Józef Czechowicz i inni mitotwórcy:

Książka jest zbiorem interpretacji dzieł literackich, poglądów estetycznych trójki twórców, których dzieła powstawały w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Kluczowym kontekstem, który przewija się przez wszystkie odczytania jest szeroko i wieloaspektowo pojmowana kategoria mitu i jej realizacja w dziele literackim tego okresu. Z tego powodu najważniejszym poetą, któremu poświęcona połowę monografii jest Józef Czechowicz – jeden z najważniejszych odnowicieli kategorii mitu i propagatora tworzenia pojmowanego jako imaginatywne mitotwórstwo. Oprócz niego ważną rolę w monografii pełnią odczytania utworów Władysława Sebyły i Brunona Schulza. W ich dziele porządek mitycznego tła ich dzieł literackich pełnił niepoślednią funkcję. Ważnym kontekstem odczytań jest wprowadzenie filozoficznych odwołań w duchu niemieckiej hermeneutyki a szczególnie pojęcie „mitopoetyckiego odwrócenia” – formuły Hansa Georga Gadamera, która charakteryzuje formułę funkcjonowania hermetycznej literatury w postnietzscheańskim, dwudziestym wieku.