Książka nie jest żadnego rodzaju poradnikiem dotyczącym tego, jak poradzić sobie z wydarzeniami, na które nie mamy wpływu. Char­akte­ryst­yczn­ą cechą twórczości Lewisa jest to, że czytając jego słowa mamy wrażenie, jakby pisał do samego siebie - tworzył dziennik, który nie powinien ujrzeć światła dziennego. • "Smutek" to opowieść o stracie i świadectwo wiary.

Ta opowieść po prostu musiała zostać napisana, byśmy wziąż pamiętali o ofiarach II wojny światowej. Wstrząsająca, szokująca i odbierająca wiarę w to, że to, co "ludzkie", zawsze znaczy dobre - dokładnie tak można opisać ją w kilku słowach. "Sprawiedliwość w Dachau" to zdecydowanie jedna z najbardziej wartościowych książek, jakie kiedykolwiek miałam w ręku. Nie jest łatwo się z nią zmierzyć, słuchać wyjaśnień oskarżonych i sprzecznych z nimi relacji więźniów obozów konc­entr­acyj­nych­ i zachować przy tym jasność myślenia, ale zdecydowanie warto spróbować to zrobić. Polecam wam ją bardzo szczególnie - wszystkim, bez wyjątku, bo trzeba, żebyśmy znali naszą historię... tak, aby nie popełnić po raz kolejny tego samego błędu!

Paweł Smoleński oddaje głos swoim bohaterom. Na przykładach jednostek przedstawia sytuację, a także nastroje panujące w całym kraju. Łączy uczucia z przydatnymi informacjami oraz obiektywnymi faktami. Autor nie skupia się głównie na własnych wrażeniach towarzyszących zwiedzaniu kraju, on słucha, a potem opowiada. • (...) • Książka przypadła mi do gustu, ale nie w taki sposób, jak "Irak. Piekło w raju". Być może przyczyną jest fakt, że zawsze gubiłam się w sprawach dotyczących Izraela. Kto jest tam pokrzywdzonym, a kto oprawcą? Naprawdę ciężko stwierdzić. Jedni wrócili do domu, inni zostali z niego wyrzuceni. Gdzie tutaj szukać sprawiedliwości?

Autorka opisuje całe społeczeństwo na jednostkowych przykładach. Przybliża problemy znane wszystkim w teorii z podręczników, ale dodaje im realności. Nie wspomina o statystycznym Kowalskim, który nie ma pracy, ale stawia przed czytelnikiem zwykłego człowieka zasypanego nadmiarem zmartwień. Jej teksty są mocne, bo i temat nie należy do łatwych. Czuć w nich tęsknotę za normalnością, za prawdziwym życiem - bez stosu rachunków do zapłaty, kredytu w banku i niedożywionych dzieci...