Strona domowa użytkownika
Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
Najnowsze recenzje
-
Książka „W pustyni i w puszczy” została napisana przez Henryka Sienkiewicza. Opowiada historię dwójki dzieci – Stasia Tarkowskiego i Nel Rawlison – którzy zostają porwani w Afryce przez ludzi związanych z konfliktami w tym regionie. Muszą przeżyć wiele niebezpieczeństw, żeby wrócić do swoich rodzin. • Staś jest odważny, pomysłowy i zawsze stara się chronić Nel, a Nel jest dzielna i wspiera Stasia, choć czasami boi się trudnych sytuacji. Razem przeżywają przygody w pustyni i dżungli, pokonując niebezpieczeństwa i pomagając sobie nawzajem. • Podczas swojej podróży spotykają różne osoby i zwierzęta, które pomagają im lub czasami sprawiają kłopoty. Staś i Nel muszą podejmować trudne decyzje, korzystać z rozumu i współpracować ze sobą, żeby przetrwać w trudnych warunkach Afryki. • Po drodze dzieci uczą się radzić sobie w różnych sytuacjach i poznają nowe miejsca oraz zwyczaje ludzi, których spotykają. Dzięki temu ich przygody są jeszcze ciekawsze. • Najbardziej podobał mi się moment, kiedy Staś i Nel musieli przeprawić się przez niebezpieczną rzekę pełną krokodyli. Było bardzo ciekawie i pokazuje, jak odważni potrafią być bohaterowie. • Książka jest interesująca – są przygody, niebezpieczeństwa i trudne sytuacje, ale wszystko jest przedstawione w sposób prosty i zrozumiały. • Uważam, że „W pustyni i w puszczy” to ciekawa książka. Łatwo ją czyta się i dobrze się bawi podczas poznawania przygód Stasia i Nel.
-
Książkę „Bracia Lwie Serce” napisała Astrid Lindgren. To opowieść o dwóch braciach — Jonatanie i Karolu, którzy po śmierci trafiają do fantastycznej krainy Nangijali, gdzie przeżywają wiele przygód. Nangijala to miejsce pełne niebezpieczeństw, ale też przyjaźni i walki o wolność. • Bohaterami są Jonatan, starszy brat, który jest odważny i gotów chronić swojego młodszego brata w każdej sytuacji, oraz Karol (Sucharek), który na początku boi się wielu rzeczy, ale z czasem staje się odważniejszy. Razem walczą z tyranem Tengilem i smokiem Katlą, żeby pomóc mieszkańcom Doliny Dzikich Róż. • Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. Przygody braci były pełne napięcia i akcji. Było tam dużo momentów, kiedy musieli podejmować trudne decyzje i stawiać czoła niebezpieczeństwu, co sprawiało, że historia była ciekawa i emocjonująca. • Podobały mi się przygody braci i to, jak odważnie stawiali czoła niebezpieczeństwom. Ciekawie było obserwować, jak Karol powoli stawał się odważny i jak Jonatan zawsze go wspierał. • Książka jest prawie najlepsza ze wszystkich lektur szkolnych. Było tam wiele dramatycznych sytuacji i momentów, które były ciekawe. • Uważam, że „Bracia Lwie Serce” to bardzo ciekawa książka. Jest pełna przygód i emocji, łatwo ją czyta się.
-
Książka „Chłopcy z Placu Broni” została napisana przez Ferenca Molnára. Opowiada o grupie chłopców z Budapesztu, którzy bardzo kochali swój plac i traktowali go jak najważniejsze miejsce na świecie. To tam spotykali się, bawili i planowali różne rzeczy. • Głównym bohaterem jest Nemeczek – najmniejszy i najsłabszy z chłopców, ale też najodważniejszy. Bardzo mi się spodobało, że mimo tego, że inni czasem go nie doceniali, on zawsze chciał być wierny swojej drużynie i robił wszystko, żeby pomóc kolegom. • W książce jest dużo ciekawych momentów. Są tam konflikty między grupami chłopców, bitwy o plac i różne trudne sytuacje, które pokazują, jak ważna jest odwaga, przyjaźń i lojalność. Historia wciąga i chce się wiedzieć, co będzie dalej z bohaterami. • Najbardziej poruszyło mnie to, jak bardzo chłopcy walczyli o swoje miejsce i jak poważnie traktowali swoją małą „ojczyznę”. Widać, że dla nich to nie była tylko zabawa, ale coś naprawdę ważnego. Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. • Uważam, że „Chłopcy z Placu Broni” to bardzo ciekawa i poruszająca książka. Ta książka jest prawie najwięcej wzruszająca ze wszystkich lektur szkolnych.
-
Książka „Balladyna” została napisana przez Juliusza Słowackiego. Opowiada o dwóch siostrach: Balladynie i Alinie. Obie chciały poślubić księcia Kirkora, ale Balladyna była zła i chciała wygrać za wszelką cenę. • Balladyna robiła złe rzeczy, żeby zdobyć władzę i pieniądze. Myślała, że wszystko jej wolno, ale w końcu jej czyny prowadzą do kary. To pokazuje, że źli ludzie sami sobie szkodzą, a dobro i uczciwość są ważne. • Najbardziej zainteresowały mnie wydarzenia w książce i to, jak Balladyna podejmowała różne decyzje. Było dużo akcji i dramatycznych momentów, które sprawiały, że książka była ciekawa i trzymała w napięciu. • Dużo mi się podobało, jak w książce pokazane są różne przygody i trudne sytuacje. Było tam wiele zwrotów akcji i nieprzewidzianych wydarzeń, przez co cały czas chciało się sprawdzać, co się stanie z Balladyną. • Uważam, że „Balladyna” to ciekawa książka. Jest trochę smutna i dramatyczna, ale dobrze się ją czyta. Daję jej ocenę 9/10.
-
„Latarnik” to lektura napisana przez Henryka Sienkiewicza. Opowiada o Polaku, Skawińskim, który przez wiele lat wędrował po świecie i szukał miejsca, gdzie mógłby spokojnie żyć. Pracował w różnych krajach, przeżył dużo trudnych sytuacji i był już bardzo zmęczony ciągłym szukaniem. • Kiedy otrzymał pracę latarnika w Aspinwall, bardzo się ucieszył. To była spokojna i prosta praca, a właśnie tego potrzebował. Codziennie pilnował latarni, chodził wokół domu i cieszył się, że wreszcie ma ciszę i porządek w życiu. Można było zobaczyć, że w tym miejscu czuł się naprawdę dobrze. • Pewnego dnia dostał paczkę z polskimi książkami. Od dawna nie miał kontaktu z językiem polskim, więc bardzo go to poruszyło. Najbardziej wzruszył się, gdy zaczął czytać „Pana Tadeusza”. Czytał tak mocno przejęty, że zapomniał o wszystkim dookoła. Ten moment pokazał, jak bardzo tęsknił za ojczyzną. • Przez to, że czytał, nie zapalił latarni. Efekt był taki, że statek się rozbił, a Skawiński stracił pracę. To było smutne, bo widać, że nie zrobił tego specjalnie. Po prostu emocje go całkiem pochłonęły. • Uważam, że „Latarnik” to ciekawa lektura, która pokazuje, jak silna może być tęsknota za krajem. Historia jest prosta, ale wzruszająca i łatwo ją zrozumieć.