Zgubieni

Latem 1914 roku popłynęliśmy z moim świeżo poślubionym mężem Henrym w podróż poślubną. Olśniewający pokład Cesarzowej Aleksandry stanowił zapowiedź czekającego na drugim brzegu domu. Nie przypuszczałam, iż ważniejsze od obiecanego luksusu, okaże się ekskluzywne miejsce w szalupie ratunkowej... To pan Hoffman wypowiedział na głos zdanie, które wszystkim kołatało się w głowie: łódź była przeciążona i potrzebni byli ochotnicy, w przeciwnym wypadku musielibyśmy ciągnąć losy. Patrzyliśmy przerażeni na siebie. Odkryłam, jak łatwo byłoby, niby to próbując uspokoić Marię, wypchnąć ją z łodzi.