Tak cię straciłam

• 

  Volupia
  Powieść wydana w tej samej serii co książki B.P.Paris nie pozostawia wątpliwości,że mamy do czynienia z thrillerem psychologicznym. Główna bohaterka oskarżona o zamordowanie synka,opuszcza zakład psychiatryczny, by zmagać się z demonami przeszłości.Istotna jest odpowiedź na pytanie; do czego zdolny jest człowiek? Dodam: zdrowy psychicznie. Bohaterowie tej powieści to ludzie z bogatych, ustosunkowanych rodzin, którzy uważają, że za pieniądze można kupić i zrobić wszystko. Bezkarnie. I niestety mają rację. Susan zmienia imię i nazwisko i próbuje jakoś poukładać swoje życie w nowym miejscu. Szereg przykrych okoliczności sprawi, że kobieta zacznie szukać rozwiązania swoich problemów coraz bardziej zagłębiając się w przeszłość byłego męża. Czy wszystko co dotychczas przeżyła było wielką mistyfikacją? Czy naprawdę wpadła w szał i zabiła maleńkiego synka? Czy popada w obłęd? Susan jest osobą wycofaną, lękliwą, ale zdeterminowaną by poznać prawdę. A ta prawda okaże się gorsza niż najgorszy senny koszmar. Nie suspens wydaje mi się tu jednak najważniejszy,a nakreślenie sylwetek bohaterów. Susan ma do czynienia z ludźmi, którzy chętnie okazują jej swoją pomoc, z drugiej strony spotyka się z bezwzględnością i okrucieństwem, a co gorsza gdzieś zaczynają się wątpliwości: kto jest kim w tej dziwnej układance. Autorka sięga w paru przypadkach po wątki znane z innych lektur, jednak podane w nowej odsłonie brzmią nieźle.
• 

  Zaczytana.Wiola
  Bardzo wciągająca książka. Fajne zwroty akcji. Polecam
• 

  katarzynarzymowska
  Susan Webster zostaje oskarżona i skazana za zabójstwo swojego trzymiesięcznego synka Dylana. W swoją winę wierzy jednak na podstawie zeznań i przedstawionych dowodów, bowiem sama popełnienia zbrodni nie pamięta. Tłumaczone to jest depresją poporodową, na którą rzekomo zapadła. • 👶🏻 • Kiedy po czterech latach opuszcza zakład jako Emma Cartwright, postanawia na nowo uporządkować swoje życie w małym miasteczku pod Londynem. • Jej spokój nie trwa jednak długo, bowiem otrzymuje list zaadresowany na jej poprzednie nazwisko, zawierający zdjęcie chłopca, który mógłby być Dylanem. • Czy to znaczy, że jej syn jednak żyje? • 👶🏻 • Książkę na początku czytało mi się ciężko. Główna bohaterka, szczerze mówiąc, mnie wkurzała. Jej bojaźliwa, niezdecydowana postawa bardziej przypominała postawę dziecka niż byłej więźniarki. • Za to z każdym kolejnym rozdziałem akcja rozkręcała się , nabierając tempa. Na jaw wyszły skrywane tajemnice, ciemne sprawki przeszłości, ludzkie zachowania. • 👶🏻 • Zakończenie natomiast okazało się świetne. Zaskakujące i mocne. • Dlatego całokształt oceniam bardzo wysoko. Obok tej książki ciężko przejść obojętnie. Polecam 👍

Brak wątków