Książki Kristin Harmel zawsze wywołują we mnie mnóstwo emocji. "Dom przy Amelie" to powieść osadzona we Francji, w czasach II Wojny Światowej. Dla mnie temat który nie przemija a w kontekście wydarzeń na świecie wręcz zmuszający do zachowania pamięci, jak okrutny potrafi być człowiek. Co jest zatem wyjątkowego w tej książce? • Obraz Paryża wpleciony w losy bohaterów pozwala zobaczyć wieżę Eiffla w zupełnie innym wymiarze. Wieżę, która była niemym świadkiem tylu ludzkich uczuć... • Zdecydowanie polecam osobom, które wierzą w przeznaczenie.

Długo się zastanawiałam czy coś pisać na temat tej książki. Nie lubię torpedować kogoś kto coś robi, bo wiadomo krytykuje się najprościej. Ale... zmęczyłam się czytając a to rzadko mi się zdarza. Język jest tak bardzo przewidywalny ze to aż boli. "On powiedział, on zrobil". • Książka rozpoczyna trzy częściowa trylogię i mimo że kończy się w taki sposób ze zmusza do sięgnięcia po kolejne części-w moim przypadku to się nie wydarzy.

Kristin Harmel... specjalistka od emocji. Podobnie jak Kristin Hannah, chwyta za serce od razu. Czasami zastanawiam się jak wyjątkowym i uważnym słuchaczem trzeba być zeby uslyszec tak wysublimowane uczucia jakie kłębią się w głowie po śmierci. Uchwycenie mechanizow obronnych, nadzieji i wiary w mistrzowskim stylu.

Bardzo ciekawe pozycja, rzucająca zupełnie inne spojrzenie na czasy w jakich żyła George, na jej związek z Chopinem. Zaskoczyło mnie wiele 😊

Książkę czyta się łatwo i przyjemnie, wciąga jej wartka akcja. To pamiętam, ale jest to gatunek książki o której treści szybko się zapomina. Dobra na odstresowanie