Gra w klasy

"Gra w klasy" to jedna z najważniejszych i najdziwniejszych książek w historii literatury. Powieść, którą można czytać na klika sposobów: skacząc po rozdziałach (jak w tytułowej grze), czytać po kolei wszystkie akapity. Albo kartkować według klucza zaproponowanego przez autora. Historia związku dwojga młodych ludzi, Magi i Oliveiry, włóczących się po paryskich kafejkach, bulwarach i podwórzach jest punktem wyjścia do rozważań o literaturze, sztuce, filozofii i naturze świata. Pogmatwana narracja z plątaniną wątków, zdarzeń i tropów bez logicznego zakończenia i wyjaśnienia sugeruje, że istnieje drugie dno powieści, którgo odnalezienie zależy od woli i inicjatywy czytelnika. " Gra w klasy" opiera się odbiorcy i przez swoją wieloznaczność oraz niedopowiedzenie nigdy nie da się przeczytać do końca. Być może ta poetyka "dzieła otwartego" sprawiła, że wydana w 1963 r. powieść zrobiła zadziwiającą karierę i przyczyniła się do wybuchu światowego boomu na literaturę iberoamerykańską? Polskie wydanie "Gry w klasy" (1968) w świetnym przekładzie Zofii Chądzyńskiej błyskawicznie zniknęło z księgarń i wywołało modę na literaturę Ameryki Łacińskiej. Kolejne tomy słynnej iberoamerykańskiej serii Wydawnictwa Literackiego kupowało się spod lady.