1959 rok. Pora roku: zima. Miejsce akcji: Jerozolima. Młody student Samuel Asz porzuca ustabilizowane życie i studia na Uniwersytecie Hebrajskim, a jego dotychczasowa kobieta, postanawia go porzucić i wydać się za mąż swojemu poprzedniemu absztyfikantowi. Na domiar złego firma ojca Szmuela przeżywa ciężkie chwile i rodzice są zmuszeni do zaprzestania finansowania syna. Asz najmuje się jako pomoc w domu, którego mieszkańcy – starszy pan, Gerszom Wald i dojrzała kobieta, Atalia Abrabanel – dostatecznie mocno przywiązani są do swojej samotności. Szmuel z wolna odnajduje się w codzienności schorowanego, starszego mężczyzny, z którym zaczyna prowadzić zaciekłe dysputy na tematy polityczne i religijne. Z kolei Atalia coraz bardziej nęci i pociąga młodzieńca ku sobie, odkrywając kolejne karty swego tajemniczego, wdowiego żywota. Oz pisze o potrzebie znalezienia sensu, bez którego wszelkie stawiane przez nas konstrukcje i podpórki, legną w gruzach. O tajemnicach egzystencji i jej krętych ścieżkach – zakrętach, które wyrzucają nas z obranych wcześniej duktów. Powieść Oza to również hołd oddany kobiecej zmysłowości i wiara w ideały i marzenia, które prędzej czy później gdzieś porzucamy. Książka o formowaniu i kształtowaniu własnej osobowości, o wchodzeniu w dorosłość i próbie zrozumienia i zaakceptowania życia takiego, jakie jest.