Brudne historie

• 

  Weronika_Ignaciuk
  Już od dawna zabieram się do napisania tej recenzji, ale jakoś nie mogłam się zebrać w sobie. “Brudne historie” to jedna z książek, które otrzymałam od pana K. S. Rutkowskiego. Pamiętając wrażenie, jakie zrobiły na mnie jego poprzednie dzieła, byłam bardzo podekscytowana tą lekturą. • “Brudne historie” to zbiór 17 opowiadań o zróżnicowanej treści. Tym co je łączy jest brutalna szczerość, brak zahamowań. Rutkowski bez ogródek pisze o ciemnej stronie życia, o sytuacjach, o których przeważnie się nie mówi, a już na pewno nie pisze. Autor nie owija niczego w bawełnę, krytykuje i ludzi i zjawiska występujące w społeczeństwie. • Bohaterami tych opowiadań są mężczyźni znajdujący się na różnym etapie życia. Nie są to tylko i wyłącznie typy spod ciemnej gwiazdy jakie można spotkać chodząc po szarych i ponurych blokowiskach. Bohaterami są mężczyźni żonaci i kawalerzy, przedsiębiorcy, kryminaliści i nastolatkowie. Są to osoby mocno stąpające po ziemi, które starają się na swój sposób przeżyć czas jaki im przyszło spędzić na ziemi. • K. S. Rutkowski używa prostych i zrozumiałych dla każdego słów. Chwilami miałam wrażenie, że język jest zbyt potoczny, jednak można to autorowi wybaczyć ze względu na to, że “Brudne historie” to jego debiut. Autor nie boi się używać wulgaryzmów. Pewnie niektórym czytelnikom one przeszkadzają, jednak według mnie idealnie podkreślają klimat opowiadań. • “Brudne historie” zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Czytając tę pozycję miałam wrażenie jakby ktoś pozwolił mi poznać tą ciemniejszą stronę życia, która mimo że przed częścią społeczeństwa jest ukryta, nadal istnieje i ma się całkiem dobrze. • • Nie wszystkie opowiadania spodobały mi się w równym stopniu, jednak większość z nich miała w sobie “to coś” co mnie zaintrygowało i zmuszało do myślenia i analizowania tekstu. Autor skłania czytelników do refleksji przy każdym opowiadaniu. Mimo że wszystkie są dobre, kilka z nich na pewno zapadnie mi w pamięci na dłużej. Należą do nich “Dlaczego nie lubię niebieskiego munduru”, “Requiem dla przyjaciela”, “Gnida” oraz “Nauczycielka”. • Dodatkowym atutem książki są przecudowne fotografie artystyczne autorstwa • Krzysztofa Sado Sadowskiego, które wzbogacają ten zbiór opowiadań. • Komu polecam tę pozycję? Na pewno dorosłym czytelnikom. Jest to idealna lektura dla osób lubiących nieszablonowe teksty, które swoją treścią szokują i zmuszają do innego spojrzenia na niektóre sprawy. “Brudne historie” pokazują czytelnikowi ciemną stronę życia i nakłaniają do przeanalizowania przedstawionych zachować oraz swojego punktu widzenia pewnych kwestii.

Brak wątków