Uwarunkowania rozwoju motorycznego dzieci wiejskich w świetle wybranych czynników środowiskowych

Ruch, który jako atrybut życia, warunkuje ciągłe dostosowanie się organizmu do zmian środowiska naturalnego, decydował nie tylko o przetrwaniu pojedynczego człowieka, ale także gatunku ludzkiego. Wzrastający poziom rozwoju cywilizacyjnego w znacznym stopniu ograniczył aktywność ruchową człowieka […]. Zachowania ruchowe człowieka są w dużej mierze odzwierciedleniem jego możliwości dostosowania się do otoczenia, jednak zmniejszeniu uległy wymagania ze strony środowiska (Słowińska 2000). […] Do najważniejszych czynników różniących aktywność ruchową populacji polskiej zalicza się: płeć, wiek, miejsce zamieszkania i wykształcenie. […] Wyniki przeprowadzonych badań potwierdzają duże znaczenie dla przebiegu i tempa wzrastania dzieci i młodzieży czynników społeczno-ekonomicznych. Odpowiedzialne są one zarówno za różnice międzyśrodowiskowe – miasto-wieś – jak i wewnątrz tych środowisk (Bielicki i wsp. 1997). […] Dzieci wiejskie prezentują niższy poziom rozwoju morfologicznego i dojrzałości płciowej niż ich rówieśnicy z miast, a dystans wieś – miasto ulega zwiększeniu, gdy brana jest do porównań populacja wielkomiejska. Z przedstawionych rozważań na temat poziomu i struktury sprawności w środowisku wiejskim, miejskim, uprzemysłowionym i innych nasuwa się wniosek, że każda populacja w swoisty sposób dostosowuje się do określonych potrzeb życia w konkretnych warunkach środowiska. Te specyficzne właściwości i umiejętności pozwalają w tym środowisku istnieć i być skutecznym, czyli i sprawnym. […] fragm. wstępu