Poezje wybrane
Autor:
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz, Poezje wybrane Wstęp i opracowanie Zdzisław Łapiński Poezji Czesława Miłosza nie da się opowiedzieć, ująć w ramy konspektu, zamknąć w kilkuzdaniowej formule. Trzeba ją czytać ciągle od nowa, w różnorodnych kontekstach i z różnych punktów widzenia. Tylko wtedy odsłoni swój rzeczywisty kształt: wielowymiarowość artystycznej formy, bogactwo znaczeń, ale też prostotę poetyckiej frazy. Pobudzi zmysły, zaprosi do intelektualnej rozmowy, skłoni do intertekstualnych poszukiwań. Z jednej strony każe zatrzymać się nad szczegółem, z drugiej podejmie wielkie tematy, takie jak miłość, zło, kondycja ludzka, moralność, religia czy historia. Rzuci wreszcie światło na dramatyczne, spełnione i niespełnione zarazem, pełne nieoczywistych wyborów życie poety. Osiągnąwszy artystyczną dojrzałość, Miłosz pragnął na ogół mówić zrozumiale. Wielokrotnie wracał do tego postulatu, polemizując ze zwalczanymi przez siebie prądami intelektualnymi i kierunkami literackimi. Jednocześnie nigdy nie przestał sięgać w poezji po najbardziej przepastne problemy i idee. Ze Wstępu Zdzisława Łapińskiego Czesław Miłosz (1911–2004) – polski poeta, prozaik, tłumacz, eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1980 roku. Urodził się w Szetejniach na Litwie, studiował na uniwersytecie w Wilnie. Współzałożyciel wileńskiego pisma „Żagary” i członek ukształtowanej wokół niego grupy poetyckiej. Jego pierwszą książką był Poemat o czasie zastygłym (1931). Pod koniec lat 30. zamieszkał w Warszawie i podjął pracę w Polskim Radiu. W 1945 roku opublikował tom Ocalenie, uznawany za jeden z najważniejszych w dwudziestowiecznej poezji polskiej, zawierający takie utwory jak Campo di Fiori, Biedny chrześcijanin patrzy na getto czy Piosenka o końcu świata. Po wojnie w dyplomacji komunistycznego rządu Polski. W 1951 roku wystąpił o azyl polityczny we Francji. Związał się wtedy z paryską „Kulturą”, gdzie ukazywały się jego kolejne książki, m.in. tom esejów Zniewolony umysł (1953) oraz powieści Dolina Issy (1955) i Zdobycie władzy (1955). Od 1960 roku w Stanach Zjednoczonych. Wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz na Harvardzie. Laureat wielu prestiżowych nagród w Polsce i na świecie, jego utwory zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków. Zmarł w 2004 roku w Krakowie. Jego ciało złożono w Krypcie Zasłużonych na Skałce. Zdzisław Łapiński (1930) – profesor, historyk i teoretyk literatury. Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Członek Towarzystwa Kursów Naukowych i Komitetu Nauk o Literaturze PAN. Znawca twórczości Norwida, Gombrowicza i Miłosza. Opublikował wiele książek, m.in. Norwid (1971), Między polityką a metafizyką (o poezji Czesława Miłosza) (1980), Ja, Ferdydurke. Gombrowicza świat interakcji (1985), Jak współżyć z socrealizmem. Szkice nie na temat (1988). '
poezja
Kategorie
Dostępność
Osoby
Brzechwa Jan
(510)
Konopnicka Maria
(818)
Mickiewicz Adam
(861)
Słowacki Juliusz
(601)
Tuwim Julian
(555)
Zwiń
Barańczak Stanisław
(288)
Chotomska Wanda
(349)
Fredro Aleksander
(313)
Gałczyński Konstanty Ildefons
(274)
Kasprowicz Jan
(285)
Kochanowski Jan
(309)
Kozioł Paweł
(380)
Kozłowska Urszula
(443)
Krasicki Ignacy
(382)
Miłosz Czesław
(282)
Norwid Cyprian Kamil
(281)
Sekuła Aleksandra
(399)
Staff Leopold
(270)
Szal Marek
(277)
Twardowski Jan
(362)
Wydawcy
Czytelnik
(1619)
Fundacja Nowoczesna Polska
(1318)
Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza
(1092)
Państwowy Instytut Wydawniczy
(2524)
Wydawnictwo Literackie
(1136)
Zwiń
Biuro Literackie
(425)
ebookpoint BIBLIO
(719)
Grupa Wydawnicza Foksal
(839)
IBUK Libra
(623)
Księgarnia Wydawnictwo Skrzat Stanisław Porębski
(436)
Legimi
(959)
NASBI
(563)
Nasza Księgarnia
(517)
Państ. Instytut Wydawniczy
(586)
Wilga
(475)
Wilga - Grupa Wydawnicza Foksal
(555)
Wydawnictwo Aksjomat
(448)
Wydawnictwo Wilga
(505)
Wydawnictwo Zielona Sowa
(760)
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
(949)