„Żar mrozu” to najnowszy tom serii o Mercy Thompson, zmie­nnok­szta­łtne­j mechanik, która nieustannie ma szczęście – czy też nieszczęście – wpadać w kłopoty i wplątywać się w różne konflikty i problemy, z których rzadko wychodzi bez siniaków lub gorszych obrażeń. W tej części bohaterka musi się zmierzyć z porwaniem swojego partnera, Adama, i jego ludzi, którzy wpadli w ręce niezbyt pokojowo nastawionych osobników. Książka Patricii Briggs wciąga od pierwszych stron, akcja rwie naprzód, a czytelnikowi nie pozostaje nic innego, jak dać się jej porwać. Cudownie było ponownie zanurzyć się w świat wykreowany przez tę pisarkę, złożony z rewelacyjnej mieszanki różnych ras, które nie zawsze żyjących obok siebie w pokoju – wilkołaków, wampirów, nieludzi i zwykłych ludzi. Całości dopełniają żywi, plastyczni, budzący sympatię bohaterowie. Spotkamy tu również postaci znane z innej serii autorki, tj. Alfa i Omega (także godnej uwagi!). „Żar mrozu” polecam wszystkim fanom Mercy oraz wielbicielom urban fantasy.

Wydawnictwo Papierowy Księżyc wypuściło niedawno na rynek książkę o tytule „Przeklęty metal”, stanowiącą pierwszy tom nowego cyklu „Egzorcysta”, opowiadającego o losach rzezimieszka, oszusta i samozwańczego egzorcysty Sebastiana Marta. W dodatku, jakby to powiedzieć, nieco opętanego, a przynajmniej przechowującego w sobie jakichś niecnych lokatorów. Wątek ten to jednak głównie dodatek do całej opowieści o intrygach, wojnach i polityce, w które wmieszany zostaje Sebastian. Główny bohater co rusz wpada w tarapaty, więc nie można się nudzić. Słowem: dzieje się. Mamy tu wiele różnych bohaterów i perspektyw, które dają ogląd na różne strony tej samej historii i razem składają się w jedną całość. W dodatku spotykamy się też z różnymi ciekawymi charakterami i wątkami, a także interesującymi pomysłami. Teraz nie pozostaje nam nic innego, jak czekać na kontynuację. Polecam. :)

Skandynawskie nazwiska już od jakiegoś czasu są niesamowicie popularne w kryminałach, a teraz za sprawą wydawnictwa Rebis, które kilka tygodni temu wypuściło na rynek książkę „Dziecko Odyna” autorstwa Siri Pettersen, fala ta zaczyna się rozp­rzes­trze­niać­ również na fantastykę. Książka należy do gatunku literatury młodzieżowej, jednak może ona spodobać się również starszym czytelnikom – mamy tu bowiem konkretną fabułę, do której wątek miłosny jest jedynie dodatkiem. Pierwszy tom serii „Krucze pierścienie” to historia młodej dziewczyny o imieniu Hirka, która nie jest taka jak otaczający ją ludzie – pochodzi z zupełnie innego świata. Z drugiej jednak strony jest to także opowieść o wzbudzaniu zmian w całym państwie, o wojnie, o silnej wierze, o tym, że niekiedy jednostki są w stanie zburzyć cały ustalony porządek. Ta wielowątkowa powieść zachęca mnogością nawiązań do skandynawskich klimatów – autorka przedstawiła ciekawą ideę i okrasiła ją interesującymi pomysłami, tworzącymi emocjonującą całość. Polecam.

„Stacja Jedenaście” została wydana w Polsce już jakiś czas temu, jednak dopiero teraz udało mi się po nią sięgnąć. Nie popełnijcie mojego błędu – nie czekajcie zbyt długo, zanim się za nią zabierzecie. Książka Emily St. John Mandel jest rewelacyjnym prze­dsta­wici­elem­ literatury post­apok­alip­tycz­nej, prezentującym losy kilku luźno powiązanych bohaterów, którzy mieli nieszczęście zobaczyć koniec świata. Napotykamy tu niezliczoną ilość szczegółów i emocji, razem tworzących staranną historię, od której trudno się oderwać. Nie można też zapomnieć o wciągającej, ciekawie splecionej fabule, prezentującej urywki z różnych momentów – część będącą główną osią wydarzeń, jak i nie mniej istotną część stanowiącą dla niej komentarz, wyjaśnienia i dopowiedzenia. Całość składa się na pełną, świetnie poprowadzoną historię. To opowieść o końcu i o tym, co po nim. O strachu, o przetrwaniu, o tym, że – jak to mówią bohaterowie – „samo przetrwanie nie wystarcza”. Zupełnie się nie dziwię temu, że „Stacja Jedenaście” zdobyła tyle nagród i wyróżnień. To świetny kawałek literatury, obok którego nie można przejść obojętnie. Serdecznie polecam!

Ilona Andrews to duet autorski o niesamowitym talencie – każda z ich książek jest fenomenalna i porywająca. „Magia zabija” nie jest wyjątkiem. Wciągająca, zaskakująca, pełna zwrotów akcji oraz niesamowitych pomysłów, czerpiących inspirację ze wszystkich zakątków świata. A ci bohaterowie! Są po prostu cudownie skonstruowani – zabawni, pewni siebie, pełnowymiarowi, nieco narwani, ale dążący do celu, od razu budzący u czytelnika sympatię. Nie da się ich nie polubić. W dodatku istotny jest fakt, iż autorzy nie skupiają się tylko na głównych postaciach – drugoplanowi bohaterowie są równie dokładnie zarysowani, nie są tylko tłem. O każdym z nich mogłaby powstać osobna rewelacyjna książka. A tu mamy ich wszystkich w jednej powieści – skondensowana niesamowitość! Polecam serdecznie – historia wciąga od pierwszych stron, nie pozwalając się oderwać. Koniecznie trzeba przeczytać. Polecam! :)