To, co zostało

• 

  lazuryt48
  Dobra książka!porusza trudny temat,czy można wybaczyć naziście?Przeczytaj i odpowiedz sobie na to pytanie co ty byś zrobił?
• 

  Dumna_i_Uprzedzona
  Dobrze się zapowiadało. Temat również niebagatelny i interesujący. Poza tym, moje poprzednie spotkania z twórczością Picoult zakładały raczej, że pisarka ma lekkie, przyjemne pióro. • Początek jest świetny. Mamy bowiem nie tylko tajemnicę z historii, ale również z czasów teraźniejszych. Bohaterowie do polubienia, trochę przerysowani, ale mimo to nie wydają się sztuczni. • Niestety, im dalej w las... Picoult nic nie wie o wojnie. O tym, jak wyglądało życie w gettach ma wiedzę skandalicznie marginalną. Poza tym, jeżeli rażą Was teksty typu "śmiali się wszyscy naziści, a polscy cywile im wtórowali", czy "Polacy nigdy nie lubili Żydów", to naprawdę będziecie się denerwować przy lekturze. • Wątek miłosny - do przewidzenia. Zakończenie - do przewidzenie. Bolączką tej książki jest to, że absolutnie niczym ona nie zaskakuje. Autorka chciała napisać powieść dojrzałą, ale wyszła z tego kompletna słabizna. Ukazanie wojny na typowo "amerykański" sposób. Brak wiedzy. Głupie wątki miłosne. Imiona - widać to i czuć - pisarka zaczerpnęła z Wikipedii wklepując zapewne w wyszukiwanie frazy typu "polskie imiona", czy "imiona semickie". • Nudno. Powtarzalnie. Beznadziejnie.
• 

  lorien_dana
  Jest to bardzo dobra książka, polecałabym ją po prostu przeczytać. Nie spodziewałam się że zostanie tak dokładnie poruszony temat holokaustu, ale dzięki temu jeszcze bardziej lubię Jodi Picoult,ponieważ nie boi się poruszyć nawet najcięższych tematów
• 

  iwonaga0307
  To, że książka tej autorki jest dobra , a nawet bardzo, i że polecana jest do przeczytania, nie trzeba mówić, mogłabym ewentualnie podzielić się z pewnymi swoimi spostrzeżeniami. Jak zwykle u p.Picoult książka pełna jest głębszych myśli, przy których się zatrzymujemy, np. że "im częściej robisz coś odrażającego, tym łatwiej znaleźć uspr­awie­dliw­ieni­e". I to jest tak oczywiste, że aż przerażające. Miałam jakieś sprzeczne odczucia w odniesieniu do Sage: niby taka nieśmiała i ukrywająca się, ale zdolna do romansu z żonatym mężczyzną, albo w relacji z Josefem, z jednej strony buduje zaufanie, z drugiej zdradza. To oczywiście samo życie! No i sprawa holokaustu: to rzadko spotykane by ten temat został poruszony w obcojęzycznym wydaniu i tak drastycznie. Czasem trudno innym uwierzyć w to wszystko, jeszcze dzisiaj można spotkać się z twierdzeniem, że "holokaust nigdy się nie zdarzył". Ksiązka na pewno pełna emocji, wzruszeń, dająca do myślenia.

Brak wątków