Corinne Hofmann jest zarówno autorką jak i główną bohaterką książki pt. Biała Masajka. Opisuje w niej swój czteroletni pobyt w Kenii, jednak zanim została tam na dłużej działo się coś innego. Otóż Corinne wraz ze swym narzeczonym Marco postanowili odbyć podróż z Europy do Kenii. Tam dziewczyna przeżywa fascynację kulturą kenijską oraz Msajami, w oko także wpada jej Lketinga- wojownik z plemienia Samburu. Corinne postanawia zerwać swój dotychczasowy związek i pozostać w Kenii. Mozolne poszukiwania Masaja przyniosły jednak rezultaty. Okazało się, że Szwajcarka także nie pozostawała mu obojętna. Corinne wraz z Lketinga wyrusza do jego wioski i tam zamieszkuje. Tam odkrywa jak ciężkie i mozolne jest życie Masajów, jednak niesiona wielkim uczuciem postanawia mu sprostać. • W czasie czteroletniego pobytu Corine wiele razy przezywa wzloty • i upadki, przechodzi ciężką malarię i wydaje na świat córkę Napirai. • Biała Masajka dla swego dobra i dobra dziecka postanawia uciec z Kenii i powrócić do Szwajcarii. Ciężka jest to droga jednak mimo problemów udaje się i znów są wolne. • Biała Masajka jest bardzo ciekawą historią, dzięki niej bliżej poznajemy kulturę Afrykańską- Masajów i dostrzegamy jak wielkie są różnice między Europą a Afryką

Corine Hoffman jest to szwajcarka urodzona w 1960 roku. Pewnego razu odbywa podróż do Kenii będąc wtedy zaręczona), tam zakochuje się • w pewnym wojowniku Samburu i postanawia wszystko porzucić dla niego. Historie swego małżeństwa i czteroletniego pobytu w Afryce opisuje • w Białej Masajce.Książka spotyka się z uznaniem wielu osób, zostaje przetłumaczona na trzynaście języków. Tak wielkie zainteresowanie życiem Corin, wywołało u niej wyrzuty sumienia, iż nie zaspokoiła do końca swych czytelników. Postanowiła więc opisać swe dalsze losy • w książce pt. "Żegnaj Afryko". Przedstawia ona losy od momentu ucieczki Corine i jej córki z Kenii, i powrotu do Szwajcarii. Bohaterka na nowo musiała uczyć się żyć w swym kraju.

Czasem nie zdajemy sobie sprawy ze znaków, które dają nam dzieci. Książka pt. "Okaleczona" otwiera nam oczy szerzej na wszystko. Nie każde dziecko ciche i skromne oznacza dziecko szczęśliwe i kochane. Wiele dzieci potrafi tłumić w sobie uczucia, które z czasem są zbyt mocne i wydostają się z nich np. pod wpływem nocy (lunatykowanie, okaleczanie) tak jak to było z trzynastoletnią Dawn- bohaterką książki. Dziewczynka trafiła do rodziny zastepczej Cathy, dzięki jej zaangażowaniu i oddaniu potrafiła się otworzyć i wyjawić bardzo tragiczną tajemnice idącą z nią od wielu lat życia.

Żona Mormona- dla wielu kobiet może okazać się cieżką pozycją do przełknięcia. Żadna z nas nie chciałaby być na drugim, czy kolejnym miejscu w sercu swego wybranka jednak Irene zgodziła sie na to zostając drugą żoną Verlana (z dziesięciu żon). Mimo, iż od początku targały nią mieszane emocje ( zakochana była z wzajemnością w kim innym) to jednak postanowiła iść drogą poligamistyczną, która była najlepsza do pełnego zbawienia. Jej mocny charakter oraz wybuchowość powodują, iż potrafi walczyć o swoje jednak z biegiem czasu poddaje się zasadą jakie wytacza życie w regule. Irene jest przykładem kobiety tragicznej, kochającej mimo wszystko. Z czasem jednak jest to dla niej za mało, zaczyna widzieć, iż dzieci nie mogą żyć w takich wrunkach gdyż są szykanowane. . jak się zakończyła o tym wart przeczytać

Cathy Glass- jedna z moich ulubionych autorek książek z serii Historie Prawdziwe. Każdą z nich przeżywam w osobisty sposób. • Gdy wzięłam do rąk książkę pt. "Nie płacz kochanie" wzruszałam się wielokrotnie. Sama niedawno zostałam matką po raz drugi i wywierała ona na mnie wielkie emocje. Początkowo gardziłam kobietą, która porzuciła swoje dziecko bez walki o nie, jednak z biegiem czasu nerwy troszkę mi przeszły. Cieszyłam się, iż matka w końcu zaczęła dochodzić swego i walczyć o dziecko, jednak żal mi było Cathy, która przywiązała sie do małego Hrrisona i pokochała jak własnego. Dzieci są tak niewinne i czyste, że jedno spojrzenie na nie powduje, iż tracimy dla nich głowę oraz oddajemy serce. Mimo wielu przeciwności losu książka ma pozytywne zakończenie.