"Teksty bez czytelników niczego nie mówią. Potrzebni są czytelnicy, a wtedy książki mówią, oj, mówią. Ba, one wręcz śpiewają, szepczą, krzyczą..." • "Przez całe życie myślałem, że czytanie, dla siebie samego, jest sprawą prywatną, czymś w rodzaju pomieszczenia, do którego mogę wejść i być w nim sam. A w rzeczywistości nadawałem jak stacja radiowa".

Momo to dziewczynka, która zjawia sie nie wiadomo skąd w pewnym mieście, zamieszkuje w amfiteatrze, sama wybrała sobie imię Momo, ma dar słuchania, ludzie się przed nią otwierają, mówią to, czego nawet nie planowali powiedzieć. Momo ma dobrą pamięć. Ma przyjaciół, ludzie przynoszą jej jedzenie i to, co potrzebne do życia, urządzają jej "pokoik" w ruinach amfiteatru, ale miasto zaczynają opanowywać szarzy panowie z teczkami i cygarami, namawiają ludzi do oszczędzania czasu, prowadzą kasę oszczędzania czasu. Momo traci przyjaciół, bo nikt nie ma już czasu na rozmowy i zabawy, wszyscy stają się zabiegani, nerwowi, niegrzeczni. Momo z pomocą mistrza Hory zatrzymuje czas, pokonuje szarych panów, którzy znikają, rozpływają się, miasto jest wolne.

Cztery charakterne kobiety spotykają się we wtorki w porze na lunch i czytają napisane przez siebie opowiadania erotyczne. O życiu ale po amerykańsku.