Odważna powieść o poszukiwaniu szczęścia i wielkiej nieprzewidywalności życia.
Teresa ma dość dusznego Miasteczka, życia w ciasnym mieszkaniu, matki z jej ciągłymi pretensjami i drobnomieszczańskimi przyzwyczajeniami, podstarzałego ojca chowającego się przed problemami w komórce z motorowerem, wreszcie wiecznie kłócących się młodszych sióstr. Chce zostawić wszystko, nawet wspomnienia, i uciec do Miasta, zabierając ze sobą jedynie nocny stolik, należący wcześniej do jej babki, dumnej arystokratki spod Wilna, i drobiazgi na szczęście – czerwone, pożyczone, znalezione... Wyjeżdża na studia.
Czy ideały i marzenia Teresy wytrzymają zderzenie z rzeczywistością? Ile trzeba wycierpieć, na jak dalekie iść kompromisy, ile razy upaść i skąd czerpać cierpliwość, odwagę i nadzieję, by się podnieść? I czy ten dawny, porzucony dobrowolnie przez Teresę świat rzeczywiście nie będzie jej już nigdy potrzebny?Gorzko to odważna powieść o poszukiwaniu szczęścia i wielkiej nieprzewidywalności życia. Głęboko ludzka, prawdziwa i gorzka.
Barbara Kosmowska (ur. 1958) – pisarka i literaturoznawca. Mieszka w Bytowie. Wielokrotna laureatka ogólnopolskich konkursów literackich na powieść dla młodzieżyi dorosłych. Wśród nagrodzonych tytułów są: Teren prywatny, Buba, Pozłacana rybka, Sezon na zielone kasztany.
Książki dla dorosłego czytelnika, Prowincja (2002), Gobelin (2002), W górę rzeki (2003), Niebieski autobus (2004) czy Hermańce (2008), cieszą się od lat niezmienną popularnością. W roku 2013 ukazała się nakładem W.A.B. doskonale przyjęta Ukrainka. Kosmowska publikuje także utwory dla dzieci i młodzieży, plasując się w czołówce pisarzy prozy dziecięco-młodzieżowej.
Pełna emocji i refleksji lektura o tym, że odejście od przyzwyczajenia bywa zbawienne i daje szansę na głębsze poznanie siebie i drugiego człowieka. Pojawił się cały system tajemnych znaków, sugerujących, że poza rzeczywistością, na którą Karol już dawno wyraził milczącą zgodę, istnieje inne życie. I codziennie utwierdzał się w przekonaniu, że ono jest wszędzie tam, gdzie nie ma Róży. fragment książki „Bardzo lubię twórczość Basi Kosmowskiej, bo jest mistrzynią i wielką znawczynią emocji”. Maria Seweryn Po trzydziestu latach związku Karol Polny w zimną sylwestrową noc opuszcza swoją żonę Różę, z domu Król. Niezauważany i niedoceniany przez towarzyszkę życia, zmęczony jej ciągłą frustracją i marchewką z groszkiem podejmuje decyzję o przeprowadzce do altany na ogródkach działkowych. Co zmusiło go do tak drastycznego kroku? Jak zareaguje Róża, bliscy, przyjaciele, znajomi? Mogłaby to być jeszcze jedna opowieść o piekle codzienności z samotnością w tle. Ale poczucie humoru autorki, jej dystans do opowiadanej historii i życzliwość dla bohaterów sprawiają, że otrzymujemy zapis przezabawnej, a jakże głęboko psychologicznej prawdy o nas samych.
