Cynkowi chłopcy

• 

  hubertgrefkowicz
  Dawno nie czytałem tak dobrej książki, a właściwie jest to wywiad rzeka z żołnierzami którzy walczyli w Afganistanie z ich Matkami. • Wstrząsająca powieść zostająca w nas na długie dni polecam każdy powinien to przeczytać i zrozumie dzięki temu co się dzieje teraz na Ukrainie. Jak skończy się ta wojna ci ludzie nie będą już potrafili żyć normalnie będą realnym zagrożeniem dla nas. Powstanie mnóstwo bandytów i wszystko to zjedzie do Polski, będą z tego olbrzymie problemy.
• 

  obywatel_xyz
  Wzruszająca i jednocześnie poruszająca opowieść historii życia wielu młodych radzieckich żołnierzy z okresu ZSRR, służących w Afganistanie. To zbiór historii i dramatów tragicznie przerwanych istnień. "Cynkowi chłopcy" wracali, w większości przypadków, w cynkowych trumnach. Głębokie studium traumy, jaka pozostaje w człowieku, po przeżyciach wojennych - to w przypadku tych, co przeżyli. Ci co wrócili w cynkowych trumnach pozostawili po sobie niedokończone marzenia, pustkę, i rozpacz matek, opłakujących stracone dzieci.
• 

  BaskaB
  Wstrząsające opowieści uczestników wojny w Afganistanie oraz ich bliskich.
• 

  pyznarm
  Nie chcę już więcej pisać o wojnie" rozpoczyna "Cynkowych chłopców" Swietłana Aleksijewicz, dlatego oddaje głos świadkom radzieckiej interwencji, weteranom, którzy zabijali, bo chcieli przeżyć, pielęgniarkom, prostytutkom, ale przede wszystkim matkom i żonom, które nie witały powracających z wojny bohaterów, a okaleczone ludzkie wraki albo martwych, szczelnie zamkniętych w cynkowych trumnach mężów i synów, który pochowani zostali w wielkiej tajemnicy i pośpiechu. • Swietłana Aleksijewicz w "Cynkowych chłopcach" pisze o wojnie, o której wszyscy chcieliby zapomnieć, wymazać z pamięci i kart historii. O wojnie, która po latach została określona jako "błąd polityczny". W centrum jej zainteresowania nie są wydarzenia, zdobyte miasta, ale emocje, ból pojedynczego człowieka, bo właśnie los jednostki jest dla autorki najważniejszy. • Aleksijewicz z uwagą słucha opowieści ludzi, których wcześniej nikt nie chciał wysłuchać. Bez zbędnego upiększania, przekazuje historie pełne niew­yobr­ażal­nego­ bólu, historie o stracie, o wojnie, która w nich wciąż żyje. Opowieści drastyczne, pełne emocji, złości, przepełnione smutkiem, bez cienia nadziei na lepsze jutro, na zapomnienie. Ból, wojenna trauma i dramat, wypływa z każdej strony, przytłacza. Prawda o wojnie, nawet przekazana w najprostszych słowach jest trudna do zniesienia, dotyka do żywego. • "Cynkowi chłopcy" są reportażem o wojnie i jedną z najbardziej antywojennych książek jakie przyszło mi czytać. Kilkadziesiąt opowiedzianych historii, a każda z tych opowieści okrutnie boli, z każdą kolejną ten ból się zwiększa, przytłaczając ogromem cierpienia. • Reportaż Swietłany Aleksijewicz jest dowodem, że nie istnieje żadne usprawiedliwienie dla wojny, na zadawane cierpienie, na śmierć. Na wojnie nie ma bohaterów, nie ma zwycięzców, wojna przynosi tylko ofiary. Ofiary, które zazdroszczą martwym, którzy w przeciwieństwie do żywych nie odczuwają bólu i cierpienia. Człowiek ma prawo do życia w pokoju, człowiek ma prawo do niezabijania. • Marta Ciulis- Pyznar

Brak wątków