Tego dnia Basia budzi się w doskonałym humorze. Nie może się doczekać obiecanej przez panią Martę wycieczki do parku. Basia nie ma w przedszkolu swojej przyjaciółki, choć lubi większość dzieci z przedszkola, czasem bawi się z Zuzią, czasem zaś z Kubą, to jednak żadne z nich nie spędza z nią czasu bez ograniczeń. Dlatego tak bardzo lubi wycieczki do parku, gdzie jest ogromny plac zabaw, na którym wszyscy bawią się wspólnie. Niestety, okazuje się, że z planowanego wyjścia do parku nic nie będzie. Plany Basi (i pani Marty) zdołał pokrzyżować deszcz. Dobry humor Basi ulatnia się, a sytuację pogorszają również rajstopy, które nijak nie chcą się dać założyć. Dziewczynka decyduje się iść do przedszkola w starych, powyciąganych dresach. Basia dociera do przedszkola spóźniona, Zuzia wyśmiewa jej strój, a na domiar złego pani Marta podczas zajęć plastycznych sadza Basię do jednego stołu z Anielką. Anielka zachowuje się inaczej, niż inne dzieci w przedszkolu: rozmawia sama ze sobą, nuci pod nosem, a czasem śpiewa na głos, no i lubi szpinak! Niektóre dzieci ją wyśmiewają lub jej dokuczają, inne zdają się jej nie zauważać. Basia nie jest zbyt zadowolona z przydzielonego jej towarzystwa. Okazuje się jednak, że Anielka pomaga Basi z zadaniem plastycznym, z którym ta nie potrafiła sobie poradzić. Podczas obiadu, na który podano dzieciom szpinak, bardzo chętnie zjada porcję przeznaczoną dla Basi. A po obiedzie, gdy przestało padać, i dzieci wyszły na podwórko, Anielka wraz z Basią skaczą do kałuży, a później doskonalą się w kuchni błotnej. Tego dnia Basia wcale nie chce wracać do domu… /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.
