Pójdę do jedynej

• 

  skywalker18
  Nawet dobrze napisane czytadło. Autorka nie przesłodziła, ale też nie przetragizowała historii dwóch młodych chłopaków.
• 

  elaszadziul
  Tytuł książki przypomina fragment piosenki wojskowej, bo i o wyborze wojska jako kariery zawodowej - ta powieść tyczy. • Wybór tej drogi przez dwóch młodych chłopaków - Karola i Pawła - pochodzących z dwóch różnych światów ma zupełnie inne podłoże. • Karol - niesforny, buntowniczy syn milicjanta, trzymany twardą ręką przez ojca - nie ma wyboru, dokonano go za niego. • Paweł - spokojny, zrównoważony, zdolny uczeń - pochodzi z dość biednej rodziny wiejskiej i na karierę wojskową decyduje się, by szybko awansować społecznie, poprawiając swój byt. • Losy tych młodych ludzi krzyżują się najpierw w szkole wojskowej a później w jednostce. Poprzez ich życie, przyjaźń poznajemy codzienność wojskową, często bezwzględną, zmuszającą przedkładać rozkazy nad prywatność. • Powieść ta, to ukazanie wchodzenia w dorosłość, wyboru właściwej drogi; to podejmowanie decyzji, które wpłyną na przyszłość. • Ale obok obowiązków mamy też marzenia, plany. I to wszystko trzeba ze sobą pogodzić. • Jak poradzą sobie z tą drogą Paweł i Karol oraz inni bohaterowie tej powieści? Czym zaowocuje przyjaźń? • W powieści tej mamy przede wszystkim realistyczny obraz czasów PRL i wojskowego światka burzliwych lat ubiegłego stulecia - zakończonych ogłoszeniem STANU WOJENNEGO. • To ostatnie zdanie w tej powieści. • Fabuła dość ciekawa, choć prosta. Czytało się sprawnie, dzięki kunsztowi pisarskiemu autorki. Ale czułam po przeczytaniu pewien niedosyt, zabrakło mi "tego pazura" znanego z innych powieści autorki.

Brak wątków