocałunek to powieść, która porusza emocje, pobudza zmysły, a atmosfera gorąca od napięcia, udziela się czytelnikowi. Bohaterowie irytują, wkurzają, ale w dobrym znaczeniu, popełniają błędy, robią głupstwa, są naprawdę ludzcy, pełni zalet i wad. Myślę, że ta dylogia to najlepsze co wyszło, do tej post w Polsce, spod pióra Laurelin Paige. Polecam wszystko wielbicielom romansów i tym znudzony już sztampowością takich powieści. • [Link]

Wróć za mną jest nieco słabsza od pierwszego tomu, aczkolwiek dobrze dopełnia rozpoczęte wątki poprzedniej książki. To historia, która wybija się z tłum, pokazuje kwaśny smak życia i uzależnienia. Zmusza do refleksji, gwarantuje szybsze bicie serca i skrywa sporo emocje. Warto poznać tę powieść i zobaczyć, jak wygląda życie i upadek człowieka, który zmienił się w narkomana. • [Link]

Nic do stracenia. Wreszcie wolni to romans jakich wiele, nie wyróżnia się niczym. Akcja jest mozolna, a emocje bohaterów niewyczuwalne. Na zakończeniu odrobinę ruszyła akcja, coś zaczęło się dziać, ale był to na tyle szybki zryw, że jeszcze nie pozwoliłam się mu ponieść, a on już się skończył. Polecić mogę tę powieść tylko osobom, które są w stanie zaakceptować naiwność historii, niewyrazistość bohaterów i połowiczne ukazanie emocji. • [Link]

Uważam, że Szklany miecz jest tylko preludium do kolejnej odsłony przygód bohaterów. Victoria Aveyard śmiało komplikuje fabułę, rzuca bohaterom kłody pod nogi i niewiele wyjaśnia. Z każdym zdaniem intryguje i sprawia, że chcemy już poznać finisz tej historii. Jednak do skończenia jeszcze sporo pozostało, a sytuacje, zamiast się klarować, zaczynają się jeszcze bardziej mieszać. Boję się, że autorka zapląta się do tego stopnia, że cała fabuła i intryga legnie w gruzach. • [Link]

„Wołyń. Bez litości” to książka, która boleśnie zmusza do refleksji, nakazuje odpowiedzieć sobie na pytanie, jak to jest możliwe, że w ludziach, takich samych jak my, budzą się zwierzęce instynkty. Udowadnia, że wojny są złe, że nie ważne jest czy jesteśmy Polakami, Ukraińcami, czy Żydami wszyscy jesteśmy równi, odczuwamy tak samo ból nie tylko fizyczny, ale również psychiczny. Chciałabym, aby takie książki nie musiały powstawać, aby historia była tylko historią, a nie czymś, co gdzieś nadal się dzieje, tylko zmieniają się miejsca i ludzie. To książka, która warto przeczytać, to prawda, która trzeba poznać! • [Link]