Poemat Dantego Alighieri „Boska komedia” powstawał w latach 1308–1321. Jako arcydzieło literatury włoskiej należy do klasyki światowej i wywarł ogromny wpływ na całą kulturę europejską.
„Boska komedia” jest tryptykiem. Składa się z trzech ksiąg zatytułowanych: „Piekło”, „Czyściec” i „Raj”. Każdą z części poematu tworzą 33 pieśni, co – wraz z pieśnią wstępną – daje 100 utworów. Każdy z nich pisany jest strofą trzywersową – tercyną. Liczba 3, kluczowa dla budowy utworu, jest symbolem Trójcy Świętej, a liczba 100 – symbolizuje doskonałość.
Tematem utworu jest wędrówka alter ego autora po zaświatach. Podróż trwa trzy dni i trzy noce, począwszy od Wielkiego Piątku do Wielkanocy 1300 r. Po zaświatach oprowadzają poetę inne osoby: Wergiliusz (symbol rozumu), święty Bernard z Clairvaux i ukochana Dantego, zmarła Beatrycze (alegoria miłości). Wizja świata pozagrobowego jest tu jednocześnie krytyką świata doczesnego.
