Chłopaki tworzą hit, który zmieni rozkład sił w Jumpie. Zmieni? Cóż, nie pokazali nam rozdziałów swojego genialnego dzieła, a szkoda (PCP co rusz pokazywali, ale ten tytuł nie). Oooczywiście Nizuma nie pozwoli na to, by przegrać i też coś tworzy. Ale najciekawsza jest relacja naszych bohaterów okładki - ojejciu jej, co tu się wydarzyło :)

Idąc w stronę końca, nie mamy szans na zaskoczenia. Oczywiście, że chłopaki dostają anime i że Miho będzie starała się dostać główną rolę. Cóż,przecież za niedługo koniec mangi i właściwie powinnam się spodziewać, że ich marzenia się spełniają. A jednak... chciałabym trochę dreszczyku pod tytułem 'Miho, nie udało się'.

Sasaki wciąż zachowuje się jak ćwierćgłówek i nadal nie rozpoznaje naszej uroczej Pani Sprzedawczyni w mnie uroczej, ale wciąż ciekawej Tayamie. Trochę historyjek z czapy i podsumowanie uczuć pod koniec. Dajcie coś na dłuższy okres czasu, bo takie jednorazowe opowiadanka nie potrafią przyciągnąć mojej uwagi.

Co do wydania - szkoda, że tej trzeciej części nie dodano. Tekst niby staropolski, ale nie miałam trudności z czytaniem, ot, taki tekst, jakbym słuchała biblii. Brakuje mi czegoś w rodzaju glosariusza - jeśli chodzi o przypisy do nazwisk to spoko, ale w tekście są słowa, które wymagają wytłumaczenia. A jego nie ma. • Co do fabuły - jacy zaślepieni wiarą ludzie potrafią być głupi. Hipokryci, bo niby czarownice mogą szkodzić, ale tylko za pozwoleniem boskim, tak, to same z siebie, a i nawet z pomocą szatania, nic nie mogą zrobić. Więc ja rozumiem, że to nie czarownice, a bóg jest zły, bo na to pozwala (ale to już herezja). Wszystko zło świata od czarownic pochodzi. • I te historie, gdzie źli ludzie są strzeżeni i nie wytyka im się, że np. gościu jest rozbójnikiem i grabi biednych, ale jako że znak krzyża robi przed grabieżą, to złym człowiekiem nie jest. albo panna, która za namową baby idzie na górę do pokoju, gdzie czekają na nią nieznajomi młodzieńcy. No albo biskup, co ma kochankę, albo ojciec, który na stos posłał żonę i córkę i jeszcze gnoja chwalą. Naprawdę, Inkwizycja była najgorszym, co się mogło kobietom przytrafić (do czasu).

Jak na biografię to jest spokojna, niefilozoficzna, bez narzekań, bez uspr­awie­dliw­iani­a się. Dobra.