Utwory Juliana Tuwima i Jana Brzechwy dla dzieci znają wszyscy. Od kilku pokoleń bawią starszych i młodszych czytelników. Rodzice czytają dzieciom pełne humoru, żartobliwe utwory obu poetów. Zapewne nie ma w naszym kraju osoby, która nie zna Kaczki-Dziwaczki, Słonia Trąbalskiego, Pana Słowika, który niespiesznym krokiem zmierza na kolację, czy Stasia- zamęczającego innych mnóstwem pytań. Utwory obu poetów znają dziadkowie, rodzice, poznają je najmłodsi. Zmienia się świat, a wiersze (i nie tylko) Jana Brzechwy i Juliana Tuwima pozostają niezmiennie aktualne. Czy jednak ich odbiór jest cały czas taki sam? Czy dziś są tak samo, jak kiedyś interpretowane? Na ile zmienia się postrzeganie utworów obu poetów w płynnej, dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości XXI wieku? Na ile utwory Brzechwy i Tuwima inspirowały kiedyś nauczycielki i nauczycieli przedszkoli, na ile są źródłem inspiracji dla współczesnych pedagożek i pedagogów? Jak zmienił się sposób pracy z tekstem poetyckim obu poetów na przestrzeni lat? Te i inne pytania stawia autorka. Poszukuje na nie odpowiedzi zagłębiając się w biografie poetów, studiując ich utwory adresowane do najmłodszych i te, które z czasem uznano za odpowiednie na młodszych odbiorców, analizuje propozycje nauczycielek i nauczycieli wykorzystujące teksty obu poetów w pracy z dziećmi przedszkolnymi. Pokazuje sposoby upośredniania dzieciom tekstów obu poetów.