Chłopiec z burzy i inne opowiadania

• 

  aldasz
  Warto odbyć tę wycieczkę do Australii • Po książkę sięgnęłam z polecenia i nie zawiodłam się. Znajdziemy w niej sześć krótszych lub dłuższych opowiadań, w których autor zabiera nas na prowincję lub wieś australijską. Poznawaniu Australii towarzyszy zwrócenie uwagi na wartości ważne dla każdego człowieka. W "Dwóch beczkach wody" dwunastoletni Paul Anderson ze swoim przyjacielem kucem Peterem, wskutek tragedii, wyruszają po wodę, aby ratować rodzinę i farmę. Ciężka i wyczerpująca podróż bez zdobyczy nowoczesnej techniki przez trudny teren Australii daje obraz wysiłku i zrozumienia dwójki przyjaciół, poczucia odpowiedzialności chłopca, przywiązania do przyjaciela i miłości do rodziny. Czytelnik dzięki sugestywnej narracji przenosi się do czasu opowiadania i staje się współtowarzyszem podróży. Zakończenie może być dla niektórych zaskakujące, ale prowadzi do ważnej puenty: W ostatecznym rozrachunku nie liczyły się rzeczy. Liczył się człowiek. W "Chłopcu z burzy" bohaterem jest również dwunastolatek. Chłopiec mieszka z ojcem Tomem Odludkiem • na Stupięćdziesięciokilometrowej Plaży z sąsiadem Aborygenem Billem Kościanym Paluchem. Żyją na odludziu w lichej chatce obcując z naturą i są bardzo szczęśliwi. Dziecko kocha zwierzęta, poznaje przyrodę, uczy się jej i żyje z nią w zgodzie. Chłopiec z burzy opowiada o niezwykłej przyjaźni głównego bohatera z uratowanym przez siebie pelikanem - Panem Persifalem, o uczuciu pozostającym w sercu i pamięci. Czytając mamy wrażenie, że znaleźliśmy się w świecie niedzisiejszym, ale urokliwym. Pięknie prowadzona narracja oraz: Czarodziejska Pani Pingwinowa, Wielki Wicher, Strażniczy Słup, Pan Profesor, Pan Pyszałek uprzyjemniają lekturę i sprawiają wrażenie baśni. W "Wolnej chacie" piętnastoletni Jim Bear z przedmieść Adelaide w piątek trzynastego ma zostać w weekend pod opieką babci. Jednak nastolatek, przed ważnym meczem futbolowym, w którym ma odegrać „pierwsze skrzypce”, zostaje w domu sam. Tu następuje ciąg nieprzewidzianych zabawnych zdarzeń. Pomysłowość chłopaka borykającego się z pechem jest godna podziwu. • Na zakończenie ziewająca na nudny świat kotka RUDA, będąca trochę przyczynkiem do tego, z czym walczył jej pan. Zabawny kontrast. Rodzina Stasinowskich z australijskiej wsi – rodzice i pięcioro dzieci – to bohaterowie kolejnego opowiadania "O tym, jak tata hodował drób". Ojciec myśli o polepszeniu statusu swojej rodziny zmagającej się z biedą i wpada na pomysł hodowli kur i kaczek, co ma przynieść szybko przeliczone przez niego zyski. Pomagają mu w tym „dobrą radą” sąsiedzi, a przecież do osiągnięcia celu potrzeba cierpliwości, nauki i czasu. Kolejne dwa opowiadania – "Muszelka" i "Złowiony" – są najkrótsze • i ich czytanie trwa moment. Muszelka w której rodzina odpoczywa nad morzem, nawiązuje do nieprzewidywalności żywiołów. Natura ma swoje prawa, mimo że zachwyca. "Złowiony" to krótka dygresja o tym, jak jeden z rybaków chce zaimponować, a chęć zaimponowania innym ponad wszystko, może ośmieszyć. "Dwie beczki wody" skłoniły mnie do refleksji, "Chłopiec z burzy" wzruszył, "Wolna chata" spowodowała uśmiech, "O tym, jak tata hodował drób" mnie rozbawiło. Jest coś urokliwego w tym opowiadaniach, na co wpływa osobliwa sceneria i zapadające w pamięć postaci. Młodzież, która jest adresatem tej książki, nie znudzi się lekturą. Znajdzie w nich trochę innego świata - Chłopiec z burzy, Dwie beczki wody - ale też współczesność w pozostałych opowiadaniach, przy równoczesnym zaznaczeniu tego, co istotne i ponadczasowe.

Brak wątków