Zwodniczy punkt

Pisarz É najinteligentniejszy współczesny twórca thrillerów; swoisty mix geniuszu Ludluma, erudycji Eco i talentu Cobena? Jego książki plasują się w czołówce bestsellerów; äZwodniczy punktö także, i to jest najdziwniejsze. Dan Brown rozszyfrowany! Tym razem Brown zaprasza do przeżycia mrożącej krew w żyłach przygody. Otwiera bramy wyobraźni i kusi by wraz z Rachel Sexton, agentką NRO i Michaelem Tollandem, naukowcem udać się na lodowiec i zweryfikować niezwykłe odkrycie. Znalezisku trudno odmówić autentyczności. Dowody są jednoznaczne i pewne. Czy to znaczy, że nauki nie można oszukać? Autor ma dar urzekania czytelnika i potrafi zainteresować. Jednak przede wszystkim zadziwia. Na kartach äZwodniczego...ö krzywa zaskoczenia radykalnie maleje w toku lektury. Fabuła staje się łatwa do przewidzenia i rozszyfrowania. Brown odkładając w czasie najważniejszy moment (ten, na który wszyscy czekają) wciąga odbiorcę w kolejne rozdziały tłumiąc rozczarowanie determinacją zabarwioną ciekawością, która zaspokaja się prostą dedukcją. Na dodatek słuszną. Przyczyna być może leży w zbytnim nastawieniu pisarza na potencjalny realizm i logikę. Efekt powstał zupełnie odwrotny. Bajka kryminalna stała się prawdziwą historią; ambiwalentnie nie przełożyło się to na wzrost atrakcyjności fabuły. Precz z codziennością! Nie zmienia to faktu, że trudno oderwać się od lektury (od poszukiwania ätego czegośö, co zapierało dech w äKodzie Leonarda da Vinciö (sic!)), lecz nie jest to zasługa fabuły powieści ale dobrze funkcjonującego mechanizmu literackiego. Krótkie rozdziały, częste zdania eliptyczne naładowane emocjami odwracając uwagę czytelnika od specyfiki samych wydarzeń i ich weryfikowania. Brown wykorzystuje sztuczną dynamikę fabuły, którą zapewniają lapidarne wypowiedzi, bombardowania ciekawostkami naukowymi i sinusoidalna zmiana tempa akcji. Ręce same składają się do oklasków. Szkoda tylko, że to właśnie tego typu, mówiąc bez ogródek socjotechniczne metody pomagają zdobyć miejsce na liście bestsellerów. äZwodniczy punktö uwypukla zjawisko brutalnej walki politycznej, rozkręconej spirali nieczystych zagrań podczas kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych. Liczy się wszakże wynik wyborczy. Wynik ten jest nie tylko istotny dla bohaterów, ale jak przekonuje ukryty narrator także dla całej ludzkości. Postacie są dynamiczne. Naprawdę nie łatwo stworzyć różnorodne osobowości, modele psychologicznych zachowań, nałogów i przyzwyczajeń. Brownowi się to udało. Każdy bohater otrzymuje swoją etykietkę i doskonale spełnia przypisaną mu rolę. Autor już nie kreuje wydarzeń i postaci É to one konstruują fabułę powieści. Czyżby kolejna literacka sztuczka? äTo nie żadna rewolucja!ö É ciśnie się na usta. I tak jest w istocie. Opisy naukowe uprawomacniają logiczną dedukcję, są częścią składową wielkiej intrygi. Czegóż można oczekiwać więcej po książce, która została napisana wcześniej od äKodu Leonarda da Vinciö, lecz wydana później. Kolejny zabieg, tym razem marketingowców z wydawnictw äAlbatrosö i äSonia Dragaö? Czy wydanie tej powieści przed äKodem...ö spowodowałoby kompletny brak zainteresowania twórczością Dana Browna i klęskę na rynku? Trudno powiedzieć. Ale jestem przekonany, że żadna następna książka tego autora nie będzie opatrzona informacją äautor Zwodniczego punktuö. Sukces wydawniczy äZwodniczego punktuö jest i będzie zasługą äKodu Leonarda da Vinciö, który niczym lokomotywa wyborcza ciągnie w górę nawet największy kicz. O wartości samej powieści czytelnik przekona się po lekturze. Oby nie czuł się zwiedziony.