Trypolis, lata 60. XX wieku. Młodość niespokojnego Michele Balistreriego jest burzliwa jak ghibli, wiatr siekący wybrzeże tumanami pustynnego piasku. Młodzieńcze lata Mike’a naznaczają dwie okrutne śmierci, których przyczyny pozostają tajemnicą, dwie niemożliwe do pogodzenia miłości, udział w spisku przeciwko Kadafiemu i przymierze krwi, które naznaczy nie tylko ciała, ale i dusze czterech przyjaciół. Rzym, wrzesień 1982. Młody komisarz Balistreri nocami znieczula się seksem, pokerem i alkoholem, a za dnia bez przekonania prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Anity, południowoamerykańskiej studentki zamordowanej dzień po przyjeździe do włoskiej stolicy. Zaciągnięty dług wdzięczności każe mu też czuwać nad Claudią Teodori, dziewczyną stawiającą pierwsze kroki w show-businessie. Okazuje się jednak, że niewidzialna nić łączy współczesne zbrodnie z dawnymi. Idąc jej śladem, Michele Balistreri będzie zmuszony zanurzyć się w najmroczniejsze epizody swojej przeszłości, wrócić do czasów „piasku i krwi”, z którymi nigdy się do końca nie rozliczył. Na tej drodze miłość, przyjaźń i ideały zderzą się z poszukiwaniem bolesnej prawdy i niemożnością odróżnienia kto jest zdrajcą, a kto został zdradzony. Dopiero rozpaczliwy heroizm pewnej dziewczyny poprowadzi go za rękę do źródeł zła. Źródło: lubimyczytac.pl

„Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie” Do grupy republikańskich partyzantów działającej w górach na południu Hiszpanii, na terenie kontrolowanym przez faszystów, zostaje wysłany młody amerykański ochotnik. Robert Jordan ma za zadanie wysadzić strategiczny most w określonym czasie, aby ułatwić jednoczesny atak republikanów na miasto Segowia. W ciągu trzech dni spędzonych wysoko w górach Jordan mierzy się z niebezpieczeństwami wojny, ale też zawiązuje braterstwo broni z antyfaszystowskimi partyzantami. I tam spotyka Marię, młodą kobietę, która uciekła przed bojownikami generała Franco… W 1937 roku Ernest Hemingway udał się do Hiszpanii, aby relacjonować tamtejszą wojnę domową (1936–1939) dla North American Newspaper Alliance. Trzy lata później ukończył swoją największą powieść o lojalności i odwadze, miłości i porażce oraz tragicznej śmierci ideału. „Jeśli funkcją pisarza jest odsłanianie rzeczywistości” – napisał redaktor Maxwell Perkins do Hemingwaya po przeczytaniu rękopisu – „nikt nigdy nie wykonał tego tak całkowicie”. Komu bije dzwon to wyjątkowe dzieło: piękne, brutalne, poruszające i mądre. Uważa się, że jest to jedna z najlepszych i najważniejszych powieści wojennych wszech czasów.