Sylvia Day, słynna autorka powieści z gatunku literatury pięknej przedstawia nam tym razem coś innego. Nowego! Powieść pisaną dla Cosmo oraz wydawnictwa Harlequin. Całkowicie inną niż jej poprzedniczki! Opisywaną, jako wciągającą, zabawną i pełną erotyzmu powieść przeznaczoną dla odważnych kobiet. Czy aby na pewno tak jest? • Ekstaza||Euforia to książka, która została podzielona na dwie części łączące się w całość. Opowiadająca o losach młodej, zdolnej kobiety wspierającą rodziną restauracje. Rodzinny interes okazuje się nie być jednak spełnieniem marzeń młodej kobiety. Pragnie czegoś więcej! Wyzwań niosących dreszczyk ekscytacji. I dostaje to wszystko w momencie rozpoczęcia pracy dla jednej z najsłynniejszych restauratorek na świecie. Niestety praca przyniosła nie tylko ekscytację, ale również starą miłość. Mężczyznę, który dwa lata wcześniej zniknął bez słowa. Pozostawiając pustkę i złamane serce. Czy miłość jest wstanie przetrwać takie cierpienie? • Bez dwóch zdań jest wciągająca. Na pewno jest lżejsza i szybsza niż jej poprzedniczki, ale bez wątpienia nie mniej ciekawa. Zasługuje na miano dobrej pozycji do czytania. Niestety tylko dobrej. Brakuje w niej tego typowego dreszczyku emocji, który powaliłby nas na kolana. Tak typowego dla książek tejże autorki. Może jest to wina, że była pisana dla Cosmopolitan i autorka musiała się dostosować? Któż to wie… • • Nie jest też książka pisaną dla odważnych kobiet jak to o niej mówią. Tak naprawdę nie ma w niej nic odważnego oprócz jednego czynu Jaxa. Jednakże jeden czyn to za mało, aby nazwać ją pozycją dla „odważnych kobiet”. Nie jest również pełna erotyzmu. Faktem jest, że scen takowych było kilka, choć niestety niezbyt powalających. Niestety książka sprawia również wrażenie lekko nie dopracowanej. • Podsumowując książka jest dobra mimo, iż jest pozbawiona stylu, za który kochamy Sylvie Day.. Niestety nie jest jedną z tych książek, o których się nie zapomina. Dobra do przeczytania na raz.

Miasto niebiańskiego ognia to ostatni tom niesamowitej serii „Dary anioła” autorstwa Cassandry Clare. Kolejny raz mamy przyjemność spotkać się z barwnymi postaciami oraz ich zaskakującymi przygodami. • Akcja książki rozgrywa się w czasie mrocznej wojny. W czasie, kiedy Jonathan Morgerstern zwany Sebastianem, pragnie opanować świat i sprowadzić zagładę na Nefilim. Pragnie dokonać tego wszystkiego za sprawą mrocznych łowców. Nefilim przemienionych dzięki piekielnemu kielichowi. Co tym razem przydarzy się naszym bohaterom? Czy uda im się pokonać czarne charaktery? Wszystkie odpowiedzi poznacie już niebawem. • Długo zabierałam się, aby zacząć tą książkę, jeszcze dłużej ją kończyłam, ale nie, dlatego że książka była zła. O nie! Autorka wykonała świetną robotę bez dwóch zdań to można powiedzieć na pewno. Wszystko, dlatego że nie chciałam za nic w świecie rozstawać się z bohaterami. Niestety nic nie trwa wiecznie i w końcu zabrałam się za nią. • • Ponownie Cassandra stworzyła fascynujące przygody. Barwny, a wręcz niesamowity obraz bohaterów, którzy nie pozwalają nam się ani przez chwilę nudzić, a wszystko to dzięki niezmierzonej dawce humoru, którą wnoszą cały czas. Jednak, kiedy otaczałby nas z każdej strony tylko dobry humor, czulibyśmy pewien niedosyt, o czym doskonale pamiętała autorka. Zawdzięczamy temu Sebastiana. Nasz mroczny charakter, który nadał wyrazu całej książce. Miasto niebiańskiego ognia jest powieścią, która ciągle będzie trzymać was w napięciu. Jest również zaskakująca. Nigdy nie możemy przewidzieć, co stanie się za chwilę, a nawet, jeśli nam się wydaje, że wiemy, co będzie to autorka nas wyprowadzi z błędu ukazując coś, czego się nie spodziewaliśmy. • Oczywiście, aby być obiektywną w miarę możliwości trzeba wspomnieć, że mimo całej swojej rewelacyjności są też pewne minusy. Sebastian stał się postacią odrobinę zbyt pewną siebie. Cały czas śmiał się złowieszczo nawet, kiedy było to zbędne albo nie na miejscu. Główni bohaterowie momentami zbyt bardzo rozczulali się. Jest to zrozumiałe, ponieważ byli w sytuacji, z której nie wiedzieli czy wyjdą cali, jednakże wszystko powinno być z umiarem. • Wszędzie mowa o tym, że jest to już ostatnia część tej cudownej serii, jednak autorka pozostawiła tyle możliwości, które mogą zostać rozwinięte. Wiele konfliktów, które nie pozostaną zapomniane. Wielu nowych bohaterów, których historia się nie zakończyła. Już w marcu przyszłego roku autorka postanowiła wydać nową serie „The Dark Artifices”. Wydaje mi się, że jeśli autorka nie wykorzysta tych możliwości w nowej serii to może powstanie jeszcze jedna, kolejna część… któż to wie. Pozostaje mieć tylko nadzieje, że Cassandra nie porzuci tak szybko Jace’a i Clary. • Podsumowując polecam wam gorąco sięgnąć po tą serię, aby wyrobić sobie samemu zdanie na jej temat. Na pewno się nie zawiedziecie.

Przyszła najwyższa pora, aby coś powiedzieć o książce, która zapoczątkowała cykl „Nocna Łowczyni”. Strasznie długo zbierałam się do tej recenzji, ponieważ nie wiedziałam (i nadal nie wiem do końca) jak ubrać w słowa to wszystko, co chciałabym przekazać. Zakochałam się w niej. W bohaterach, których pokochałam od samego początku. W fabule, która zaskakiwała i ciągle trzymała mnie w napięciu. W świecie, który był dla mnie znany i nieznany. Już teraz mogę wam powiedzieć, że jest to moja ulubiona seria. Ba! Jeśli miałaby stworzyć swój prywatny ranking – zdeklasuje wszystkich! Ale wszystko w swoim czasie… • Ktoś, kto piszę ta dobre książki wart jest tego, aby wspomnieć o nim parę słów na początek. Jeaniene Frost amerykańska autorka powieści fantasy, znana ze współpracy z The New York Times oraz z wydawnictwem USA Today. Autorka światowej sławy powieści zamieszkuje Florydę wraz z mężem Matthew, który „dawno temu zaakceptował, że klnie jak marynarz, rzadko gotuje i zawsze śpi w weekendy”. Autorka bez wątpienia może pochwalić się pochwalić sukcesem, jaki osiągnęła. Mowa tutaj o tym, że prawa do jej powieści sprzedano aż w dziewiętnastu krajach! • • Pani Frost wpadła na pomysł napisania serii po śnie o kłótni pary. „W moim śnie, widziałem mężczyznę i kobietę - argumentowała. Jakoś wiedziałam, że kobieta była pół wampirem, mężczyzna był w pełni wampirem, a oni kłócili się, bo był zły, że ona go opuściła”. Tak oto powstała Nocna Łowczyni. • Książka opowiada losy niezwykłej, młodej Catherine, która z niewiadomych powodów od dziecka była inna. Życie nie szczędziło jej przykrości. Dorastając z czasem odkrywa, kim tak naprawdę jest. Urodziła się pół wampirzycą. Powiecie, że to niemożliwe, a jednak okazuje się, że jest możliwe! Poczęta w niesamowity sposób. Pierwszy taki przypadek od sześciuset lat! Jednak dziewczyna, aby nawiązać więź z matką, która potępia ją za jej urodzenie i to, kim jest, zaczyna zabijać wampiry w pobliskich barach. Tam właśnie pewnego feralnego razu próbując zabić wampira - zostaje pojmana. Jej oprawcą jest wampir, który nie jest do końca zwyczajny. Zajmuje się powołaniem na wampiry. Jeden z najlepszych najemników mrocznego świata. Ta niesamowita para zawiera umowę, która zaprowadzi ich do innego świata pełnego niebezpieczeństw, gdzie nie ma rzeczy niemożliwych, a nic nie wydaje się takie jak sądzimy. Wszystko może się wydarzyć. • Zaskakująca historia urzeknie was od razu. Naprawdę trudno oderwać się od czytania. Trzyma w napięciu, jest pełna niesamowitej, intrygującej akcji. Czyta się przyjemnie i szybko. Stanowczo za szybko! Autorka pisze ciekawym, ale prostym językiem, trafiającym do każdego. Tak naprawdę nie można zarzucić jej żadnych błędów. • • Bohaterowie również są warci wspomnienia odrobinę bardziej. Nasza nocna łowczyni jest postacią wspaniale wykreowaną przez autorkę. Na mojej drodze książkowej była ona pierwszą kobietą, która nie pozwoliła, aby los kierował za nią. O nie! Ona wzięła go we własne ręce. Walczyła o siebie i o to, co kocha. Nie poddawała się, a nie użalała nad sobą. Byłą silną kobietą, która owszem posiadała swoje słabości, ale nie poddawała im się. Ogromnie podziwiam tak hart ducha. Niestety w świecie literatury panuje od pewnego czasu model kobiety słabej, która z trudem panuje nad swoim życiem, przez większość czasu po prostu poddaje się losowi. Dlatego podziwiam autorkę za stworzenie tak dobrej postaci. Jednak moją ulubioną postacią jest nie Cat, a mężczyzna intrygujący, o magnetycznej sile przyciągania. Mężczyzna posiadający zasady, za które gotów jest zginąć. Tym właśnie człowiekiem jest Bones. Wampir, który posiada wszystko to, co trzeba. Mimo, że jest on wampirem to nie jest przedstawiony w ten nad naturalny sposób. Skoro jestem istotą nadprzyrodzoną to na pewno nie mam w sobie nic ludzkiego. Wręcz przeciwnie! Autorka w fantastyczny sposób połączyła cechy ludzkie z cechami nadp­rzyr­odzo­nymi­. Czytając tą książkę nie mamy takiego poczucia, że przenieśliśmy się do świata, który jest całkowicie zmyślony. Tutaj mamy świat wyobraźni połączony z życiem, z realnymi marzeniami. Granice między fikcją, a światem rzeczywistym zacierają się. • Na sam koniec chcę jeszcze mam dla was małą informację. Seria jak do tej pory zawiera siedem książek, jednakże Nocna Łowczyni zapoczątkowała również dwie inne serie pod tytułem „Nocny Książę” oraz „Świat Nocnych Łowców, których wydarzenia odbywają się równolegle do późniejszych części Łowczyni. • Podsumowując: Jeśli poszukujesz czegoś, co na długo zostanie w Twojej pamięci to sięgnij po tą serie. Na długo pozostanie z Tobą. •

Długo wyczekiwany, trzeci, a zarazem ostatni tom „Diabelskiego erotyku”, słynnej trylogii nieznanego autora. Czy utrzyma poziom, który osiągnęli jej poprzednicy? A może wniesie się na wyżyny? Jak zakończą się losy naszych poprzedników? Dobrze? Źle? Przekonajmy się! • Autor (a może autorka?) w „Piekle Gabriela” opowiadał nam losy bohaterów zakochujących się w sobie, kiedy Gabriel był profesorem, a Julianna jego studentką. Jako dwójka zakochanych po uszy w sobie młodych ludzi przeszli ciężką i długą drogę w „Ekstazie Gabriela”, aby w końcu mogli ułożyć swoje życie. Tak oto dotarliśmy do „Pokuty Gabriela”. Książki opowiadającej losy Gabriela i Julianny będących już małżeństwem. • • Przedstawia nam ona naszych bohaterów, jako ludzi dojrzewających. Razem i osobno. Ludzi pełnych wiary w siebie nawzajem i jeszcze większego zaufania. Mają wszystko, czego tylko można pragnąć od życia. Jak sami widzicie początek książki może wydawać się niezwykle sielankowy. Czasem można wręcz powiedzieć, że aż przesłodzony. Nic nie jest jej w stanie zakłócić. Więc czego można chcieć więcej? Okazuje się, że można chcieć czegoś więcej. Z czasem Gabriel zaczyna pragnąć, aby przestało być ich tylko dwoje. Pragnie dziecka. Potomka, na którego Julianna nie jest gotowa. Czy to podzieli naszych bohaterów? • Pokuta Gabriela jest wciągająca, intrygująca oraz zaskakująca. Urzeknie was jej bogaty język oraz narracja wieloosobowa. Oprócz wspaniałego romansu możecie się również spodziewać pełnych miłości scen erotycznych. Jedyne, co mogę zarzucić tej książce jest to, że autor za bardzo skupił się na głównych bohaterach i zaniedbał odrobinę wątki poboczne. Jednak przy całej wspaniałości książki bez wątpienia można powiedzieć, że jest to niewielka strata. • Na koniec chciałabym dodać, że mimo tego, iż jest to koniec trylogii o naszych zakochanych, autor ciągle postanowił się nam nie ujawnić. Wielu czytelników z tego powodu ubolewa. Kimkolwiek jest nasz autor trzeba mu przyznać, że wykonał kawał świetnej roboty. • Podsumowując książka zdecydowania wzbiła się na wyżyny. Autor zawarł w niej najważniejsze przesłania związków. Wiarę oraz miłość. Czytając, bierzcie z niej przykład. Bez dwóch zdań warto.