Kolorowy szalik

• 

  Suwałki BP
  Kto choć raz miał tę wspaniałą okazję porozmawiać z panią Kosmowską, ten wie, że ma najszczerszy uśmiech i niesamowite poczucie humoru. O tej drugiej zalecie dowiaduje się też każdy, kto zna twórczość tej autorki.Książka „Kolorowy szalik” uwydatnia jeszcze inną cechę pisarki – wrażliwość. • „Kolorowy szalik” to dwa, niepowiązane ze sobą opowiadania. W pierwszym, do szkoły w małej wsi Dąbrówka, przybywa nowy chłopiec. Tomek jest cichy, często nieobecny w szkole, ciągle nosi kolorowy szalik, przez co zyskuje przezwisko Pieszczoch. Nowa klasa nie przyjmuje go zbyt serdecznie do swego grona, często go wyśmiewa i z niego żartuje. Jedynie Marysia, córka bibliotekarki, nawiązuje z nim nić porozumienia, która malutkimi kroczkami przeistacza się w przyjaźń. Niestety nie na długo… • To opowiadanie porusza naprawdę trudny temat, jakim jest śmierć, na dodatek śmierć przedwczesna. Autorka odważyła się uśmiercić swojego bohatera, by uzmysłowić młodym czytelnikom, że tak wygląda prawdziwy świat, i że czasem trzeba „się zatrzymać, aby poznać czym naprawdę jest ból, cierpienie, tęsknota”1. Tym zabiegiem chciała jednocześnie uświadomić to, że „kiedy ktoś ważny odchodzi, to nigdy do końca”2. • Drugie opowiadanie, zatytułowane jest „Dziwne spodnie”. Dla odmiany ta historia rozgrywa się w Warszawie. Do szkoły trafia nowy chłopak, Michał. Z racji tych swoich dziwnych, niemodnych spodni również nie zyskuje przychylności wśród nowych kolegów i koleżanek. Ale to właściwie nie on, a Emilka jest główną bohaterką. Dziewczyna od początku, kierując się przede wszystkim zazdrością o uwagę swojej przyjaciółki, nie akceptuje „Nowego”. Jej argumenty przeciwko Michałowi są oparte na stereotypowym myśleniu. • Bohaterowie tego opowiadania są w wieku, kiedy najbardziej liczy się zdanie rówieśników. Każde dziecko chce należeć do jakiejś grupy, być przez nią akceptowany i lubiany, bez względu na to jak wygląda, jaki status materialny prezentują jego rodzice itp. Dlatego tak bardzo ważne jest, by uczyć swoje dzieci tolerancji i otwartości na drugiego człowieka. Można to robić chociażby tak, by przeczytać swemu dziecku tę właśnie historię. • Na zakończenie dodam tylko, że po raz kolejny przekonuję się, że książka o dość skromnym formacie, może zawierać w sobie tak wiele walorów: literackich, edukacyjnych, estetycznych (tu również ukłon w stronę Emilii Dziubak za przepiękną, idealnie wpasowaną w klimat pierwszego opowiadania ilustrację). I ponownie dokonała tego Barbara Kosmowska. Chapeau bas! • 1 Gorzko, Barbara Kosmowska. • 2 Kolorowy szalik, Barbara Kosmowska. • Kamila Sośnicka

Brak wątków