Porwanie dziewczyn z dworca w godzinach szczytu, poprzez ściśnięcie ich przedramienia i wyprowadzenia z dworca, jakby były lekko upośledzone, a nie inteligentne kobiety, które bały się sprzeciwić bo … no właśnie bo co?

„Wilcza chata” to najlepszy thriller, jaki czytałam w tym roku. Lekkość pióra powoduje, że czyta się go na jednym wdechu. Opis miejsca, w którym toczy się akcja (Bieszczady), jest tak obrazowo przedstawiony, że prawie słyszałam skrzypienie śniegu pod nogami, mróz szczypiący w twarz i wiatr, od którego przechodzi gęsia skórka. • Napięcie towarzyszy od samego początku, aż do epilogu. Autor często zmieniał tropy i przyznam, że wielokrotnie dałam się nabrać. • Jednym zdaniem: thriller ten to obraz w obrazie: my śledzimy losy głównej bohaterki, a ona swoje w thrillerze znanego pisarza, również bohatera książki. Polecam!

Wielkie rozczarowanie. Książka strasznie naiwna z niep­rofe­sjon­alny­m podejściem do tematu. Amatorszczyzna w pełnym tego słowa znaczeniu. Główna bohaterka jest tak mało wiarygodna, że można pomyśleć, iż jest ona strażniczką miejską, a nie agentką tajnych służb.

Marek Stelar jak zwykle niezawodny. Kryminał z historią w tle, czyta się jednym tchem ze względu na fabułę i sposób pisania.

Fabuła i sposób napisania tej książeczki strasznie infantylny, a emocji w niej mniej więcej tyle, ile jest na grzybobraniu