Temat książki określa jej tytuł: „Autentyczność Bożego Grobu w Jerozolimie. Badania historiograficzne, archeologiczno-architektoniczne i udokumentowane w zabytkach (I-X w.)”, czyli pozycja ta omawia Golgotę i grób Jezusa, jak wyglądały w chwili ukrzyżowania i pochówki aż po zburzenie przez Al-Hakima. Praca zawiera siedem rozdziałów: pierwszy analizuje źródła (Stary i Nowy Testament, literaturę międzytestamentalną, źródła pogańskie, żydowskie, a także muzułmańskie) dotyczące ukrzyżowania i pochówku w ogóle, a Jezusa w szczególności. Drugi rozdział zajmuje się sprawą topografii miejsca ukrzyżowania i pochówku Chrystusa, bada nazwę i pochodzenie toponimu aż po szeroko dyskutowaną kwestię przebiegu ówczesnych murów Jerozolimy, poza którymi nastąpiła śmierć i pogrzeb Pana. Trzeci rozdział omawia żydowskie tradycje związane ze świątynią (jako miejsca stworzenia Adama, ofiary Izaaka i Melchizedeka), które chrześcijanie przenieśli na miejsce śmierci Jezusa, oraz ich znaczenie teologiczne. Rozdział czwarty jest najbardziej sporny i najdłuższy. Rozpatruje się w nim budowle wzniesione w tym miejscu, kult, jaki się tam rozwijał w podanym okresie, począwszy od budowli przed- i pokonstantyńskich (325), przez odbudowę Modesta po najeździe perskim (614), aż po Al-Hakima (1009), zestawiając ze sobą źródła pisane i wyniki prac archeologicznych w tym miejscu. W rozdziale piątym jest mowa o krzyżu (kult, symbolika, odnalezienie Drzewa, obchody liturgiczne ku jego czci). Rozdział szósty poświęcony jest pielgrzymkom do naszego sanktuarium od czasów biblijnych aż do pełnego rozwoju ruchu pielgrzymkowego (do wieku X) wraz ze świadectwami pisanymi pomagającymi odtworzyć sanktuarium. W ostatnim rozdziale ukazane są różne przedstawienia Bożego Grobu znalezione w eulogiach, na sarkofagach, relikwiarzach, mozaikach ściennych i podłogowych, na różnych miniaturach ewangeliarzy, lekcjonarzy lub iluminowanych rękopisów i wreszcie przez różne budynki odtwarzające Boży Grób z Jerozolimy.
