Iliada jest najstarszym utworem literatury greckiej i europejskiej i należy do ścisłego kanonu literatury światowej. Utwór powstał najprawdopodobniej w VIII wieku przed naszą erą i stał się wzorem dla gatunku eposu heroicznego w literaturach europejskich. Iliada napisana została wierszem, a jej konstrukcja charakteryzuje się złożoną wielowątkową fabułą, składającą się z kunsztownie przeplatających się epizodów. Tematem utworu jest z jednej strony wojna trojańska, a z drugiej dziewięć gniewów Achillesa, uosabiającego ideał rycerza i bohatera archaicznej cywilizacji w starożytnej Grecji. Poszczególne wątki wojny trojańskiej: przybycie Greków pod Troję, dzieje konfliktu, opis scen batalistycznych i pokojowych, wreszcie narodziny życia politycznego w obozie Greków, splatają się z historią Achillesa. Ten gniewny wódz Myrmidonów wydaje się być niezastąpionym wojownikiem wyrastającym do roli króla wszystkich królów greckich, a jednak nie potrafi pokonać Priama i podbić Troi. Jego śmierć mówi o upadku pierwszego ideału ludzkiego życia opartego na miłości i gniewnej walce o sprawiedliwość. Tryumfuje nie szlachetny rycerz a Ulisses – nowy typ bohatera, uosobienie sprytu i podstępności. Iliada jest, obok Biblii, utworem, który zainspirował i nadal inspiruje największą liczbę badaczy literatury, filologów, filozofów, historyków, a także artystów tworzących dzieła sztuki w malarstwie, muzyce, literaturze czy kinematografii.