"Dawni Mongołowie" • Autor: Stanisław Kałużyński, Moja ocena: 9/10. • "Dawni Mongołowie" to druga publikacja Stanisława Kałużyńskiego, którą miałem okazję przeczytać po wcześniejszej lekturze jego książki "Imperium Mongolskie" (Warszawa, 1970). Tym razem autor ponownie oferuje solidne opracowanie dotyczące mongolskich ludów, zarówno przed powstaniem Imperium, jak i w jego trakcie. Publikacja liczy około 300 stron i zawiera kilkadziesiąt ilustracji, które, co warto podkreślić, są wyłączone z numeracji stron i wydrukowane na lepszej jakości papierze. Ilustracje te są czytelne i doskonale uzupełniają treść, przybliżając czytelnikowi realia mongolskiego życia. • Książka składa się z sześciu starannie zaplanowanych rozdziałów: • Stepowy Wicher • Step i Las • Niebo i Ziemia wobec nowych bogów • Plemię, ród i rodzina • Od chanatu do Imperium • Naród łuczników • Kałużyński w niezwykle wciągający sposób wprowadza nas w świat Mongołów, ukazując ich specyfikę kulturową oraz charakterystyczne dla nich życie na stepach. Z niezwykłą precyzją opisuje zarówno ich relację z przyrodą, jak i struktury społeczne, religijne oraz polityczne. Każdy rozdział to głęboka analiza ich historii i sposobu życia, a jednocześnie próba zrozumienia, jak z koczowniczych ludów wyłoniło się jedno z najpotężniejszych imperiów świata. • Dzięki tej książce dowiedziałem się wielu fascynujących szczegółów o ludziach, którzy niegdyś walczyli na ziemiach Europy, a dziś wydają się tak odlegli, zarówno w czasie, jak i przestrzeni. Autorowi udało się przedstawić Mongołów w sposób nie tylko rzetelny, ale i przystępny, co sprawia, że lektura wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Mimo że publikacja pochodzi z 1983 roku, to wciąż jest aktualna jako książka historyczna, której wartość poznawcza nie traci na znaczeniu. • Gorąco polecam wszystkim zainteresowanym historią ludów stepowych oraz kulturą Mongolii – "Dawni Mongołowie" to obowiązkowa pozycja dla pasjonatów tego tematu.

"Dziewięć miesięcy czułego chaosu" • Autor: Lucy Knisley Moja ocena: 4/10 • "Dziewięć miesięcy czułego chaosu" to komiks auto­biog­rafi­czny­, w którym Lucy Knisley dzieli się swoimi osobistymi doświadczeniami związanymi z ciążą oraz okresem okołoporodowym. Publikacja wyróżnia się szczerością i bezpośrednim stylem, co z pewnością przypadnie do gustu osobom poszukującym autentycznych opowieści o macierzyństwie. Autorka ukazuje nie tylko fizyczne i emocjonalne wyzwania tego okresu, ale też społeczne konteksty i refleksje na temat ról płciowych. • Komiks niestety wpisuje się w współczesną tendencję przedstawiania mężczyzn w niekorzystnym świetle. Ojciec dziecka, czyli mąż autorki, pojawia się dopiero w 3/4 historii i jest praktycznie marginalizowany na tle opowieści o jej relacji z matką. O wiele więcej uwagi poświęca właśnie matce, z którą wspólnie mieszka, co może dawać wrażenie, że partnerzy w tego rodzaju sytuacjach są drugorzędni. Ta narracja zdaje się wzmacniać stereotypy o roli mężczyzn, co odbiera książce nieco równowagi w przedstawianiu współczesnego macierzyństwa. • Choć nie sposób zaprzeczyć, że ciąża jest wyjątkowym doświadczeniem dla kobiety, to jednak temat ten dotyczy również obojga rodziców, a komiks mógłby w bardziej zrównoważony sposób ukazać zaangażowanie ojca. Jest to aspekt, który wyraźnie zaniedbano w tej opowieści, co niektórym czytelnikom może wydać się rozczarowujące. • Pod względem graficznym, publikacja jest starannie wykonana, a rysunki są char­akte­ryst­yczn­e dla stylu Knisley – lekkie, ale jednocześnie oddające emocjonalną głębię i doświadczenia związane z ciążą. • Chociaż doceniam szczerość autorki i specyficzny humor, który przewija się przez cały komiks, to jednak wydźwięk całości sprawia, że mam mieszane uczucia wobec tej pozycji. Polecam ją głównie osobom, które szukają kobiecej, intymnej narracji o macierzyństwie, natomiast dla tych, którzy liczą na bardziej zrównoważone przedstawienie obojga rodziców, komiks ten może nie spełnić oczekiwań.

"Imperium mongolskie" • Autor: Stanisław Kałużyński • Moja ocena: 7/10. • "Imperium mongolskie" Stanisława Kałużyńskiego to zwięzłe, ale wartościowe opracowanie, które w przystępny sposób przybliża czytelnikom dzieje jednego z największych imperiów w historii świata. Temat jest fascynujący, a autor – mimo ogromnej wiedzy i doświadczenia – zdecydował się na dość skondensowaną formę, co niestety może pozostawiać czytelnika z pewnym niedosytem. Mimo to książka doskonale spełnia swoją rolę jako wprowadzenie do historii Mongolii, a dla tych, którzy pragną zgłębić temat bardziej szczegółowo, Kałużyński przygotował inne, bardziej rozbudowane prace na ten temat. • Jednym z najciekawszych aspektów tej książki jest sposób, w jaki autor ukazuje podejście mongolskich władców do kwestii religijnych na podbijanych terenach. Ich niezwykła tolerancja religijna i swoista wrażliwość wobec różnych wyznań są tu szczególnie interesujące, choć warto zauważyć, że często była to strategia polityczna, a nie tylko gest dobrej woli. Szczególnym zaskoczeniem była dla mnie informacja o obecności nestorian na ziemiach mongolskich, co stanowi ciekawy przykład religijnego pluralizmu w obrębie imperium – fakt, który wcześniej był mi zupełnie nieznany. Kałużyński świetnie ilustruje, jak polityczne i religijne decyzje mongolskich władców przenikały się nawzajem, kształtując wyjątkowy charakter ich imperium. • Lektura tej publikacji była dla mnie prawdziwie odkrywcza. Autor z powodzeniem ukazuje nie tylko militarne aspekty ekspansji Mongolii, ale także jej wpływ na politykę, kulturę i gospodarkę terenów podbitych przez mongolskich władców. Opisuje zarówno imponujące sukcesy militarne, jak i procesy administracyjne, które uczyniły z tego imperium potęgę o globalnym zasięgu. • Jeśli chodzi o samo wydanie, warto zauważyć, że książka ma już swoje lata – została opublikowana 54 lata temu, co widoczne jest zarówno w jakości druku, jak i w grafice. Ilustracje są dość przeciętne pod względem czytelności, co może nieco utrudniać odbiór dla współczesnego czytelnika. Jednak w dobie Internetu łatwo znaleźć ich bardziej przejrzyste wersje, co nie stanowi większej przeszkody w korzystaniu z książki. Warto też wspomnieć, że była to publikacja wydana w ramach "taniej książki", co częściowo tłumaczy jej jakość. • Mimo drobnych mankamentów wydawniczych, treść książki broni się znakomicie, oferując solidną dawkę wiedzy w kompaktowej formie. Stanisław Kałużyński, jak zawsze, imponuje erudycją i klarownością przekazu. Dla wszystkich zain­tere­sowa­nych­ historią Azji Środkowej i Mongolii, "Imperium mongolskie" to lektura warta uwagi. • Polecam tę książkę z pełnym przekonaniem.

"Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" • Autor: Wojciech Górecki • Moja ocena: 9/10. • Wojciech Górecki w swojej książce "Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" zabiera nas w fascynującą podróż po jednym z najbardziej tajemniczych i zróżnicowanych krajów Azji Środkowej. Autor kreśli obraz Kazachstanu z precyzją doświadczonego reportera, unikając przesadnych ubarwień, a jednocześnie przekazując żywe i autentyczne relacje o miejscach, ludziach i kulturze. • Książka prowadzi czytelnika przez różnorodne krajobrazy – od niekończących się stepów po tętniące życiem oazy. Górecki opowiada nie tylko o współczesnych miastach i zapomnianych wioskach, ale także o ich historii, często naznaczonej tragicznymi losami mieszkańców. Szczególnie interesujący jest wątek narodowościowy – autor z dużą wrażliwością opisuje losy Kazachów oraz innych grup narodowych, takich jak Polacy, Niemcy czy Litwini, które zostały przesiedlone na te tereny przez Związek Radziecki. • Opowieść o życiu w Kazachstanie nie ogranicza się jednak tylko do historii. Górecki wnika również w szczegóły dotyczące tradycji i kultury – od codziennego życia w jurtach, przez hodowlę koni, aż po język, religię i dylematy tożsamościowe współczesnych mieszkańców tego ogromnego kraju. Niezwykle ciekawe są także opisy wpływu "człowieka radzieckiego" na dzisiejszy Kazachstan, który wciąż zmaga się z dziedzictwem przeszłości. • Autor wnikliwie ukazuje również trudne relacje kazachsko-rosyjskie, pokazując, jak Rosja de facto skolonizowała Kazachstan i wykorzystywała ten kraj jako swoją kolonię. Górecki opisuje, jak Rosjanie czerpali korzyści z zasobów Kazachstanu, zarówno surowcowych, jak i ludzkich, co przez dziesięciolecia przyczyniało się do zmiany w tożsamości narodowej Kazachów. Ta perspektywa rzuca nowe światło na współczesne wyzwania, przed którymi stoi ten kraj, wciąż zmagający się z dziedzictwem imperialnej przeszłości. • Styl autora jest przystępny, a jednocześnie rzeczowy – doskonale łączy lekką narrację z bogactwem informacji, co sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron. Górecki unika zbędnych upiększeń, dzięki czemu obraz Kazachstanu, jaki wyłania się z jego opowieści, wydaje się autentyczny i kompleksowy. • "Wieczne państwo" to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto pragnie lepiej zrozumieć tę część świata – kraj, który na pierwszy rzut oka może wydawać się odległy i egzotyczny, ale w rzeczywistości kryje wiele fascynujących i uniwersalnych historii. • Zdecydowanie polecam tę książkę.

"O Naśladowaniu Chrystusa" • Autorstwo przypisywane Tomaszowi a Kempis • Moja ocena: 7/10. • "O Naśladowaniu Chrystusa" to traktat ascetyczny, który składa się z czterech ksiąg. Jednakże księga czwarta wyraźnie różni się od pozostałych, zarówno pod względem stylu, jak i treści, co może wskazywać na jej późniejsze dołączenie do dzieła. • Czytałem tę książkę z dużym zain­tere­sowa­niem­, a szczególnie urzekły mnie głębokie, chrześcijańskie przemyślenia zawarte w pierwszych trzech księgach. Mają one uniwersalny charakter, odwołujący się do fundamentalnych wartości chrześcijaństwa, dzięki czemu mogą przemówić do szerokiego grona wierzących. Co istotne, choć dominują ogólne - chrześcijańskie refleksje, w treści pojawiają się jedynie dwie wzmianki o typowo katolickim koncepcie czyśćca, co nadaje dziełu delikatny rys teologii katolickiej, ale nie dominuje nad jego ogólnym przesłaniem. • Czwarta księga natomiast, skupiająca się na katolickim podejściu do Eucharystii, odstaje od reszty i koncentruje się głównie na sakramencie Komunii Świętej, ukazanym w sposób specyficzny dla rzym­skok­atol­icki­ej teologii. • Czym zatem jest to dzieło? Traktatem ascetycznym, modlitewnikiem, podręcznikiem mistycyzmu czy może po prostu zbiorem refleksji praktykowanych przez śred­niow­iecz­nych­ mnichów? Niezależnie od odpowiedzi, nie można umniejszać jego wkładu w duchowość i kulturę chrześcijańską. • Jest to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać, szczególnie dla tych, którzy szukają pogłębionej refleksji nad duchowością i życiem wewnętrznym.